O Kalp Benim

- DOĞUM GÜNÜ -

'' Etrafımda ki insanların birinin bile gerçek olup olmadığını bilmek,olası değil.Tek bildiğim ,onları algıladığım.''

3. BÖLÜM

Gözlerimi açtığımda başımda hafif bir ağrı vardı.Vücudum uğuşmuş gibiydi.

''Ahh! sonunda .Nasılsın canım?'' Merve nin üzgün sesini duyunca başımı sola döndürdüm.ve Merve nin telaşlı bakan gözleriyle karşılaştım.Konuşmak için ağzımı açtığımda öksürmeye başladım.Merve hemen ayağa kalkıp küçük bir bardağa su doldurdu ve bana uzattı.Suyu titrek ellerimle alıp doğruldum.2-3 yudum içip bardağı Merve ye uzattm.Bana bakan gözlerine aldırmadan yataktan ayaklarımı aşağıya doğru sarkıttım.

''İyiyim,merak etme.'' dedim.bu tedirgin hali bana innanmamış gibiydi.Tebessüm ettim ve ''gerçekten.Endişelenecek bir şey yok sadece başım ağrıyor biraz.''

Bu kez biraz rahatlamıştı.O da bana gülümsedi.Ardından kapı açıldı ve Leyla abla (revir hemşiresi) içeriye girdi.Bana bakıp gülümsedi. ''Nasılsın tatlım ?iyi misin?''

''İyiyim Leyla abla .Önemli bişey değildi.''

Bende öyle sanıyorum .Seni muayene ettim ama ters bişeye rastlamadım.Bu arada seni buraya taşıyan çocuk.. ismini hatırlamıyorum..'' Merve ''Anıl.'' diye cevapladı.

''Hah' evet Anıl dı. Kapının önünde bekliyor ve seni merak etti.İçeri girmesine izin verir mi diye soruyor.''

Anıl mı beni taşımıştı?evet en son onu görmüştüm.Hala şokta hissediyordum kendimi.Gördüğüm şeyler gerçek olamazdı.buna inanmıyordum.Düşünmeliydim..Cevap vermem gerektiğini hatırldığımda, ''Tabi gelsin .Teşekkür etmeliyim zaten.''

Leyla abla gülümseyip kapıyı açtı.Merve de ayağa kalkıp ''Ben kapıdayım siz konuşun'' dedi.Ona 'saçmalama' bakışı attım.Oda arsızca sırıtıp omuz silkti.Gözlerimi devirdim ve Merveninde kapıdan çıkmasını izledim.Ardından Anıl girdi ve gözlerim yine gözlerini buldu.Kalbim hızlanmaya başladı.Off.niye böyle oldu ki?Heyecanlandmmı? AH hayır isaçmalama Damla!

''Iıı..şey..iyimisin?'' diye soran Anıl a baktım.Yüzü ifadesizdi. Omuz silkip,

''iyiyim.'' dedim.

''Pekala,neden bayıldığını biliyormusun peki?''sesi gerçekten meraklı çıkmıştı ve evet biliyordum ama bunu ona söyleyemezdim.

''Sabah pek yemek yemedim.ondan oldu sanırım.Bu arada teşekkür ederim beni sen getirmişsin.''

Yüzümde mahçup bir ifade oluştuğuna ve kızarmaya başladığıma emindim.

''Hımm önemli değil.Kim olsa aynı şeyi yapardım.Geçmiş olsun'' deyip arkasını döndü.''Sağol.''dedim ama ben bile sesimi zar zor duymuştum.Hıh kim olsa aynı şeyi yaparmış .Ukala..

Kapıyı açıp dışarıya çıktı.sert ve kaba biri diye düşündüm ama iyi biriydi.o yüzündeki duygusuz ifade olmasa daha tatlı olabilirdi.Ben bunları düşünürken Merve bir hışımla içeriye girdi ve kolumdan tutup ayağa kaldırdı.

'' Babana haber vermemi istermisin? '' diye sorunca ''Hayır !'' diye parladım. '' Onu endişelendirmek istemiyorum merve.Hem gerek yok iyiyim ben.''

Merve bana yan gözle baktı.Bu birşey yaptığının ve korktuğunun kanıtıydı.Hep böyle yapardı ve anlamıştım.

''Büyükanneme söylediğini söyleme.''

''Evet.özür dilerim.Ama bilmesi gerektiğini düşündüm.Gerçekten kötü görünüyordun.''

Artık alışmıştım.Merve ve düşük çenesi.Ama yinede seviyordum.O benim tek arkadaşımdı.Ona kızamazdım.Beni en çok Merve düşünürdü.hiç birşey demeden yürümeye başladım.