𝐑𝐞𝐟𝐥𝐞𝐜𝐭𝐢𝐨𝐧 / / ʸᵒᵒⁿᵐⁱⁿ

~24~

Yoongi pov
Κατέβηκα από το ταξί και ξεκίνησα να προχωράω προς το γνωστό σπίτι.

Η καρδιά μου χτύπουσε γρήγορα και το άγχος μου είχε χτυπήσει κόκκινο. Οι παλάμες μου ήταν ιδρωμένες και ο ζωολογικός κήπος αποφάσισε να κάνει πάρτυ  στην κοιλιά μου.

Έφτασα μπροστά από την πόρτα. Το μόνο που έκανα ήταν να την κοιτάω. Όταν σκεφτόμουν αυτή την επιστροφή είχα πολύ περισσότερη αυτοπεποίθηση.

Ομως στην πράξη ήταν λες και ο εγκέφαλος μου είχε σταματήσει να λειτουργεί.

Αν μου είχε μείνει εγκέφαλος.

Πήρα μια βαθιά ανάσα, μάζεψα όλο το θάρρος και το κουράγιο που μου είχε απομηνει και χτύπησα την πόρτα.

Η πόρτα άνοιξε και εκείνος έμεινε να με κοιτάει με ορθάνοιχτα ματιά. "Σ-σου έφερα ένα τριαντάφυλλο όπως σου είχα υποσχεθεί..." είπα και τον κοίταξα στα βουρκωμενα ματιά του.

"Y-yoonie;"

"Ναι Jiminie;;" του ειπα. Η έκφραση του άλλαξε. Ήταν μια μίξη οργής, θλίψης και χαράς. Δεν μπορούσα να καταλάβω πραγματικά τι ένιωθε και δεν ήξερα τι να πω. Για αυτό έμεινα απλά να τον κοιτάω σαν να μην είχα δει ποτέ άνθρωπο ξανά στην ζωή μου.

" Που ήσουν;; " με ρώτησε οργισμένος. "Jimin εγώ... συγχώρεσε με" είπα κοιτώντας το πάτωμα.

Άφησε ένα ειρωνικό γελακι "Να σε συγχωρήσω.; Γαμωτο σου ξέρεις πόσο ανησύχησα;; Που στο καλό ησουν;" είπε νευριασμενος. Ακόμα και έτσι όμως ήταν πανέμορφος.

"Yoongi! Απαντά μου" η φωνή του με γύρισε στην πραγματικότητα. Δυστυχώς.

" Jimin πίστεψε με άλλα δεν μπορώ να σου πω..." είπα σιγανά. Η έκφραση του σκοτείνιασε. " Τότε δεν έχεις καμία δουλειά εδώ" είπε ψυχρά.

"Τι; Jimin όχι άκουσε με" είπα. Με κοίταξε έντονα στα μάτια και μου είπε " Όχι εσυ θα ακούσεις εμένα".

Με τράβηξε με φορά μεσα στο σπίτι βάζοντας με να κάτσω πάνω στα πόδια του στο καροτσάκι. Έκλεισε την πόρτα με δύναμη πίσω μας.

" Ξέρεις πόσο ανησύχησα;; Κάθε μέρα ξέρεις πόσο μου έλειπες; Ξέρεις πόσες φορές κατηγόρησα τον εαυτό μου πιστεύοντας ότι εφταιγα εγώ που έφυγες;; Ξέρεις;; Πες μου Γαμωτο ξέρεις;;" φώναξε μπροστά στο πρόσωπο μου καθώς εσφιγγε το κράτημα γύρω από την μέση μου.

" Συγγνώμη... " ψιθύρισα. Με κοίταξε στα μάτια. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι είχε στο μυαλό του." Ξερεις γιατί ανυσηχεισα τόσο πολύ;; " με ρώτησε απαλά αυτή τη φορά χαιδευοντας το μάγουλο μου και χαμόγελοντας μου γλυκά. "Γιατί;;" είπα.

"Γιατί μου αρέσεις. Μου αρέσεις πολύ..."

Είπε και με τράβηξε από το λαιμό αφήνοντας ένα απαλό φιλί στα χείλια μου. Έκλεισα κατευθείαν τα μάτια μου θέλοντας να απολαύσω τα σαρκωδη χείλια του Jimin. Δαγκωσα το κάτω χείλος του κάνοντας τον να αφήσει έναν αναστεναγμό δίνοντας μου την ευκαιρία να βάλω την γλώσσα μου στο φιλί.

Ενιωσα τα χέρια του να γλιστράνε από την μέση μου στα μπούτια μου και να μένουν εκεί. Εγώ έβαλα τα χέρια μου στο λαιμό του και όποτε έβρισκα ευκαιρία τράβαγα ελαφρώς τα μαλλιά του.

Φιλουσα  τα χειλια του με μανία σαν να ήταν το οξυγόνο μου. Οι μικροί αναστεναγμοι του Jimin ήταν σαν μουσική στα αυτία μου.

Δυστυχώς μετά από λίγο έπρεπε να χωρίσουμε το φιλί μας για να πάρουμε οξυγόνο.

Κοιταζομασταν στα μάτια μέχρι που αποφάσισα να μιλησω " Jimin; Και εμένα μου αρέσεις..." του ειπα και ένιωσα τα μάγουλα μου να κοκκινιζουν.

Χαμογέλασε και άρχισε χαϊδεύει το πόδι μου κάνοντας με να χαλαρώσω.

Άφησε ένα πεταχτο φιλί στα χείλια μου. "Τότε γίνε δικός μου" είπε. Γουρλωσα τα μάτια μου "Τι; "

"Γίνε δικός μου yoonie Hyung "

Αγκάλιασα σφιχτά τον Jimin φέρνοντας τα σώματα μας όσο ποιο κοντά γινόταν αφού ήμασταν ακόμα πάνω στο καροτσάκι. Άρχισα να αφήνω απαλά φιλιά στο λαιμό του Jimin.

"Ναι" είπα." Τι ναι; " "Ναι θα γίνω δικός σου. Αλλά θα γίνεις και εσύ δικός μου. " είπα.

Μου χαμογέλασε και με αγκάλιασε πίσω λέγοντας μου συνέχεια ναι.

Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι επιτέλους ήμαστε μαζί. Μοιάζει με όνειρο.

"Yoonie Hyung;;" είπε και γύρισα να κοιτάξω τον όμορφο άγγελο που είχα στην αγκαλιά μου.

" Ναι Jiminie"

"Υποσχεσου μου ότι δεν θα ξαναφύγεις"

"Το υπόσχομαι..."
__________________________________
Άλλο ένα κεφάλαιο.

Επιτέλους είναι μαζί. Πως σας φάνηκε;;

Ελπίζω να σας άρεσε ❤️❤️

Αν θέλετε πατήστε την ψήφο και αφήστε ένα σχόλιο.

Φιλιά 😘
Deppy💜💜