''Hiç bir şey söyleme.Sadece beni dinle.''dediğinde yaş ile dolan gözlerimle gözlerine baktım.Bulanık gören gözlerimi uvşalayıp başımı aşşağı yukarı salladım.Başını çevirip tavana bakmaya başladı.Sesini duymaya başladım.
''Soğukta okunur kitap,onun sıcaklığının senide ısıttığını anlaya bilsin diye...''sustu.Çok geçmeden birdaha konuşmaya başladı.
''Soğukta dinlenir müzük,yanında omuzuna ceketini koyacak biri olmadığında yanlızlığının bile ısıtamadığını gör diye...''sustu.Gözlerinden yaşlar aksada devam etti.
''Soğuk iyidir,yüzüne çarpar acı gerçekleri, fakat terk etmez seni.Seni bir soğuk,bir de delicesine yağan yağmur terk etmez.''O aralarda yaşattığı sessizlik kalbime batan oktan farksızdı.
''Seni seven bir rüzgarda uçuşan yapraklar,birde yağmurda olduğu yeri aydınlatan sokak lanbaları...''İçimden 'susma. Devam et.'demek gelsede hayır yapamadım.
''Seni korur soğuk,onun kıymetini bil,onun seni sarıp sarmaladığını unutma diye.''Başını ağırca bana çevirdi.Ve devam etti
''Gün geçtiğinde yine soğuk saracak acılarını,soğuk avutucak seni,yine o kurutacak güzyaşlarını...''dedikleri çok güzeldi.İçimden bunun sonu kötü bitmesin diye dua etsemde,kötü biteceği belliydi.Ama ben onunla kötüyede razıyım.Yeterki yanımda olsun.
''Hatırla, o soğukta yağmur sabrı tükenmişçesine yağarken asfalta oturup göz yaşlarına nasıl ceza verdiğini hatırla.''Sözünü hiç kesmedim.Sonunu bekledim.Bedenimi esir alan o soruları söylediği güzel sözlerden sonra soracaktım.
''Hatırla ki vazgeçeceğin zaman çektiğin acılar gelsin aklına belki o zaman vazgeçersin.''
Bana döndü elimi tuttu.Başlıyordu.Zor geçecek gibi görünen o dakikalar başlıyordu.
''Ne olursa olsun,bırakma beni.Kağan lütfen...Ne söylersen söyleyeyim,soğuğumu elimden alma.''Elimi eline kenetledim.
''Seni asla bırakmıycam.Duydunmu? Kumsal seni ne olursa olsun...Söz veriyorum.''
''Kağan gerçekten...Beni o zorladı...Ama sonra gerçek oldu...Gerçekten ben seni çok seviyorum...''
Hıçkırık sesleri yükselirken bedeni titremeye başladı.Ayağa kalktım başını ellerimin arasına aldım.Alınımı alnına yasladım.''Sakin ol.Kumsal lütfen...Benim için sakin ol.''nefes alış verişi yavaşladığında suratına baktım.
''Annen yaptı.''
Tek ve son sözü buydu.Gözleri yavaşça kapandı.Başı sola doğru düştü.Sesim kesildi.Dünyam yıkıldı.
''Doktor...Yardım edin.Çabuk buraya gelin.''Sesimin tonu artarken kapı açıldı.İçeri giren hemşire ve doktorlar beni dışarı çıkardı.
Kapıya çıktığımda bedenimi duvara yaslayıp.Gücümü bıraktım.Duvardan aşşağı doğru kayıp yere oturdum.Başımı ellerimin arasına aldım.Parmaklarımı saçlarımın içine daldırdım.Kumsalın babası,o kadın ve tanımadığım insanlar başıma toplandı.Başımı kaldırdığımda o kadının endişeli gözlerle bana baktığını gördüm.Bacaklarımın kollarımın vermediği gücü hırsımdan,sinirimden alıp yere direnerek ayağa kalktım.O kadının omuzlarından tutup sırsaadım.
