𝐑𝐞𝐟𝐥𝐞𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧 / / ʸᵒᵒⁿᵐⁱⁿ

~15~

Yoongi pov
"Χαχαχ"γελασε ο jimin διπλα μου.

"Τελικα ειχες δικιο το stand up comendy ειναι τελειο"μου ειπε ακομα γελωντας. Χαμογελασα"Και για θυμισε μου ποιος ηταν αυτος που ελεγε πριν οτι το stand up comendy ειναι χαλια;;" ειπα καθως μιμιθηκα την ψιλη φωνη του.

"Ειι μην με κοροιδευεις!" ειπε φουσκωνοντας τα χειλη του. Γυρισε να με κοιταξει ομως καθομασταν πολυ κοντα με αποτελεσμα να ερθουμε σε αποσταση αναπνοης και τα χειλια μας σχεδον να αγγιξουν.

Κοιταζομασταν στα ματια για κατι λεπτα που μου φανηκαν αιωνες μεχρι που ο jimin γυρισε το κεφαλι του. "Εμμ ισως θα επρεπε να δουμε και το δευτερο μερος"ειπε καθως ειδα τα μαγουλα του να κοκκινιζουν.

Τον κοιταξα για λιγα δευτερολεπτα ακομη μεχρι που αποφασισα να του απαντησω"Ναι να το δουμε".

Βαλαμε την συνεχεια. Εκτος απο την τηλεοραση και τα μικρα χαχανητα του jimin δεν ακουγεται τιποτα αλλο. "Τελικα οντως χωρις πλακα ειναι τελειο. Πως και σου αρεσουν αυτα;; Σε θεωρουσα για τον τυπο που θα του αρεσουν τα θριλερ" ειπε.

"Και επεσες μεσα. Συνηθως δεν βλεπω τετοια αλλα το συγκεκριμενο μου το προτεινε ο seokjin hyung και το λατρεψα" "Πρεπει να εχει καλο γουστο ο φιλος σου" μου ειπε.

"Μπορεις να τον γνωρισεις αν θες" του προτεινα."Πιστευω οτι θα σε συμπαθησουν ολα τα παιδια."συμπληρωσα.

"Δ-δεν ξερω..."μου ειπε παιζοντας νευρικα με τα μανικια της μπλουζας του. " Ελαα σε παρακαλωωω"του ειπα ανοιγοκλεινοντας τα ματια μου και φουσκωνοντας τα χειλη μου.

Ειδα το προσωπο του να ξανακοκκινιζει. "Κ-καλα α-αλλα υποσχεσαι οτι θα με συμπαθησουν;;" ειπε κανοντας την ποιο χαριτωμενη φατσουλα που εχω δει σε ανθρωπο.

"Δεν θα σε συμπαθησουν απλα θα σε λατρεψουν!"ειπα ενθουσιασμενα. "Ενταξει ενταξει!"ειπε.

Προσπαθησε να καθισει στο καροτσακι του αλλα πριν προλαβει τον σηκωσα στην αγκαλια μου. Ειναι τοσο ελαφρυς και μικροκαμωμενος.

Τον αφησα πανω στο τραπεζι. Εφερα το καροτσακι του για να καθισει. Αφου βεβαιωθηκαμε οτι πηραμε τα πραγματα που χρειαζομασταν ξεκινησαμε την διαδρομη μας προς το σπιτι των παιδιων.

Η αληθεια ειναι πως δεν τους εχω ενημερωσει οτι θα φερω τον jimin μαζι μου αλλα δεν νομιζω να τους ενοχλησει.

Εβλεπα τον jimin να ειναι σκεπτικος. "Τι σκεφτεσαι jimin-ah;" ρωτησα. "Φοβαμαι hyung" μου απαντησε και τον κοιταξα με απορια κανοντας του νοημα να συνεχισει.

Πηρε μια βαθια ανασα ξεφυσοντας. "Φοβαμαι hyung. Φοβαμαι μην δεν με συμπαθησουν. Ε-ειμαι αναπηρος. Ισως με θεωρησουν αδυναμο ή ακομη χειροτερα ισως με λυπηθουν..."μου ειπε και τον κοιταξα λυπημενα.

"Jiminie..."

Σταματησα να προχωραω και εσκυψα για να ειμαστε στο ιδιο υψος."Ακουσε με jimin. Θα σε συμπαθησουν. Εισαι ενα υπεροχο ατομο. Ακομα και αν δεν σε συμπαθησουν δεν θα επρεπε να σε νοιαζει. Γιατι εγω σε συμπαθω. Σε παρακαλω μην σκεφτεσαι ετσι για τον εαυτο σου. Επειδη εισαι αναπηρος τι;; Εισαι ανθρωπος jimin. Εισαι ενας πολυ γλυκος ανθρωπος. Μην αφηνεις τα λογια των αλλων να σε επηρεζουν. Ενταξει;;"ειπα.

Μου χαμογελασε και εγνεψε καταφατικα. "Με λεξεις jiminie" ειπα με εναν αστειο αυστηρο τροπο. "Ενταξει yoonie hyung!" ειπε με παιδικη φωνη χαχανιζοντας.

Του χαμογελασα και σηκωθηκα για αν συνεχεισουμε την διαδρομη μας. Πλεον δεν φαινοταν σκεπτικος αλλα χαμογελουσε. Εχει τοσο ομορφο χαμογελο...

Προχωρησαμε λιγο ακομα μεχρι που φτασαμε εξω απο το σπιτι του taehyung. "Λοιπον εισαι ετοιμος;;"ρωτησα. "Ναι!" ειπε γνεφοντας καταφατικα ενθουσιασμενα. "Πολυ καλα λοιπον".

Μπηκα στην αυλη του σπιτιου μεχρι που φτασαμε εξω απο την πορτα. Χτυπησα το κουδουνι.

Ελπιζω οντως να πανε ολα καλα...
_______________________________________
Αλλο ενα κεφαλαιο.

Ξερω εχω μερες να ανεβασω αλλα μας ειχαν βαλει πολλα μαθηματα στο σχολειο. Ομως απο σημερα γυρναμε πισω στο παλιο μας προγραμμα δηλαδη θα ανεβαζω καθε ημερα.

Ελπιζω να σας αρεσε♡♡

Αν θελετε πατηστε την ψηφο ☆ και αφηστε ενα σχολιο.

Φιλια♡♡♡
Deppy♡♡♡