a good day to reincarnate ┊湊崎 紗夏

AGDTR : Chapter 4

Chapter 4 : Sketches

"Sabi ko na dito kita makikita eh.Wag mong gawin,please Sey-- Fiona.",nagulat ako.

Hindi ako makakilos kasi sobrang higpit ng pagkakayakap niya sa akin.Ang akala ko nung niyakap ako nito ay si Louie lang,pero iba yung boses.

Kumalas ako sa pagkakayakap niya mula sa likod tsaka pinaka-titigan ang mukha niya.Cody?

"Anong ginagawa mo dito?",bigla kong naalala na binanggit niya ang pangalan ko."PAANO MO NALAMAN NA AKO SI FIO...na?!",hininaan ko ang boses ko.

"Ah..that--",napakamot siya sa ulo.

Hinila ko ito sa madilim na parte ng bar.Yung bandang walang masyadong tao,tsaka ako lumuhod.

"Huwag mong ipagsabi Cody please.Alam kong hindi ka ganoong klase ng tao,pero please wag mong ipagsabi.Hindi kami pwedeng mahuli,hindi pwede",naisip ko ang kambal ko habang nagmamakaawa.

Hindi kami pwedeng mahuli sa ganitong paraan.

"Stand up Seya---Fiona",hinila niya ako patayo."I won't tell anyone,I promise,mamatay man ako..oh please let me die"

"Aasahan ko iyon Cody",medyo nakahinga na ako ng maluwag.Hindi sa pinagkakatiwalaan ko ito,I mean,kaklase ko naman siya.Hindi siya iyong uri ng tao na pala kaibigan,kaya medyo kampante ako na wala siyang pagsasabihan.

Napansin ko na kanina pa niya ako tinatawag na Seya.Seya who? Bakit ba andaming mga ganap ngayon na sobrang familiar ako?

"Ahmm,kanina mo pa ako tinatawag na Seya,sino iyon?,atsaka paano mo nalaman na ako toh? Obvious ba masyado?",nakita ko siyang nanigas.

"Narinig mo yun? Oh sh*t, ano! ahmm..hindi ikaw yun.Nabulol lang ako tas naiisip ko si Seya.Tsaka,wala lang! Alam ko lang na ikaw si Fiona",medyo nag-aalangan nitong sabi.

Sumagi sa isipan ko na may ginagawa pala kami ng kambal ko.Baka nag-aalala na ito sa akin.Atsaka kahit na andami dami kong tanong para kay Cody,hindi ko pwedeng pabayaan nalang basta yung kambal ko.

"Kailangan ko na pala umalis.Wag mong ipagsabi sa iba,please.",tiningnan ko siya ng may awa sa mata..since iyon lang ang pwedeng makita sa mukha ko.

"Oh,sure! Yes,ofcourse...",sagot niya uli,na nag-aalangan.Ah bahala na! Kailangan ko na balikan si Ferry."Fiona! Uhm,by the way..",patalikod na sana ako para umalis ng hinawakan ni Cody ang braso ko.

"Ano iyon?",tanong ko.

"Gusto ko sana sabihin na..",nag-aalangan na naman ito."..I can't say it.I'm sorry,you can go now"

Nung binitawan niya ang kamay ko ay tumakbo ako paalis dahil kailangan ko na talaga mahanap si Ferry.

Nakita ko ito sa gitna ng mga nagsasayawang tao.Hinahanap ata ako.Pinuntahan ko agad siya para ayain nalang sana umuwi.Hindi na kami pwedeng magtagal dito,lalo na at may pasok pa kami bukas.

Pagkakita nito sa akin ay agad ako nitong binatukan.Tsaka niya ako hinatak palabas para umuwi.

Hindi ko siya masisisi,kung ako si Ferry ay babatukan ko din ng malakas yung sarili ko.Alam ko yung feeling ng nag-aalala noh!

|¦¦|

"Kung hindi ka sana umalis,may makakain sana tayo bukas! Hindi ka talaga nag-iisip blah blah blah",sermon part two.