''Ne yaptın.Yine ne yaptın.''dediğimde ''Kağan...Oğlum...Ben sadece seni elimde tutabilmek için yeptım.''dediğinde hırsımın verdiği güçle kollarını daha fazla sıktım.Acıyla inlemesini kale almadan sesimi yükselttim.Daha fazla bağırdım.''Ne yaptın?''dediğimde ağlamaya başladı.''Kağan...Hepsi senin için.''dediğinde dediğinde sinirle geri ittim.Dengesini kaybetsede onu tutan biri oldu.Başımı kaldırıp onu tutana baktım.Babamdı.Babam gelmişti.Babam o kadını dikleştirip yanıma geldi. Ağlayarak ''Baba o yaptı.Baba yine bi sevdiğimi elimden aldı.Yine her zaman ki gibi bana zarar verdi.Baba...Kumsal içerde yatıyo.Ve bunun sorumlusu yine bu kadın.''dediğimde babam bana sarıldı.Kulağıma fısıldadığı kelimeler beni sakinleştirmeye yetmedi.''Düzelicek.Kumsal yine ayağa kalkıcak.''dediğinde babamı kendimde uzaklaştırdım.Arkamı dönmüş giderken,odadan doktor çıktı.Ayaklarımın benden bağımsız hareketleriyle doktora doğru ilerledim.Doktarın ağzından çıkacak iki olumlu cümle bekledim.Ama hayır iyi birşey söyleyemedi.''Stresin kalbe yaptığı ağrı,kalp çarpıntısını tetiklemiş.Bir kaç gün misafir edicez.Onun dışında beklemek.Çözümü bekleyerek görücez.Geçmiş olsun.''dediğinde arkasını dönüp giderken kolunu tuttum.''Görebilecekmiyiz?''dediğimde ''Malesef.''demesiyle soğuğun gözyaşlarımı kurutmasını bekledim.Ama kurutmadı.Benim soğuğum içerde öylece yatıyordu.Elimi indirip babama döndüm.''Arabanın anahtarını verirmisin?''dediğimde elinde tuttuğu anahtarı bana verdi.Önüme dönüp merdivenlere doğru ilerlerken o kadına döndüm.
''Benim için bir şey yaparmısın?''dediğimde heycanla ''Ne istersen.''dediğinde yalandan buruk bi tebessümle ''Bu koridordaki tüm duvarlariçin hastaneden izin al ve beyaz boya yardımı yap.''dediğimde yüzüme anlamamış gibi baksada korumasına dönüp başıyla çıkışı gösterdi.Adam hızla dediklerini yapmaya gitti.Arkamı döndüm merdivenlerden inip arabanın yanına gittim.Bagajı açıp siyah büyük bi çanta çıkardım.Arabayı kitleyip hastaneye yöneldim.Dolun ayın bana verdiği huzur verici ışığa döndüm.Adımlarımı bedenimi aya çevirip,sesimin çıktığı kadar bağırdım.
''Seni seviyorum Asi Kız.''diye bağırdığımda gözleri kapatıp başımı eğdim.Sanki ay bana cevap vermiş gibi hissettim.
''Asi Kız'da seni çok seviyor.''duyduğum şeyle başıma havaya kaldırdım.Yüzümün aldığı şekkille hastaneye döndüm.Gülüyordum.Çünkü biliyordumki o beni asla terk etmiycek.Koriidora geldiğimde o kadın koşarak yanıma geldi.Sanki konuşmak için bahane arıyormuş gibi,''Hallettim,oğlum.''dediğimde çantayı tutmayan elimi havaya kaldırdım.''Sakına bir daha bana oğlom deme.Sen benim annem olmayı hak etmiyorsun.''dediğimde yaptığı her neyse pişman olduğunu belli ediyordu.Derin bir iç çekip bağırdım.''Boşaltın koridoru.''dediğimde kimse yerinden kıpırdamadı.''Boşalt dedim.''dediğim şeyden sonra herkes merdivene doğru giderken babam yanıma geldi.Ne yapıcağımı anlamış gibiydi.''Rahatlamadan bırakma.Göster kendini.''dediğinde dudağımı yukarı doğru kıvırdım.Kumsalın olduğu katta sadece kumsalın odası vardı.Çünkü bu hastanede o kadınındı.Kattaki tüm pencereleri açtım.Koridorda kimse yoktu.Ben ve Kumsal hariç.Çayı açıp içindekileri yere boşalttım.Ağzıma bir maske takıp yere eğildim.Yerden siyah sprey boyayı alıp çalkaladım.İçinden gelen boncuk sesi bile beni rahatlatmaya yetmişti.Duvara sıkmaya başladım.Siyah,mavi,bordo,lacivert,mor,kırmızı deken on yedi renk boya kullandım.Duvara yaptığım resimli yazı beni rahatlatmıştı.Karşı duvara yaslanıp yazdığım yazıyı okudum.''Soğuğumu geri ver Asi Kız.Çünkü ben o soğuk olmadan kendimi boşlukta hissediyorum.Ve boşlukta göz yaşımı kurutan hiç bir şey yok.''Ben doğduğumdan beri hep rahatlamak için duvarlara resim çizerim.Ve işe de yarar.
Kumsalın yattığı odaya gidim.Uyanana kadar bekledim.Uyanması bin yıl sürsede bekleyecektim.Aşk her şeye değer.
