𝐑𝐞𝐟𝐥𝐞𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧 / / ʸᵒᵒⁿᵐⁱⁿ

~3~

Yoongi pov
Άνοιξα την πόρτα του σπιτιού μου και μπήκα μέσα.

Οι γονείς μου έλειπαν στην δουλειά οπότε ανέβηκα κατευθείαν στο δωμάτιο μου.

Ξάπλωσα στο κρεβάτι και ένιωσα όλη  την πλάτη μου να κάνει κράκ. Σε πολλούς δεν αρέσει αλλά εμένα με χαλαρώνει.

Νιώθω τόσο κουρασμένος που το μόνο που θέλω να κάνω αυτή τη στιγμή είναι να κλείσω τα μάτια μου και να κοιμηθώ.

Και αυτό έκανα. Έκλεισα τα μάτια μου και περίμενα να με πάρει ο ύπνος...

{...}

Άνοιξα τα μάτια μου και περίμενα να ξεθολώσει η όραση μου.

Κοίταξα την ώρα στο κινητό μου και είδα οτι έχει πάει 8:00 το βράδυ.

Μη θέλοντας να σηκωθώ από την ζεστασιά που μου πρόσφερε το κρεβάτι μου σκεπάστηκα ξανά με το πάπλωμα κοιτόντας γύρω γύρω τους τοίχους.

Ευτυχώς είναι παρασκευή γιατί δεν έχω διαβάσει τίποτα.

Αφού είχα μια υπέροχη συζήτηση με τον εαυτό μου για το αν θα σηκωθώ από το κρεβάτι τελικά το πήρα απόφαση και σηκώθηκα.

Κατέβηκα τα σκαλιά τα οποία εκείνη την στιγμή μου φαίνονταν πάρα πολλά ενω στην πραγματικότητα δεν ήταν ούτε 20.

Ξέρω είμαι λίγο τεμπέλης αλλά τι να κάνουμε;; Δεν είμαστε όλοι τέλειοι.

"Ξύπνησες παιδί μου;;" Με ρώτησε η μάνα μου. Όχι ακόμα κοιμάμε. "Ναί μαμά".

"Αφού έγινε ένα με το κρεβάτι" είπε ο πατέρας μου και γελάσαμε λίγο. "Τι βλέπετε;;" ρώτησα. "Ένα ριάλιτι μαγειρικής".

"Και είναι ενδιαφέρον;;"
"Ε καλό είναι" απάντησε ο πατέρας μου.

Κάθησα μαζί τους να δω το ριάλιτι αφού δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω. Σε κάποια φάση έδειχνε τους παίκτες να μιλάνε μόνοι τους. Έχω να πω οτι όλοι έλεγαν πράγματα πίσω από την πλάτη των άλλων.

Αλλά τι να πει κανείς;; Έτσι είναι η κοινωνία μας σήμερα. Όλοι κοιτάνε να γίνουν καλύτεροι από τον άλλον. Και όταν δεν είναι;;; Κοιτάνε να μειώσουν τους άλλους για να έρθουν στο ίδιο επίπεδο. Γιατί οι άνθρωποι ζηλεύουν.

"Καλά αυτός εκει πρέπει να είναι σίγουρα αδερφή." Γύρισα και κοίταξα τον πατέρα μου με ενα ερωτηματικπ βλέμμα "Και τι αν είναι. Ελεύθερο άτομο είναι μπορεί να κάνει ότι θέλει στο κρεβάτι του" είπα.

"Δεν λέω το αντίθετο αλλά πως να στο πω ρε παιδί μου. Με αηδιάζουν. Δεν τους μπορώ. Πρώτα από όλα έχουν ψυχολογικά δεν ξέρουν το θέλουν." Μου είπε και ένιωσα το αίμα να ανεβένει στο κεφάλι μου. "Ο καθένας έχει την επιλογή να κάνει οτι θέλει στην ζωή του. Και να ξέρεις οτι δεν εχουν τίποτα αυτοί οι άνθρωποι. Τώρα με συγχωρήτε αλλά πρέπει να πάω να κάνω μια εργασία. Καληνύχτα."

Με καληνύχτισαν.

Ανέβηκα πάλι στο δωμάτιο μου. Με το που έκλεισα την πόρτα ένιωσα καυτά δάκρυα να κυλάνε στα μάγουλα μου. Με πονάει να ξέρω οτι η γνώμη του πατέρα μου για αυτά τα άτομα είναι αυτξ. Που να ήξερε δηλαδή οτι είμαι bisexual.

Έκλαιγα με λυγμούς προσπαθώντας να μην βγάλω κανέναν ήχο για να μην με ακούσουν. Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου για να ηρεμίσω. Αφού ηρέμισα ένιωσα τα μάτια μου να τσούζουν απο τα δάκρυα. Τα ένιωθα βαριά.

Τα έκλεισα και άφησα τον εαυτό μου να χαλαρώσει και να ξανακοιμηθεί...

_______________________________________
Λοιπον τριτο κεφαλαιο σημερα.

Σας ειπα οτι θα ανεβαζω αρκετα μεσα στην μερα.

Ξερω ισως η αρχη ειναι λιγο βαρετη. ΑΛΛΑ θα γινει πολυ ωραιο σε μερικα κεφαλαια.

Ελπιζω να σας αρεσε♡♡

Αν θελετε πατηστε την ψηφο ☆ και αφηστε ενα σχολιο.

Φιλια♡♡♡
Deppy♡♡♡