Ο κολλητός μου φίλος

Κεφάλαιο 6ο

Στέφανος

( flash back )

<< Εγώ πάω κάτι να πιώ και επιστρέφω σε λίγο. >> είπα και σηκώθηκα να πάω να πιω μια μπύρα. Δεν ξέρω αλλά μετά από το φιλί που έδωσε η Αρετή στον Νίκο αισθάνομαι κάπως. Βέβαια ναι μεν χαίρομαι που επιτέλους η Αρετή φίλησε το αγόρι που γουσταρει αλλά δεν ξέρω έχω την τάση να χώσω μπουνιά στην μούρη τού Νίκου και να του χαλάσω την μόστρα. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω τίποτα.

Θα πω στην Μαριάνα να έρθει λίγο μαζί μου να πάμε μακριά από τους άλλους για να την φιλήσω, αυτό σίγουρα θα με κάνει να νοιώσω καλύτερα. Ελπίζω τουλάχιστον.

<< Μαριάνα έρχεσαι λίγο; >> την ρώτησα και έγνεψε καταφατικά. Σηκώθηκε και με πλησίασε.

<< Τι με θες; >> με ρώτησε.

<< Έλα μαζί μου. >> της ψιθύρισα.

<< Εντάξει! >> είπε και με ακολούθησε. Πήγαμε στο δωμάτιο μου γιατί τα παιδιά ήταν στο σαλόνι μίας και έξω έκανε κρύο και έπρεπε να μπούμε μέσα.

Άρχισα να την φιλάω και ξαφνιάστηκε γιατί δεν περίμενε κάτι τέτοιο μετά όμως ανταπέδωσε και αυτή. Έπειτα την απομακρυνα επειδή τα πνευμόνια μας ζητούσαν οξυγόνο, ένωσα τα μέτωπα μας και προσπαθούσαμε να ρυθμίσουμε τις ανάσες μας. Αυτή με κοιτούσε στα μάτια μου με τα γαλαζοπράσινα μάτια της όπως έκανα και εγώ. Τόσο όμορφη κι όμως μετά το φιλί δεν ξέρω άν ένιωσα καλύτερα ή χειρότερα όμως κοιτάζοντας αυτά τα μάτια πιστεύω πως νιώθω καλύτερα ή τουλάχιστον θα ήθελα να πιστεύω.
ΤΙ ΈΧΩ ΠΆΘΕΙ;

<< Γι'αυτό με ζήτησες; >> με ρώτησε.

<< Nαι! Γιατί δεν σου άρεσε; >> της χαμογέλασα πονηρά.

<< Όχι... δεν είπα αυτό... μια χαρά ήταν... >> προσπαθούσε να πει.

<< Σε πειράζω βρε, ντάξει μην κάνεις έτσι. >> της είπα.

<< Μάλλον πρέπει να σε μάθω καλύτερα εσένα. >> συμπέρανε.

<< Όχι Μάλλον, "πρέπει" να με γνωρίσεις καλύτερα όπως θα κάνω και εγώ με εσένα. >> την διαβεβαίωσα.

<< Ότι πεις! >> είπε αδιάφορα.

<< Ωραία. >> της είπα.

<< Μπορώ τώρα να πάω να παίξω; >> ρώτησε.

<< Τι θα κερδίσω άν σου πω "Ναι"; >> ρώτησα.

<< Ένα πολύ πολύ γλυκό φιλί. >> μου απάντησε ναζιάρικα.

<< Μμμ.. Άν πω "Οχι"; >> την ξαναρώτησα δήθεν σοβαρός.