FROM SOLDIER | kth, jjk

Part 18: North

[Finding Hope - Love]

 

Dikkat, okuyun.

Öncelikle şarkıdan başlamak istiyorum, bu sanatçıyı Taehyung'un playlisti sayesinde keşfetmiştim.

Slow ve beni başka diyarlara götüren şarkıları tercih ettiğimi biliyorsunuz, işte tam da öyle bir sanatçı.

Bu yüzden şarkılarına bakmanızı öneriyorum.

Bunun dışında, özür dilerim.

Şu sıralar fazlaca ara verdiğim farkındayım, ama son bir aydır üzerimde çok fazla yorgunluk, tükenmişlik hissi vardı.

Toparlanmaya, ayakta kalıp bol bol sizinle ilgilenmeye çalıştıkça yeni bir olay oluyor ve yine kurtulduğum diplere düşüyorum.

From Soldier benim evim, ama öyle duruma geliyorum ki, evime o kirli duygularla uğrayıp, kokusunu oraya bulaştırmak istemiyorum.

Umarım beni anlıyorsunuzdur.

Bu kitabı unutmanızı, ya da ara verdiğim için bırakmanızı asla istemiyorum.

Bu yüzden elimden geleni yapacağım.

Ve son bir şey daha.

Lütfen bol bol yorum yapın.

Yorumlarınız ve beğenileriniz benim için önemli.

Sizi seviyorum.

100K için minnettarım, okuyup yorum yapan, beğenen herkese teşekkür ederim. Morluyorum.

İyi okumalar, güzellerim.

| KUZEY

Güneş henüz yeni doğuyordu. Yatağımın üzerinde yastığa sarılmış bir şekilde yüzüstü uzanırken, bir yandan da gözlerimi aralamış ve kuş seslerinin geldiği pencereden yüzüme vuran güneş ışığını izliyordum. Siyah, yeterince uzamış ve artık ensemi tamamen kapatmış olan saçlarım, rüzgarın yüzüme esmesiyle birlikte hafifçe gözlerimin önünde doğru uçuşmaya başladı. Gözlerimin önüne gelen saçlarımı yastığa sarıldığım ve uykulu olduğum için hemen çekememiştim. Bu yüzden sakince gözlerimi yüzüme vuran hafif ışığa karşı kapattım ve birkaç dakika daha rüzgarın esintileriyle birlikte serin yastığıma sarılarak uyumaya devam ettim.

Lakin kalkmak gerektiğinin farkındaydım, saat sabahın beşine denk geliyor olmalıydı, gitmem gereken yeri düşündüğümde, bu saati tahmin etmek gözlerimi anında yeniden aralamama sebep oldu. Uyumaya devam etmek istesem de, son günlerde zorlukla atlattığım sorumlulukların üzerimden bir anda kalkmış olması ve şimdi bir yerlere gidebilecek olmak beni rahatlatıyordu. Bu yıl, birkaç ay içinde hiç kullanmadığım kadar fazla izin kullanıyordum.

Her ne kadar belli etmek istemesem de, aniden hastalanışım, bir şeyleri kafaya takışım, daha da önemlisi askerlere karşı eskisi gibi otoriter davranmayışım herkesin gözüne batıyordu. Sanki artık burada son günlerimi geçiriyormuş gibi, yaptıkları her şeye merhamet gösterecek kadar bir şeyleri eksiltmiştim. Belki de askerlikte her şeyin ciddiyet olmadığını anlamıştım, bilmiyordum. Derin bir nefes alıp, yerimde gerinirken, kuş sesleri yeniden kulağımda yankılandı. Gözlerimi aralamadan başımı kapı tarafına çevirirken, yüzümün diğer tarafı soğuk yastıkla yüz yüze geldiği için mutlu sayılırdı. Hafifçe esnedikten sonra, sıkıca sarıldığım yastığı serbest bıraktım ve uyuşuk hareketlerle başımı ve bedenimi tavana bakacak şekilde çevirerek gözlerimi aralayıp bir süre orayı inceledim.