YIKIK METRO

ARAF...(KATİLİM)

Medyadaki Araf ♥

Bir polisin böyle konuşması ağzımı şokla açarken sanırım soyadı olarak anladığım Karahan adlı şahsiyet(!) gülüp bana daha da sokuldu.Kafasını saçlarıma gömüp kokumu sesli bir şekilde içine çekip 'ahh'diye bir ses çıkardıktan sonra polisi cevapladı...

-"O kadar mükemmel kokuyor ki tahmin bile edemezsiniz"dedi.Elimi tutan katile şokla baktım.Ama polis benşm gibi şaşkın değildi hatta ağzını açıp "Bir gün verirsin bende tadına bakarım ha Araf?"dedi ukala bir şekilde.Adının Araf olduğunu öğrenmiştim.Tıpkı ona uygun bir isim.ARAF.Cennetle cehennem arasında kalmış insan.Tıpkı onu anlatıyordu.Cennetteki melekleri bile kıskandıran güzel yüzü,cehennemi garantilemişti.Oysa ki....metrodaki ölen adamın ilk olduğunu sanmıyordum.Eli yine kasılmıştı onun suratına bakmamak için derin çabalar harcıyordum ama maalesef dediğim gibi vücudum hep bana karşı oynamış ve gözlerim çoktan onun mükemmel suratına bakıyordu.Elinden öleceğim bir insan hakkında böyle düşünmem mantıklı mıydı ki ?Aklım bana minik minik ama ağır ağır oyunlar oynamaya başamıştı bile.Sinirle ellerimi sıktım katilimin.Arafın delice bakışlarını üzerimde hissetmiş ama cesaret edip bakamamıştım.Polis bir bana bir Arafa bakıp kocaman bir kahkaha patlattı.Sokakta cadılara bile taş çıkaracağı kahkahası yankılanırken tiksinircesine suratımı buruşturdum.

"Solak!Defol git bilirsin ters yanımı.Diğer bacağınıda mı kaybetmek istiyorsun?"Solak dediği polisin suratındakı ifade kayboldu yerine korku ve tiksinme aldı.Belli ki yanımda ki şahsiyetle kötü anıları geçmişti.Derin ve sıkkın bir nefes aldım.Eve gidip dinlenmek ve bugünü tamamen aklımdan çıkarmak istiyordum.Araf'da elimi bırakıp kolunu belime sardı.Bu ikimizin arasında olan kısa mesafeyi hiçe indirmişti.Solak kafasıyla hafif bir baş selamı verip camı otomatik düğmeyle kapattı.Evet son umut parçamda kaybolup gidiyordu.Hala sokakta yanıp sönen polis lambaları bir iki saniye sonra gözden kaybolmuştu.Araf benim belimden kolunu çekip bileğimi yakaladı.Artık ona tepki veremeyecek kadar güçsüz hissediyordum.O kadar koşmuştum ama yine de bulmuştu beni pislik herif.İlk kez gördüğüm ve kesinlikle bir daha görmek istemediğim hiç tekin olmayan sokaklara baktım.Hızımı arttırıp katilime sokuldum.Tıslar gibi bana döndü "Aptal falan mısın?"dedi.Dediği şeye bende şok olmuştum.Haklıydı aptal mıydım sokak yerine korkmam gereken yanımda ki katilimdi(Bende iyice sahiplendim adamı).Belki beni öldürmezdi.Ya da bunlar sadece hayal miydi?Hadi ama Feza ölüceksin kızım Ö-L-Ü-C-E-K..Evet ölücektim bu kesindi.Biraz daha ilerlediğimizde burası metronun olduğu yerdi.Benide mi burda öldürcekti.Gri gözleri suratımın ifadesini merak etmiş olacak ki arkasını döndü.Ona ne var bakışı atınca sırıtıp önüne döndü.Bu adama gülmeyi yasaklamalılar.Ben hala gülüşünün etkisinden kurtulamamışken merdivenlerden gelen gürültülü sesle yerinde durdu.Polis telsizi sesi kulaklarıma en güzel ses geldi tam ağzımı açıp bağıracakken elini hemen ağzıma tıkadı.Ona buz gibi baktım.Daha sonra polisler kendi aralarında mırıldandı.Araf bileğimdeki elini çekip beni duvarla arasına aldı hayır amacı o değildi -_-.Telefonunu cebinden çıkartıp,bir iki tuşa bastı daha sonrada sesindeki sinir benim iliklerime kadar işlemişti."Nerdesin Altay!!?".Telefondaki adam birşeyler mırıldandı."Hayır yanımda kurtulamadı"deyip piçce sırıtıp göz kırptı.Suratına tükürme isteğim gelse de ağzımı eliyle kapatmıştı.Telefonu dinleyip"Burdakiler gitsin öyle gel.Cesedi ne yaptın? "O sırada anladım ki bu Arafın yanindaki diğer adam adı Altaymış.Ben gerçekten salağım.Salağın önde gideni....

Evetttt merhaba arkadaşlar bölüm biraz geç geldi gerçekten sizden ozur dileriiiiiim canlarriiim.....tabi malum dersler falan bilgisayara giremedim bu bölümü HansaAltay canım arkadasimla yazdik bölümde çok ama çok emeği var.. Bol bol vote ve yorum yapın lütfen