Costiño Series 4: Huling Tagpuan (HANDSOMELY COMPLETED)

Kabanata 6

Kabanata 6

Loyal

"Why are you early? I thought you'll going to Estrecia!" My daddy said.

I looked at him for seconds and slip away. I breathe hard and calm myself. Ayokong sabihin sa kanya na nagkagusto ako sa murang edad. Ayokong sabihin sa kanya na yung eleven years old niyang anak ay nagmahal na. What would he think? That I'm fragile and can take easily.

I sat on the couch where he position. Nagpapahinga yata siya at kagagaling palang company sa Calbayog. Looking at my daddy, he has this face that is really attractive and robust. He is handsome and nifty. I don't really understand why my mother left him. He is perfect for me but yes, we couldn't tell a people think. Siguro para kay mommy, may kulang pa sa kanya kaya iniwan niya.

But looking at him...he deserved better. He deserved love and care. Bagama't hindi na siya lumingon sa ibang babae, I know and I can feel that until now, he love my mother. Siguro ganito nga ang nagmamahal, nasasaktan at naiiwan. Nasa tao nalang iyan kung paano makaka survive pagkatapos ng delubyong iniwan ng pagmamahal.

That's why I didn't understand why I fall easily and love. Am I really fragile? Am I really easy to get? Easy to fall? Ganito ba talaga kami ni daddy? Hanggang ganito nalang ba kami?

Nakuha ko ang pagiging mapagmahal ni daddy. Sa lahat ng nakuha ko sa kanya, ito pa ang binigay. Madaling magmahal at mahulog. Ganito si daddy at ngayon nararamdaman ko na din ang pait at kirot sa puso. I'm just like my father, easy to leaving.

"Nawalan na ako ng gana dad." I answered him.

He just sighed. Tumingin pa siya sa akin bago ngumiti.

"Bukas na pala ang birthday ng batang iyon. May regalo ka na ba para sa kanya?" He ask.

Tumango ko. Matagal na akong nakabili ng regalo para kay Estrecia. Noong nakaraang linggo lang at handa ng ibigay sa kanya.

"Opo dad. Noong linggo pa!" I said.

He nod.

"By the way, I already cleared your enrollment in LNU. Anytime soon the class will resume so be ready hija." He added.

Ngumiti ako. Mabuti naman at wala na akong problema pa. Siguro bibili nalang ako ng mga school supply ko pero mag stock pa naman ako sa storage room namin ngunit luma na. Should I buy new? How about bag or notebook? Maybe I should buy new.

"Thank you daddy." I said smiling.

He smiled and nod at me. Tumayo na ako at pumasok sa kwarto ko. Humiga ako sa kama at pinikit ang mga mata. Matutulog nalang ako nang sa gano'y maging maganda ang nararamdaman ko. Pahinga lang yata ang kailangan ko para gumaan itong nararamdaman ko.

Bata pa naman ako at marami pang pwedeng mangyari sa akin. Siguro maglilibang nalang ako at maghahanap ng lalaking pwedeng ipalit sa kanya. Shit am I really affected? Am I really use someone to just lid my broken heart?

Nababaliw na yata ako. I should not use someone to just be my rebound while not recover from this bullshit feeling. Bata pa nga ako at kailangan ko pang mararanasan ang iba't-ibang mangyayari sa mundo. Ayokong gumamit ng tao para lang matakpan ang sawi ng puso ko.

I closed my eyes and sighed very hard. Ano naman ngayon kung ganito ang nararamdaman ko? Hindi naman niya alam na minahal ko siya at nahulog ako sa kanya. He doesn't know anything about my feelings and it will keep in me forever. Walang makakaalam sa damdamin ko at mananatiling nakabaon nalang ito sa puso ko.

Maybe I'm just really young for falling in love. Thinking in love with his age is very sinuous. Thinking him makes me crazy. Kalimutan mo na kasi Mary Glenda! Hindi naman na mapapasayo iyon! May mahal na ngang iba e! Kalimutan mo na!