3.BÖLÜM
Yavaş adımlarla yanına gittim .Pek gittiğim söylenmez aslında sürüklendim. Beni görünce ayaklanmaya çalıştı .Ama yanındaki o adam kolunu tutup zorla geri yatır dı.Elini havaya kaldırıp ,gözlerimin içine baktı .Ve dudaklarını aralayıp konuşmaya başladı.
''Yanıma gel !Lütfen'' Gözlerinin içine bakıp,
''Yanında olmak bana zarar veriyor. Seni istemiyorum'' dediğimde elini indirdi ve yüzünü ellerinin arasına alıp ağlamaya başla dı.Dizlerini karnına doğru çekti. Demin ki kız yani adı sanırım ''Kumsal''çünkü deminki yardımcı kadın ona öyle seslen di. Kumsal bileğimi o küçük elleriyle kavrayıp beni o kadının yanına doğru sürükledi .Koltuğun başına geldiğimizde o kadın kolumu tutup beni koltuğa oturtdu.Onun suratı hariç her yere bakmış tım.Bir den konuşmaya başladı.
''Lütfen! Bak şu suratıma ,gör artık pişmanlığımı'' dediğinde kafamı suratına çevirdim ve dudukaları mı aralayıp ''Şu an ki pişmanlığın bana on sekiz senemi verebilir mi? Hadi! Söyle senin o saçma pişmanlığın benim hayatımdan çalınan on yedi seneyi verebilir mi?Dur! Ben söyleyeyim ''Veremez'' çünkü o on yedi senelik boşluğumu senin üç günlğük pişmanlığın dolduramaz.Çünkü senini o yaşadığın duygu pişmanlık değil vicdan azabı.Seni affettmemi ve bu azaptan kurtarmamı istiyosun dimi.Ama hayır seni asla bu acıdan kurtarmıycam,ve acı çekmeni zevkle izliycem.Bana yaşattığın on yedi senelik boşluğun acısını bu azap kapatacak bu zevktende kendimi mahrum bırakmıycam.''dediğimde Kumsal ağağıma bir tekme attığında sessizce inledim.Kafımı kaldırıp gözlerinin içine baktım.Ateş püskürüyodu.''Ne var '' bakışı attıktan sonra kulağıma doğru eğildi.Saçları enseme değdiğnde huylanmıştım ama belli etmedim.Nefesi enseme doğru yanaştığında ''Biraz daha onu üzecek bir şey söylersen artık konuşacak bi ağzın olmayaca!''dediğinde göldüm çok havalı duruyodu.Üstünde siyay elektrik desenli bi sweatshirt vardı.Altında dar bi kot sweatshirtün ön kızmını kotunun önüne doğru sıkıştımış arkası salıktı saçları yana atılnış şekilde salıktı.Göleri elaydı.İnsanı içine çeken büyüsü altına alacak kadar güzeldi.Yavaşça benden uzaklaşıp kalktığı sandalyeye geri oturdu.Bakışları üzerimded hissetmem saliselerimi aldı.Kumsala bakıp kafamla bahçeyi işrat edip ayağa kalktım.Onunda kalktığını hissettim ama bir anda durdu.Ne olduğunu anlamak için arkamı döndüğümde o adam kolunu tutmuş bi şeyler söylüyodu.Bir kaç saniye sonra yürümeye başladı hareket ettiğini görünce bende yürümeye başaladım. Kapıyı açmaya yeltendiğimde elimi tutup yukarı doğru sörüklemeye başladı.Bir iki kez tökezlesemde kendimi toplayıp ona ayak uydurmaya başladım.İki kat yukarı çıktıçımızda çatı katına gelmiştik. Katta sadece bir kapı vardı.Oda onundu sanırım.Arka cebinde bir anahtar çıkarıp kapıyı açtı.İçeri girdi sonra kolumu tuup seni içeri aldı.İçimde ''Oha,çüş''dedim. Odanın dört duvarıda boydan boyu raflarla doluydu.Duvarlardan ikisi tıka basa kitap diğer geriye kalan iki ruvarda sayamayacağım kadar ödüllerle dolurdu.Odada bir çalışma masası,aynalı bir makyaj masası ve küçük bi dolap vardı.