Halos mag iisang oras na niya akong pinapagalitan.Oo na! Ako na may kasalanan! Nang wawarshock ka talaga kambal eh noh?

"Oh siya,matulog ka na dun! Akin na yang bag mo ako na magtatabi.",nakabusangot kong kinuha ang bag ko.Kinuha ko muna yung cellphone ko sa loob ng bag,pero pagkatanggal noon ay may napansin akong tumpok ng kung anong kulay bughaw na bagay sa bag ko.

"Oh my gosh,pera ba toh?!",sa sobrang gulat ko ay napatili ako.Dahan-dahan kong kinuha yung tumpok ng kung ano man iyon,at boom! Pera nga!

"Saan galing yan? Ikaw ah! May natsambahan ka pala kanina.Bakit hindi ka nagsabi? Aigooo napagalitan pa kita",kumunot yung noo ko.Bigla talagang nagiging mabait na tupa itong kambal ko pagdating sa pera."Matulog ka na dun sige na,magpahinga ka na kambal ko",nakangiti nitong sabi.

Gusto ko sanang sabihin na hindi ko alam kung saan galing iyong pera pero ayokong sirain yung mood niya.

Si Cody kaya ang naglagay nun? Kailangan ko siyang pasalamatan bukas.Pero,hindi kaya awkward yun? Nahuli niya akong gumagawa ng masama,tas papasalamatan ko siya? Parang hindi ata tama iyon.

Anong sasabihin ko sa kanya?

"Cody thank you doon sa pera"

"Ikaw ba naglagay ng pera sa bag ko? Salamat"

"Salamat sa hindi pag-sabi ng sikreto namin,tsaka salamat doon sa pera,nakatulong yun"

Naiistress ako.Hindi ko alam kung paano ko siya pasasalamatan.

|¦¦|

"Wow,I never thought a tree like this exist in the palace.",it was the biggest tree I've seen,and I want to take a nap beneath that tree.

|¦¦|

Books are the most precious thing in the world.So I love library.

I remembered the day I sneaked out of the palace,it turned out it was Ian's,the former thief.The gown that I borrowed was his mom's,that passed away a few years ago.

He became helpful after we agreed that I will help him.He is now one of the guards in the palace.And ofcourse my father knew his bad deeds.So Ian promised he will never do it again,and became a palace guard.

|¦¦|

"Princess Seya",Mrs. Seon called.

"You can come in",I ordered.

"I'm here to bring your breakfast,your highness",she smiled genuinely.Among all of the people here in the palace,she is the one who is the closest to me.

"Oh,I'm having breakfast already? Alright,have a seat",I want her to join me eating because whenever I look at her,I find myself guilty for not giving her food.

"No,your highness.It's disrespectful for a servant like me to join you eating breakfast.It's against the rules.",she said politely.

I stood up and reached the door of my room.

"All of you,go somewhere far from here.",I ordered the guards.

"Yes,your highness.",one by one,they disappeared from my sight."We can eat now!",I said with a happy tone.

|¦¦|

"Tell me something about the palace,Yuri",we are having a quick walk inside the palace.

"I've been here since the queen gave birth to you,I could say that this is the most beautiful palace I've been to.The villagers are just so nice,I like it so much here",he then proceeded telling more stories about the palace.

"We're here,your highness",he motioned his hands to my door.

"Thanks,I enjoyed talking to you",he smiled at me.He's cute,but Ian is cuter.

|¦¦|

"AAAAA! Bakit ba lagi ko silang napapanaginipan?",feeling ko nakatulog ako ng 24 hours sa sobrang haba ng panaginip ko.Putol-putol iyon pero hindi ko makalimutan yung mga detalye.

Napag-isip-isipan ko na hindi na ata normal iyong mga panaginip ko,kaya kinuha ko yung sketchbook ko.

"Hindi ko na kayo pwedeng makalimutan",doon ko dinrawing lahat ng natatandaan ko.Nilagyan ko na din ng pangalan yung mga sketch bilang palatandaan.

"Perfect!",I smiled.

(A/N : You can see all of her sketches at Chapter 5,please proceed)