Yetişkin içerik barındırır!
Lalisa manoban, kim taehyung'u istiyordu. Ve onu elde etmek için her şeyi yapabilirdi.
[kim taehyung & lalisa Manoban]
To darthstar ♡
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kailee Morgue - Siren
1, a rich bitch
"Boşuna ağlama artık anne," dedim sakin tutmaya çalıştığım sesimle. Aksine sakin değildim ve direksiyonu sıkmaktan parmaklarım uyuşmuştu.
"Ben o eve asla geri dönmeyeceğim."
Annemin ağlayışı şiddetlenirken yüzümü buruşturarak arabadan konuşmanın sesini kıstım. "Hoparlöre doğru bağırmasan bari" diye kendi kendime homurdandığımda annem sanki bunu duymuşçasına kendini zorlukla durdurdu ve "kızım," dedi buğulu bir sesle. Ah, burnunu çektiğini bile duyabiliyordum ve bu kesinlikle mide bulandırıcıydı.
"Lütfen beni dinle, sana her şeyi anlatacaktım ama olaylar tahmin ettiğimden farklı gelişti. Baban ve ben-"
Sözünü kesen sinirle gülmem olduğunda annem sözüne devam edemeden önümdeki arabaya korna çalmaya başladım. Pencereyi açıp kafamı çıkardım ve etraftaki diğer sürücüleri umursamadan; "acelem var gerizekalı sürsene!" Diye bağırdım.
Ardından solumda duran bmw'nin penceresi açıldı ve içindeki adam zaten bangır bangır çalan şarkısının sesini biraz daha açıp bana doğru döndü. "Hanımefendi önünüzdeki araçta yaşlı bir adam var, daha saygılı olamaz mısınız?" dedi. Ağzım açık şaşıp kalırken "üstelik kırmızı ışıkta geçemezsiniz!" diye de ekledi.
Takatsiz bir soluk çektim ve kaşlarımı kaldırarak benim yaşlarımdaki adama döndüm. "Kusura bakmayın beyefendi ama bana ne yapacağımı siz söyleyemezsiniz! Şu müziğin sesini de kısarsanız sevinirim, başta ben olmak üzere trafikteki diğer sürücüleri rahatsız ediyor ve dikkatlerini dağıtıyorsunuz!"
Adam sırıtarak müziğin sesini kıstı, tekrar bana dönüp konuşacağı sırada penceremi kapattım. Haliyle ağzı açık kaldı. Müziği inat olsun diye o kadar yüksek sesle açtığı belli oluyordu zaten.
"Lisa, bir sorun yok değilmi?" Annemin endişeli ve hâlâ ağlamaklı gelen sesi ile telefonu kapatmadığımı hatırladım ve görmeyeceğini bile bile başımı iki yana salladım.
"Yok yok sen devam et anne."
Önümdeki külüstür yeşil ışığın yanmasıyla birlikte sonunda hareket etmeye karar verdiğinde göz devirerek onu hızlıca solladım ve tam gaz sürmeye devam ettim.
"Eve dönmeyeceksen, nerede kalacaksın kızım?"
Aslına bakılırsa, benimde nerede kalacağım ile ilgili bi planım olduğu söylenemezdi. Tek istediğim o evden uzak kalmaktı. Annemden, babamdan ve aptal ikiz kardeşimdende öyle.
