Gamzeli Bey| Texting

2. Bölüm

Ben kimdim, neden bunları yaşadım, bu dünyada ki yerim ne bilmiyorum. Normal bir ailem var. Annem doktor babam polis, sıradan bir insanım. Herkes sıradan olmak istemezken ben istiyorum , sıradan bir insan olmak istiyorum. Sıradam olmamaktan çok korkuyorum. Bir anda hayatımın değişmesinden...
  Ben kim miyim? Ben Beren Yıldırım, hayalleri ve hedefleri olan bir kızım. Tek korkum ise o hayallerin yıkılması ve o enkazın altında kalmak.
  Bütün ilgisizliklere rağmen vazgeçmedim. Ailemin ilgisizliği, arkadaşlarımın ilgisizliği... Annem günde neredeyse 4-5 saat evde o süredede uyuyor ya nöbeti oluyor ya ameliyatı.
Babam ise anneme nazaran bir kaç saat daha fazla onunda ya operasyonu oluyor ya nöbeti. İşte dediğim gibi gayet sıradan bir aile ve bu sıradanlığın bozulmasından korkan ben.
  Benim ise tek hedefim Hukuk okumak ve seneye gerçekleşecek. Bu yıl lise son sınıfım okulun bitmesine iki ay kaldı sonra üniversite.
  Bu dünyada bir tane soyadı Erdinç olan olamaz. Bu o da olamaz, imkansız. Kimdi peki? Bana şaka yapan birisimi? Büyük ihtimal. Bende biraz onunla mı eğlensem sonuçta tanıdık birisidir yoksa numaramı nereden bulsun. Hem belki kim olduğunu söyler.
  Bu düşüncelerimi bozan şey mesaj sesi oldu. Telefonun ana ekranını açtığımda "gereksiz" mesaj atmıştı
0532*******:Tanıyamadın değil mi ? Zaten tanıyamazsın da öylesine söyledim." Tabiki de tanıyamadım ama bunu ona söyleyecek miydim? Asla. Hemen yazdım

Beren:Tabiki de tanıdım sen o adamdın. Pardon adam dedim özür dilerim şerefsiz diyecektim. Hem beni aldatıyorsun hemde mesaj atıyorsun bu ne özgüven!" Attım. Okudu okudu okudu hala cevap vermedi. Onun o afallamış suratını görmek için nelerimi vermezdim. Bir daha ekrana baktığımda cevap vermişti

0532*******:Kim seni aldattı? Ne diyorsun sen?" Şaşırdığı mesajından da belliydi

Beren: Sen Serdar Erdinç değil misin? Eski sevgilim, beni aldatan şerefsiz." O benimle eğleneceğine ben onunla eğleniyordum. Bu işten artık zevk almaya başlamıştım. 

0532*******:Serdar Erdinç falan değilim. Senin eski sevgilin de değilim. Neler dediklerini gerçekten anlamıyorum."

0532*******:Hadi ama bende seni zeki biri sanıyordum."

  yazdım ondan alıntı yaparak. Eğleniyordum ama  bir yandan da içim içimi yiyordu. Kimdi bu ? Bu Soruyu sormaktan gerçekten yoruldum . Ne kadar sorsam cevap gelmiyordu. Tekrar cevap verdi

0532*******:Sandığımdan daha da zekiyim Beren. Beni kandırıp  kim olduğumu öğrenecektin. Aferin zeki kızmışsın. Neredeyse inanıyordum." Bu sefer afallayan taraf ben olmuştum, gerçekten sandığımdan daha da zekiydi. Bu işe sinir olmaya başlıyordum. Bir yandan onu engellemek istiyorum ama bir yandan da kim olduğunu öğrenmeden engellemek istemiyorum.

Beren:Yoksa sapık falan mısın?"  Yazdım ve attım. Bir kaç saniye sonra yazdığım şeyin saçmalığına bakıp kendi kendime kızdım.

0532*******:Belkide öyleyimdir;) belkide her gün seni takip ediyorumdur. Nereden biliyorsun." 

  Takip mi ediliyordum yoksa bu beni korkutmak için mi yapıyordu. Ne olursa olsun artık okuldan tek başıma dönemezdim. Belki beni korkutuyor tedirgin olmamı sağlamaya çalışıyordu. İstediğini almıştı kim söylerse söylesin artık inanamazdım her okul çıkışı be girişi arkama bakmadan edemezdim. Onun da istediği buydu benim bu korku içinde olmam.
  Zil sesiyle ayaklandım . Büyük ihtimal annem gelmişti. Kapıyı açtığımda karşımda kapıcımız kadır abi vardı bir de elinde bir mektup
"Buyur Kadir Abi?" Dedim elindekini sorarcasına.
"Bu size gelmiş kızım " dedi elindekini göstererek ben de elindekini alıp
" Tamam kadir abi" deyip kapıyı kapattım. Anneme gelmiştir diye düşünüp  tam komidinin üzerine bırakıyordum üzerindeki "Beren'e" yazısı çarptı gözüme. Belki kuzenimden falandır diye düşünüp açmaya başladım. İçinden bir not çıktı
"Hadi ama Bayan Yıldırım. Seni korkutmak için söylediğimi mi sanıyorsun. Ben işimi şansa bırakmam dediğim gibi " sana senden daha yakınım" seni senden daha iyi tanıyorum. Seni takip etmesem senin hakkında bu kadar şey bilir miyim? Her hareketini her düşünceni biliyorum. Korkuyla kal...
                                                  Bay Erdinç

   Bu her kimse onu fazla hafife almışım. İş değişiyordu her şey karışıyordu. Korktuğum şey yavaş yavaş beni buluyordu. Hayatım sıradanlıktan çıkıyordu. Peki ben buna hazır mıydım?