Ο κολλητός μου φίλος

Κεφάλαιο 9ο

Αφηγητής

<< Εγώ συμφωνώ με την Αρετή. Δεν είναι κακό να παίξουμε όπως παίζαμε όταν ήμασταν μικροί. >> αποκρίθηκε η Δανάη.

<< Σωστά και εγώ συμφωνώ. >> συμφώνησε και η Αγγελική.

<< Ωραία κορίτσια τότε θα συμφωνήσω και εγώ. >> είπε ο Πάνος.

<< Και σαν τί παιχνίδι να παίξουμε; >> ρώτησε η Ντίβ- , συγνώμη, Μαριάννα ήθελα να πω.

<< Τι λέτε για κυνηγητό; >> πρότεινε ο Νίκος.

<< Ναι, καλή ιδέα. Εσείς τι λέτε παιδιά; >> ρώτησε ο Παύλος.

<< Ναι γιατί όχι;!>> συμφώνησε η Νίκη.

<< Ok λοιπόν, έκλεισε θα παίξουμε κυνηγητό. >> είπε ο Στέφανος.

<< Ναι αλλά εγώ φοράω τζιν και δεν νιώθω άνετα. Άσε που θα ιδρωσω κιόλας. >> είπε η Μαριάννα με ένα ύφος, της Ντίβας ένα πράγμα.

Τα πρόσωπα των παιδιών ξινησαν μόλις το άκουσαν αυτό αλλά δεν το σχολίασαν.

<< Καλά δεν πάμε τώρα σε μια καφετέρια να πιούμε κάτι επειδή έχω ξεπαγιασει και μετά το λύνουμε αυτό το θέμα; >> ρώτησε ο Νίκος και όλοι συμφώνησαν μαζί του.

Αφού πήγαν να κάτσουν σε μία καφετέρια, έκατσαν στην μεριά του που ήταν οι καναπέδες και παράγγειλε ο καθένας το ρόφημα του. Συζητούσαν περί ανέμων και υδάτων μέχρι που ήρθε η ώρα να φύγουν. Η Χριστίνα όλοι αυτήν την ώρα κοιτούσε τον Γιάννη σαν ξερολουκουμο, πράγμα που πρόσεξε η Αρετή και σίγουρα θα το έκανε θέμα συζήτησης κάποια στιγμή, όταν θα ήταν μόνες τους.

<< Παιδιά εγώ προτείνω να μην παίξουμε εδώ κυνηγητό γιατί πάει και έρχεται πολύς κόσμος και θα πέσουμε πάνω σε κανέναν. >> είπε ο Γιάννης.

<< Καλά τα λέει ο Γιάννης. >> είπε ο Κώστας.

<< Και που να πάμε; >> ρώτησε η Δανάη.

<< Σε μία γειτονιά, το θέμα είναι όμως σε ποια γειτονιά να πάμε; >> ρώτησε ο Παύλος.

<< Εκεί που μένει η Αρετή και ο Στέφανος. Τα σπίτια τους είναι απέναντι το ένα με το άλλο και έτσι δεν θα ενοχλήσουμε και τόσο πολύ τους άλλους. Θά έχουμε χώρο. >> απάντησε η Χριστίνα.

<< Έχει δίκιο η Χριστίνα. Μπράβο Χριστίνα, καλή ιδέα. >> είπε ο Γιάννης κοιτάζοντας την Χριστίνα με ένα χαμόγελο. Αμέσως εκείνη κοκκίνισε και χαμογέλασε ντροπαλά κοιτάζοντας τον στα μάτια.