İçimden ''Nerde yatıyo bu kız yatak yok bu odada ''dedim.Aaa buraya geldiğimden beri içimden ne çok şey dedim.Her neyse Kumsal bana bakıp ''Beni takip et!''dedi. Dediğini yaptım.Odanın içinde üç kapı daha vardı.İki tanesi tahta bir tanesi ise siyah ayna gibiydi.Aynalı olanın önünde durup kapı kolunu çevirdi.Bu kapı terasa açılıyordu. İçeri girdiğimde dikkatimi ilk camlar çekti.Terasın her yeri full camdı.Siyah jeletinliydi.Yani dışarısı çok net gözüküyürdu fakat dışarıdan içerisi gözükmüyordu.Sonra etrafı incelemeye devam ettim.Yatağı burdaydı iki kişilik yatağının şekli yuvarlakt.Etrafa biraz daha baktığımda dikkatimi yatağın başındaki patenler çekti.Gerçekten sürüyormuydu?.Ben sürmeyi çocukluğumdan beri çok severdim.Sonra biraz daha inceledikten sonra önüme geçip.''Eğer odamı incelemen bittiyse konuş seni dinliyorum.Ne söyliyeceksin?.''dedi .Dudaklarımı tereddütle açıp''O kadın senin neyin oluyo?'' diye sordum.Yatağa oturup yanına oturmamı işaret etti.Yavaşça yatağa oturdum.Ve ona bakmaya başladım.Bana dönüp''Öncelikle ''O''değil Meral abla''dedi.O kadının adı Meralmiş demek.Her neyse sakince kafamı anlamış gibi salladım.Çok geçmeden konuşmaya devap etti.''O benim üvey annem . Yani babamla evlendiğinde öyle olucak.Şu an Meral ablam.''dedi.Şaşkınca suratına baktım.Bu kız benim üvey kardeşimmiydi? Konuşmaya devam ettim ve ''Ne hastası?''diye sordum.Elleriyle oynayarak''Bilmiyoruz.Hastalığının tam bi adı yok.Yani stres ve üzünü yaptığı her an bayılıyo.''dedi. Ama ama ben az önce on çok üzdüm.Off ne yapacaktım.Yani ona acıyıp hemen affetmekm istemiyordum.Ama benim yüzümden zarar gelsinde istemiyordum.Konuşmaya devam etti.''Yani o yüzden o şom ağızını sakına bir daha onu üzmek için açma''dedi .Gülümseyerek''İnsanlara emir vermeyi ne çok seviyorsun''dedim.Elleriyle oynamayı bırakıp ani nir hareketle bana döndü ve ''Konu değer verdiğm insanlarsa emir vermekten fazlarınıda yaparım.''dedi. Sertti ama ona yakışıyordu.Gözlerimi ovalayıp esnediğimde bana bakıp ''Bu gece burda yat yarın boş odalardan birini seçer alış verişe çıkarız''dedi''.Ne yani onun yatağındamı yatacaktım?''Ona bakarken bana yaklaşıp tavanı işret etti.Pek tavana benzemiyordu çünkü tavanda camdı.Başımı yukarı kaldırdığımda konuşmaya başladı.''Bidaha bu odaya gireceğini sanmıyorum bu anın tadını çıkar''dediğinde bir şey anlamadım.Gülüp gitti.Yatağa uzandığımda ne dedmek istediğini daha iyi anlıyordum.Tavana baktığımda yıldızlar çok net bi şekilde gözüküyordu.Yatağının neden burda olduğunu şimdi anlıyordum.Düşünmeye başladım daha iki gün önce mutlu huzurlu bir hayatım vardı.Stressiz,üzüntüsüz ama şimdi herşey çok farklıydı.İki günde hayatım ne çabuk değişmişti.Belkide buna ben izin verdim.Yani eğer bura kalkıp gelmeseydim.O zarfı geldiği gibi yaksaydım.Umursmasaydım.Hayatım yine eskisi gibi devam ederdi.Acaba edermiydi? Neyse artık yatmalıyım.Yarın yorucu bir gün olucak.
