Clock Of Destiny

Chapter 1: HER Past

"Daddy! Please! Itigil mo na!" hagulgol kong sigaw kay Daddy na ginagahasa si Mommy sa harap ko. I can't do anything dahil nakatali ako sa isang upuan. I need to get out of here. I can't tolerate seeing my mommy crying because of him. "DADDYYY!", hindi ko na kaya.. Tumigil siya sa ginagawa niya at nagsuot ng pants. "Yes, sweetie? Naiinggit ka?", daddy said. "HOW DARE YOU DAD!", sinampal niya ako ng malakas. "Bayaran lang naman yang nanay mo! Parehas kayo!", mangiyak ngiyak nako sa harap niya, pakawalan niya lang ako. Tumingin ako kay mommy at nakatingin siya sakin. "Shh, kaya ni mommy toh", bukang bibig niya sakin habang nakangiti. "No, no, no, no", nang makita kong itinutok na ni daddy yung baril sa kanya. "Say goodbye to your precious mommy, Xy", nakangising tugon niya sakin at.. at..

*BANG*

"MOOMMMYYYY!!!" sigaw ko ng marinig ko ang malakas na tunog at pag-agos ng dugo galing kay mommy. After that, I passed out.

---/After a few minutes/---
Urgh.. Ang sakit ng ulo ko.. I was forcing myself to open my eyes so that I can clearly see what's going on. May naririnig akong nag uusap. Boses ni daddy yun at hindi ko na kilala yung kausap niya. Pero.. "Then it's settled, she's yours now.", sabi ni daddy. Nang maimulat ko ng maayos ang mga mata ko, nakita kong may inaabot ang lalaki kay daddy na pera. What?.. Am I.. "Hi there, princess. You're so pretty", sabay himas sa masugat kong pisngi. Hssssss ang sakit. "No, sir. Don't touch me! DADDY!", ngunit nakatingin lang sakin si Daddy. Binuhat ako ng lalaki pero di ako makagalaw sa sobrang pagod at sakit ng katawan ko. My eyes are tearing up. Mom... Help me.. Please..

--/Mansion/--
"Welcome home, princess. This will be your new home. With me.", ani nung lalaki. Wala akong masagot. Pagod nako. Ang bilis ng tibok ng puso ko. Binuhat ako nung lalaki hanggang sa kwarto. Akala ko iiwan niya ako humiga doon pero hindi. Nilock pa niya yung pinto at naghubad sa harap ko. "This is going to be fun princess, I promise. You'll enjoy our night", nanlaki ang mata ko ng malaman ko kung anong gagawin niya sakin. "No, no, please.. Please.. Don't do it", mangiyak ngiyak ako dahil wala akong magawa. Hawak niya parehas ang kamay ko at di ako makagalaw dahil nakapatong siya sakin. Sinimulan niyang halikan ang leeg ko, sumisigaw ako ng tulong pero wala. He slapped me really hard and that makes me look up to him. "BE QUIET YOU SLUT!", sabay suntok sakin. Unti unti nang nanlalabo yung paningin ko sa sobrang sakit. Alam ko sa sarili ko kung ano na ang susunod na mangyayari.. Mom.. Please.. Someone.. Help me.. And I passed out.

-- 4:30 am --
Naglalakad ako sa isang tahimik at madilim na street habang nakasaplot lamang ng kumot. Hindi ko alam kung asaan ako. Hindi ako makalakad ng ayos sa sobrang sakit ng babang parte ko. I know it's not safe to go outside right now but I have no choice and today is the right time to escape. All I have in mind right now is I should get out of that bastard's house. Wala ng luha ang lumalabas sa mata ko. I can't take the pain anymore. Sumandal muna ako sa pader at umupo sa sahig. Wala nakong arte at sa tabi talaga ako ng basurahan napaupo. Napatingin ako sa langit, "Mom.. Alam kong andyan ka.. Pwede bang sumunod nako sayo?.. Hindi ko na alam anong gagawin ko.. Hindi ko na alam anong nangyayari sakin.. I just can't take this anymore..", ngunit sa gilid ng mata ko ay may nakita akong kumikinang na bagay. Huh?.. Ano toh? Pinulot ko ito at nakitang isa siyang necklace. Mala orasan yung design niya. It looks kinda pretty but andito siya sa basurahan? Sinuot ko ito at umilaw siya sa dibdib ko. Hmm.. Weird. Pag tingin ko sa harap ko is nasa isang street ako. Maaraw. Mukhang masaya ang mga tao dito. Maraming tao ang naglalakad,nagtatawanan, nakangiti, nagkwekwentuhan, nagbebenta, minding their own business, huh? Wait.. What? Tumayo ako at naglakad upang makalapit sa daan kahit unti pero nung may dumaan na tao, nilalampasan nila ako.. THEY CAN'T SEE ME?! WHAT'S THE MEANING OF THIS?! WHERE AM I?! Nilibot ko ang mga mata ko sa buong lugar. Nangamba ako, i really don't know what to do right now. I closed my eyes and..

Boom.

I'm back here in the quiet street again. NALOLOKA NABA AKO? And then again, I pass out.