Kusursuz | Texting

9🌙

"Beni çağırmışsın."

Karan,gözlerinin önüne düşmüş bir tutam saç onu rahatsız etse de bir harekette bulunmadı,gözleri sadece sevgilisinin üzerindeydi.

Pera platine yakın altın sarısı saçlarıyla,ışık gibi saçılan gülümsemesiyle,sevgilisine yeni yaptığı heykeli gösterdi.

"Nasıl?" 

Karan heykele göz gezdirdiğinde kendini gülmeden alamadı.

"Bu gerçekten harika!" dedi,hafif bir tebessümle.

Pera'nın aylarca bu heykeli yapmak için ne kadar uğraştığını biliyordu.Fakat nedense heykelden gözlerini alamaz olmuştu.Ellerinde nergis buketiyle,küçük bir kız heykeli...

Hayatında bir kez daha gördüğüne yemin edecek bir sima,kalbine etki ediyordu.

"Bu kadar beğeneceğini bilseydim önceden gösterirdim."

Pera'nın ince ve tatlı sesi kulaklarında tekrar ediyordu.Bu heykel oldukça sıradandı.Büyülenmiş hissine kapılmış,sanki onun için çok büyük öneme sahipmiş gibi neden heykele bakmadan duramıyordu?

"Doğrusu büyülendim."

Küçük heykeli ellerine aldı.Az önce dediğine kendi bile şaşırmıştı.Genellikle Pera'nın yaptığı heykelleri pek önemsediği söylenemezdi.Doğrusu sevgilisinin başarılarını bile görmezden gelir,hiçbir şey olmamış gibi davranırdı.

"O zaman hediyem olsun." dedi,kollarını Karan'ın boynuna dolayarak.

Boynundaki kollar ona hiçbir şey ifade etmiyordu.Kendini onu sevdiğine inandırıyordu.Fakat sadece kendini kandırmaktan başka bir şey yaptığı yoktu.Pera onun için belki de,eline geçen en güzel hediye olmalıydı.Ama kalbi farklı söyleyişlerle atmaya devam ediyordu.

-

Duvarları siyaha boyanmış odasında,türlü düşüncelere kapılıyordu.Pera'nın,nadide sevgilisinin ona verdiği heykele bakarak,düşünmeden duramıyordu.Ellerinde nergis çiçeği olan küçük bir kız ona ne çağrıştırmış olabilirdi ki?

Birden gözü komidinin üstündeki telefona ilişti.Anonim,onu sadece sinirlendiriyordu.Yazamadığı senfoniler kadar deli ediyordu.Karan'ın kim olduğunu bilmediği bu kızı düşünmesiyle,kaşlarının çatılması bir olmuştu.Sadece gerçekleri söylediğinden miydi bu kin? 

Evet,bu nefretin var oluşu acıtacak gerçeklerle süslendiği için olmalıydı.

Yatağında geçmişini düşünmeye başladı.Attığı adımları ileriye götüremiyordu.Herkesin hatırlamakta zorlandığı şeyler olur diye düşündü kendi kendine.Hayal kırıklığıyla elindeki heykeli yatağının yanındaki komidine koydu.

Başını yastığa koymaya odaklanmıştı ki,telefonundan gelen bildirim her şeyi bozdu.İsteksizce telefonu eline alıp gelen mesaja baktı.

Gelen mesajın anonimden olduğunu gördüğünde yüzü solmaya dönmüştü.

Bilinmeyen Numara: Heykel güzelmiş.

Bilinmeyen Numara: Pera'dan mı?

Karan: Beni rahat bırak.

Bilinmeyen Numara: Ah,sana gizliden yazsam bile benden nefret ediyorsun.

Karan: Seni bulduğumda daha çok nefret edeceğimden eminim.

Bilinmeyen Numara: Ediyorsun zaten.

Bilinmeyen Numara: Ve ben de senden nefret ediyorum.

Bilinmeyen Numara: Seviyorum da.

Karan: Unut diyeceğim de.

Karan: Beni unutmak çok zordur sende haklısın.

Bilinmeyen Numara: Narsist tavrına bile katlanmak istiyorum.

Bilinmeyen Numara: Söylesene o kız bunu yapabilir mi?

Karan: Yapar.

Karan: Herkes yapar.

Karan: Benim gibi birine sahip olmak herkes ister bilirsin.

Bilinmeyen Numara: Bilirim.

Karan: Bunu bilmende güzel.

Karan: Üçüncü şahıs.

Bilinmeyen Numara: Gözlerim gözlerine değince,

Bilinmeyen Numara: Felaketim olurdu,ağlardım.

Bilinmeyen Numara: Beni sevmiyordun,bilirdim.

Bilinmeyen Numara: Bir sevdiğin vardı,duyardım.

Karan: Çöp gibi bir oğlan,ipince.

Bilinmeyen Numara: Hayırsızın biriydi fikrimce.

Karan: Ne vakit karşımda görsem,

Bilinmeyen Numara: Öldüreceğimden korkardım.

Karan: Felaketim olurdu,ağlardım.

Karan: Limandan bir gemi giderdi.

Bilinmeyen Numara: Sen kalkıp ona giderdin.

Karan: Benzin mum gibi giderdin.

Bilinmeyen Numara: Sabaha kadar kalırdın.

Karan: Hayırsızın biriydi fikrimce.

Bilinmeyen Numara: Güldü mü cenazeye benzerdi.

Karan: Hele seni kollarına aldı mı 

Bilinmeyen Numara: Felaketim olurdu,ağlardım.

Bilinmeyen Numara: Neden eşlik ettin?

Karan: Çünkü biraz olsun aklımdaki soruları yok ediyordu.