5. Bölüm: Daha hiç bulamadığım benliğimi arıyorum.Yalnızlığı sever misin? Ben severim. Sevmesem bu kadar yalız olur muydum.İnsanlardan hep uzaktım, hala da öyleyim. Hiç kimseye güvenmiyorum ve hiç kimseye de bana güvenip saçma sapan işler yapmasın diye güven vermiyorum. Belki de kimseye güvenemediğim için yalnızlığı seçmişimdir.
Çoğu zaman kendimi tanıyamıyorum. Verdiğim kararları neden verdiğimi bilmiyorum.Benliğimle hiç karşılaşmadık biz. Adeta içimi bilmiyorum. Kararlarımı hep başkalarını düşünerek verdim kendi isteklerimi arka plana attım. Kendimi değilde başkalarını tanımaya çalıştı. Kendimi mutlu etmek yerine hep başkalarını mutlu ettim. O kadar değersizim ki benim yaşamam başkasının ölümüne sebep oldu.Ama şimdi bunu yapmayacaktım. Sapığın biri yüzünden yıllardır kurduğum hayali bırakmayacaktım. Uzaklaşmak hem bana hem ruhuma iyi gelecek eminim.
(...)
''Engelledim'' saatlerdir Cemal'in sorularını cevaplıyordum ayrıca beni gitmekten vazgeçirmeye çalışıyordu.
''Beren emin misin? bu durum sandığından ciddi olabilir. Adam açık açık seni takip ettiğini söyledi.''
''Engellediğim günden beri yazmıyor. Şaka yapan saçma sapan birisidir ve son kez söylüyorum gideceğim, eminim.'' bu söylediklerime ben bile inanmıyorum ama ne pahasına olursa olsun gideceğim ve yıllardır ertelediğim şeyi yapacağım, kendimi tanıyacağım.
''Peki'' dedi Cemal pes etmişcesine omuzlarını indirerek. Tekrar ağzını araladı parmağını sallayarak
''Ama dikkat edeceksin söz ver'' bu sefer ben omuzlarımı indirmiştim.Bu bilmem kaçıcı söz verişim bilmiyorum ama tekrar söz verdim
''Söz Cemal, söz'' hala bana ikna olmamış gözlerle bakıyordu. Onu anlayabiliyorum beni kardeşi gibi görüyordu çünkü o mesleğine ilk başladığında be gelmiştim ve ilk hastası bendim.Ayağa kalktı dolu gözlerle baktı ve sarıldı.Benimde gözlerim doldu ister istemez ne zaman karşımdaki kişi ağlasa bede ağlardım bu da benim en sevmediğim huyum, daha gitmeden kendimi tanımaya başladım.
''Hem sadece iki ay sonra geleceğim.''
''Sonra tekrar gideceksin bu sefer kalıcı olarak'' üniversiteden başlıyordu ama daha hangi üniversiteyi kazandığım bile belli değildi.Ege'ye tutturmaya çalışmıştım ama biraz zordu.
''Hangi üniversiteye gideceğim bile belli değil.Ayrıca büyük ihtimal Ege'de tutturacağım.Yanı benden kurtuluşun yok.''dedim sahte bir gülümsemeyle.
''Git de biraz kafamı dinleyeyim.''
''Az önce ağlayan kimdi? '' diye söylendim sahte bir kızgınlıkla. Herşeyim sahteydi gülüşüm, kızgınlığım, üzüntüm ben de sahteydim.
''Şaka yaptım özleyeceğim seni''
''Yeter bu kadar sulu gözlülük ben gidiyorum işlerim var.'' aslında bir işim yoktu ama biraz daha kalırsam salya sümük ağlardım.Tekrar sarılıp çıktım.
(...)
''Kızım neden uçakla gitmiyorsun uçakla da gezebilirsin 16 saat yolculuk nasıl yapacaksın.'' bu gün o gündü şuan otogardaydık ve otobüsün gelmesini bekliyorduk ve ben bir saattir annemle babanın nasihatlarını dinliyordum.
''Anne kaçıncı söyleyişim bu gezerek gideceğim o yollarda görmek istiyorum.Söz dönüşte uçakla döneceğim.'' bu cevabım onu biraz tatmin etmişti.O an geldi otobüsüm geldi ve benimde gitme vaktim geldi.Annem otobüsü görür görmez ağlamaya başladı.Ağlama faslı bitti ve ben otobüse binip yola çıktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gamzeli Bey| Texting
Подростковая литератураBeren: Seni hiç gördüm mü? Bilinmeyen numara: Maalesef :( biliyorum böyle bir yakışıklılığı görmekten seni mahrum bıraktığım için üzgünüm. Beren: sende fazla egoist çıktın.