Liak's pov
Ξύπνησα και κοίταξα το κινητό μου ήταν 10 η ώρα. Σηκώνομαι και πάω στο μπάνιο μου και κάνω τα απαραίτητα. Ντύνομαι και πάω προς την πόρτα της Μαρίας. Χτυπάω αλλά δεν απαντάει κάνεις.
Λ: Μαρία? Μαρία?
Ξανά χτυπάω αλλά τίποτα. Μπαίνω μέσα αλλά δεν βλέπω κανέναν και το κρεβάτι είναι στρωμένο, πάω στο δωμάτιο της Νικολέτας αλλά δεν είναι κανείς εκεί και πήγα στο δωμάτιο του Πέιτον και χτυπάω...
Π: Ναι είπε και μπαίνω μέσα
Ν: Καλημέρα
Λ: Καλημέρα, είδατε την Μαρία?
Π: Δεν είναι μαζί σου?
Λ: Όχι εχτές το βράδυ μου είπε ότι θέλει να κοιμηθεί μόνη της και την άφησα και πήγε στο δωμάτιο της, σήμερα ξύπνησα και πάω στο δωμάτιο της αλλά δεν είναι κανείς μέσα
Ν: Τι εννοείς?
Π: και που πήγε? Πάμε στο σαλόνι...
Κατεβήκαμε και οι 3 κάτω μέχρι που ο Πέιτον βρήκε ένα χαρτί
Π: Εεε παιδιά ελάτε εδώ
Καθίσαμε στον καναπέ και αρχίζει να το διαβάζει από μέσα του! Γουρλωσε τα μάτια και άρχιζαν από τα μάτια του να φεύγουν δάκρυα.
Λ: Τι εγ-εγινε?
Π: Εφ-φυγε
Ν: Τι εννοεις...
Π: ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΕΦΥΓΕ, ΜΑΣ ΕΓΚΑΤΈΛΕΙΨΕ ΠΩΣ ΤΟ ΛΕΝΕ? ΈΦΥΓΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΩΡΑ...
Λ: ΤΙ ΕΙΠΕΣ?
Η Νικολέτα άρχισε να κλαίει και εγώ άρπαξα το χαρτί και άρχισα να το διαβάζω. Μόλις τελείωσα ανέβηκα στο δωμάτιο της και κοίταξα αν έχει αφήσει τα φούτερ μου την κολόνια μου και ότι άλλο της είχα αφήσει. Ήταν πραγματικά όλα εδώ και του Πέιτον και της Νικολέτας. Προσπαθώ να καταλάβω τι γίνεται κατεβαίνοντας τις σκάλες τρέχοντας
Λ: ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ? ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑ? ΕΧΕΙ ΦΥΓΕΙ?
Ν: Λιάκο είναι αλήθεια, την ξέρω την Μαρία από τότε που ήταν μωρό...
Μας εγκατέλειψε... Και όλα αυτά που είπα στο γράμμα ότι χώρισε μαζί σου, ότι τελείωσε με τον Πέιτον και εμένα είναι δυστυχώς αλη-θεια μου είπε και με κοίταξε με τα δακρυσμένα μάτια της.
Εφυγα με νεύρα και πήγα στο δωμάτιο μου κλείδωσα την πόρτα και πέταγα όλα τα πράγματα και τα μαξιλάρια κάτω. Μέχρι που ξέσπασα σε κλάματα και έπεσα στο πάτωμα. Η Νικολετα κλαίει όλη την ώρα και ο Πέιτον που επίσης κλαίει προσπαθεί να την ησυχάσει.
