💏4💏

5.2K 125 27
                                    

" செம்ம வியூ சரண். உங்க அப்பா அம்மா ரொம்ப லக்கி."

லேசாக வெற்றுப் புன்னகையை உதறி விட்டு "லக்கி தான். ஆனால் இந்த விஷயத்தில் இல்ல."

"என்ன?" புரியாமல் என் விழி அவளை சந்திக்க, அவளின் சந்தித்தால் அவளது கூரிய கண்கள் என்னிடம் எதையோ சொல்ல முயற்சித்தது.

"தியா.." சிறிது தயக்கத்துக்குப் பின்

"They're blind."

எனக்கு வார்த்தைகள் வெளிவரவில்லை.குழப்பம் மட்டுமே என்னை சூழ்ந்து உள்ளது .ஆனால் இந்த உண்மையை ஜீரணிக்க முடியவில்லை.

அவ்வளவு யதார்த்தம். சிறிது நிமிடங்களுக்கு முன் நான் பார்த்தவர்களால் என்னை பார்க்க முடியாதா? அவர்களிடம் எந்த மாற்றமும் இல்லை. ஆனால் இருந்திருக்கிறது.

என் கண்களில் நீர் படர்ந்தது.

" I am sorry Saran." என்கிற வார்த்தைகளை மட்டும் உதிர்த்துவிட்டேன்.

அவள் லேசாக புன்முறுவல் செய்தாள். அந்த சிரிப்புக்குப் பின்னால் இருக்கும் வலியை என்னால் உணர முடிந்தது.

அவள் வலியை மறைக்க நினைப்பதை அவளது கண்கள் காட்டிக் கொடுத்து விடுகின்றன.

" நீ என் அம்மாகிட்ட கலர்ர பத்தி கேட்டல்ல. அவங்களுக்கு கலர்னா என்னன்னே தெரியாது.

ஒரு தடவை என் அம்மா என்கிட்ட கலர் நா என்னன்னு கேட்டாங்க.

எனக்கு என்ன சொல்றதுன்னு தெரியல.

காலையில வர சூரியனை பார்க்க முடியாதவங்ககிட்ட, நைட் வர நிலாவை பார்க்க முடியாதவங்ககிட்ட,

இந்த அழகான வானத்தை பார்க்க முடியாதங்ககிட்ட, அதுல ஓடி ஆடுற மேகத்தை பாக்காதவங்க கிட்ட,

எப்பவுமே சிரிசிட்டே இருக்க இந்த பூக்களை பார்க்க முடியாதவங்ககிட்ட, எல்லாருக்கும் பிடிச்ச வானவில்லை பாக்காதவங்க கிட்ட,

பச்சை பசேல்னு இருக்கிற செடி கொடிகளை பார்க்க முடியாதவங்ககிட்ட கலர் னா என்னனு, எப்படின்னு எக்ஸ்பிளைன் பண்றதுன்னு தெரியாம முழிச்சுக்கிட்டு இருந்தேன்."

உறவில் உதயமாகி உயிரில் உருகுகிறேன் - முடிவுற்றதுWhere stories live. Discover now