YIKIK METRO

KATİL

Bacaklarımın bana inat edercesine ağrımasına aldırmadan koşmaya devam ettim.Açıkçası vücudumla ben hiçbir zaman tam bir takım olamamıştık.Ne zaman kendimi sıksam,ağlamicam şimdi olmaz desem bana inat edercesine göz yaşlarımı akıtıyor ,bana orta parmak çıkartıyordu.Sinirliyken,sakin olmaya çalışsam vücudum ani patlamalarla yine bunu engelliyordu.Utanınca... ben o şanssız kızlardandım.Utanınca kıpkırmızı bir surat oluyordum.Domates yanımda soluk kalıyordu.

Neyse ben koşmaya devam edemeyip ara sokaktan dönüp yavaşlayarak yürümeye başladım.Sürekli arkama bakıyordum.En sonunda yeni yapıldığı her halinden belli olan binanın duvarına sırtımı yasladım.Gözlerimi kapatıp nefesimi düzene sokmaya çalışma aşamalarına devam ettim.Biraz daha sakinleşip yine tezat olarak 2-3dk önce gördüklerimi gözümde milyonlarca kez tekrar tekrar canlandırdım.Sanki bi film şeridi gibi aynı yerde sarılıydı.O heybetli duruşulu adamın başka bir adamın kafasına dayadığı silah sesi ve adamdan gelen korkunç ses hala kulaklarımda yankı yapıyordu.Kan,adamın dağılmış beyni ve şok olmuş bir adet Feza(yani ben...)

İstasyonda geri geri giderken çarptığım çöp kutusunun sesli bir şekilde devrilmesi şansıma sıçayım...Elinde silah tutan kaslı vücut ve karşısında adamın leşini temizlemeye çalışan diğer bi adam...Zaten ben hangi hakla hizmet geldim ki buraya.Tek istediğim gözlerden uzak olmaktı.Tabi o da yalan oldu(Bİ METRO İSTASYONU YAPMALARININ AMACI NE?)Devrilen çöp kutusu ile dikkatleri üzerime toplamıştım .İlk defa tepede yanmayan ışıklara teşekkür ettim.Yüzümü görmemişlerdi.Ama elinde olan fener şuan dikkatimi çekmişti.O ışığı suratıma tutmadan arkamı dönüp koşmaya başladım.Kulağıma oldukça olgun gelen ve erkeksi olan ses diğerine bağırdı.

-Sen şu pisliği yok et.Ben şunu halledeyim.

HALLEDEYİM??beni de mi vuracaktı.Gözlerim hızla açıldı.

Tekrar harekete geçerken telefonumun adi sesi sokağı doldurdu.Tam elime alacakken sustu.Benim telefonum hasarlıydı.Bi açılır bi kapanırdı.Kapandığında da yarım saate anca açılırdı.Telefonla yolda ilerlerken ayarlamaya çalışıyor,bataryayı çıkarıp tekrar takıyordum.Boynumdaki soğuk metalle donup kaldım.Bir el kolunu belime sarmıştı.Çığlık atmaya yeltenirken arkamdaki muhteşem kokuya sahip olan ses tıslar gibi ;

-Sakın!dedi.Bu ses tonu susmama yetmişti zaten...

Sanırım şuan arkamdaki metrodaki adamdı.Ama hangisi?

Tam o sırada sokakta mavi-kırmızı ışıklar sönmeye başladı.Elinden çırpınıp kurtulmaya çalıştım.Ama o elindeki soğuk metali sağ kaşımın hafif yukarısında bastırdı.

-Sakın birşey çaktırma,bu polis arabası beni tanır,geçerken laf atacak.Sadece çaktırma.Hayatın uzar.

Uzun gelen açıklamasında aklımda kalan kelime 'hayatın uzar'oldu.Alnımdaki metalin soğukluğu çekilip eli elimi sıkıca sardı.Parmaklarımızı kenetleştirip ,yine aklımla vücudumun tezatlaşıp kalbimin hızla çarpmasına neden oldu.Kendime acıdım şuan bi katil, ya da yanındaki adam elimi tutuyordu.Hem de O'ndan başkasının tutmadığı ellerim.Kendimden birkez daha nefret ettim...Polis arabasının yanımızda durmasını beklemiyordum.Ama durmuştu.Şuan bu heriften kurtulmamı sağlayan tek umut kaynağımdı.UMUT... düşüncelerimden sıyrılıp yanımızdaki camını indirmiş bize bakan 2 çift gözle irkildim.Şoför koltuğundaki yaşlı adam suratındaki korkuyla kafasını bizden ters yöne çevirip yola baktı.Ama yanındaki adam,bana bakarak piçce sırıttı.O sırada ona tükürmek istedim.Ama tepkisiz kalmıştım.

-Karahan!dedi.En itici alaylı bi sesle.Yanımdaki bedenin sinirden kasıldığını anlamamak için,elimdeki acının gitmesi gerekti.Suratıma vuran sokak lambasında ve arabanın içindeki lambadan onunda benimde suratım belli oluyordu.O sırada farkettim onun adamı öldüren olduğunu korkuyla irkilmemle elimizi ayırıp elini belime koydu.Bu hareketi içimde uçuşan kelebeklerin'onun katil olduğunu hatırlayınca'bariyerle çarpıp öldüler.Tıpkı bu polis arabası gidince olacak benim sonum gibi

-Hep 4 ayak üstüne düşüyosun Karahan!Bu senin yeni çıtır mı ?

Bir polisin böyle konuşması ağzımı şokla açarken sanırım soyadı olarak anladığım Karahan adlı şahsiyet(!) gülüp bana daha da sokuldu.Kafasını saçlarıma gömüp kokumu sesli bir şekilde içine çekip 'ahh'diye bir ses çıkardıktan sonra polisi cevapladı...

EVET ARKADAŞLAR MERHABA BEN CEYDA WATTPAD'TE DAHA İLK HİKAYEM BİRAZ ACEMİ OLABİLİR.BU HİKAYEYİ YAYINLAYIP YAYINLAMAMAKTA ÇOK DÜŞÜNDÜK.ARKADAŞIM HANSA İLE YAZDIK.(KENDİSİNE BURDAN ÖPÜCÜKLER) İNŞALLAH BEĞENİRSİNİZ.YAZIM HATALARI OLABİLİR AFFEDİNİZ.SEVGİLER :******** <3333333