𝐑𝐞𝐟𝐥𝐞𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧 / / ʸᵒᵒⁿᵐⁱⁿ

~34~

Yoongi pov
Κοίταξα έξω από το παράθυρο της μεγάλης έπαυλης.

Ο καιρός ήταν κάπως βροχερός αλλά δεν με πείραζε. Έτσι και αλλιώς είναι ο αγαπημένος καιρός του Jimin.

Πάντα θα μου έλεγε ότι του άρεσε το κρύο γιατί θα μπορούσαμε να αγκαλιαζομαστε όλη μέρα. Πόσο χαριτωμένος μπορεί να είναι.

Μου λείπει, μου λείπει πάρα πολύ. Όμως έπρεπε να φύγω για να τον προστατεύσω.

Και ίσως έφυγα γιατί είμαι δειλός. Γιατί φοβόμουν να αντιμετωπίσω  τι θα γίνει αν μάθει την αλήθεια.

Τώρα όμως είναι αργά. Έχω ήδη φύγει. Και το μετανιώνω. Το μετανιώνω πολύ.

Όμως τι να κάνεις. Ίσως να μην ήταν γραφτό να  είμαστε μαζί. Έτσι και αλλιώς η μοίρα μας είχε καθοριστεί πολλά χρόνια πριν. Για την ακρίβεια

8 χρόνια πριν.

Ακουσα κάποιον να χτυπάει την μεγάλη μαύρη πόρτα και πήγα να ανοίξω. Ένας ψηλός άντρας ντυμένος με κουστούμι και μεγάλα πράσινα μάτια εμφανίστηκε. Λογικά δεν είναι ασιάτης. "Η κυρία και ο κύριος σε θέλουν κάτω." είπε.

"Θα είμαι εκεί σε 5 λεπτά" απάντησα ψυχρά. Εκείνος εγνεψε καταφατικά και έφυγε πιθανόν για να συνεχίσει την δουλειά του.

Πήρα μια βαθιά ανάσα και προχώρησα προς την σκάλα. Μέχρι και τα κάγκελα της σκάλας είχαν χρυσό χρώμα. Καθαριστριες τα καθάριζαν για να λάμπουν. Πόσο ψωνισμενος και επηρμένος πρέπει να είναι κάποιος ώστε να βάζει τους άλλους να κάνουν τους δούλους για αυτούς πιστεύωντας ότι οι άλλοι είναι κατώτεροι.

Δεν θα το καταλάβω ποτέ αυτό.

Ξεφυσηξα και κατέβηκα τις σκάλες προετιμαζοντας τον εαυτό μου για ότιδηποτε θα έπρεπε να αντιμετωπίσω.

Jimin pov
Έχουν περάσει ακριβώς 5 ημέρες από τότε που έφυγε ο yoongi.

Αναρωτιέμαι τι να κάνει. Αν του λείπω. Μάλλον ποτέ δεν θα μάθω.

Εγώ είμαι καλύτερα. Οι πρώτες τρεις μέρες ήταν ανυπόφορες. Το μόνο που έκανα ήταν να κλαίω και να κοιμάμαι καθώς έτρωγα ελάχιστα.

Με την βοήθεια των παιδιών όμως ξεκίνησα να τρώω και να είμαι ελάχιστα πιο χαρούμενος. Τι θα έκανα χωρίς αυτούς.

Πλέον δεν κατηγορώ τον yoongi για τίποτα. Είμαι σίγουρος ότι θα είχε κάποιο λόγο πού με άφησε. Όσο και να με πληγώνει αυτή η κατάσταση.

Έφαγα την τελευταία μπουκιά από το φαγητό μου. Κυλησα το καροτσάκι μου μέχρι το υπνοδωμάτιο.

Ξάπλωσα και έβαλα τα ακουστικά στα αυτιά μου καθώς επέλεξα να παίξει εκείνο το τραγούδι που είχαμε χορέψει τότε μαζί.

Χαμογέλασα στην ανάμνηση και άφησα το τραγούδι να με ταξιδέψει.

Συντομα έκλεισα τα μάτια μου και άφησα τον εαυτό μου να κοιμηθεί...
__________________________________
Άλλο ένα κεφάλαιο.

Σας έδωσα λίγα στοιχεία για το τι γίνετε με τον yoongi. Ελπίζω όντως να σας αρέσει η εξέλιξη της ιστορίας και να την βρίσκετε ενδιαφέρουσα.

Ελπιζω να σας άρεσε 💕

Αν θέλετε πατήστε την ψήφο και αφήστε ένα σχόλιο.

Φιλιά 😘
Deppy💜💜💜