Söylesene bu kadar sevilirken neden gitmeyi sectin.
Bir türlü buna sebep bulamadım.
Banada öğretsene gelmemişken ardına bakmadan çekip gitmeyi .
Vurupta öldürmemeyi ...
Sahi bir insanın gülüşlerini çalmak ne kadar zevkli ?
Ben arkandan yıkılırken öğrendim gerçeği.
Sen gittiğinde öğrendim ayrılığında sevdaya dahil oldugunu .
Geldiysende gitmek için gelmişsin belliki .
Yaşanmışlıklardan arda uykusuz bir şehir armagan ettin ya bana .
Ögle çok acıyorki gözlerim bu karanlıkta .
Sis degil gri degil gece degil zifiri diyorum anla .
Ban bu uykusuz geceyi niye bıraktın ?
Ayrılırken gözlerindeki son bakışta acıyor hala yüregim.
Ve gözlerim artık sadece zifiri görüyor.
Banada ögretsene unutmayı ...
Herşeyi unutuyorum beynimden siliyorum ama ...
Ruhum sızlıyor be anla.
Bu uykusuz şehri kim bıraktıysa ...
Çaresizliğim tükenmişliğim kimsesizliğim göz yaşlarımdan şikayetci kirpiklerim .
Bu enkazım armagan ona ...
Akıl unutur ...
Kalp durur ..
Ben ruhumla sevdim seni ..
Ve sen benim sevdiğim gibi asla sevme ...
