Park Bora'dan kim taehyungdan ayrılalı iki saat oluyor taenin neden böyle bir şey yaptığını bilmiyorum göz yaşlarıma hakim olamıyordum hani hiç ayrılmayacaktık. Benim yüzümdenmi? Yeontanla beraber han nehrinin üstündeki köprüde oturmuş kara bulutlar etrafı sarmış olduğu halde havası sıcak olan han nehrine bakıyorum. Taehyungu bir kerede olsun görmek istiyordum bir kerecik, onu bir kere daha görmek için dünyaları feda ederdim, tam o sırada aklıma güzel bir fikir geldi hızlıca bir kaç yere gittikten sonra taenin babasının evine vardım. Çok yüksek duvarları yoktu bu sayede kolyca üstünden geçebilmiştim. Yeontanı diğer tarafta bırakmıştım bende içersini görebilcek bir cam arıyordum sonunda bulabilmiştim ve içeride gördüğüm manzara beni dehşete düşürmüştü, tae başka biri ile evleniyordu. O sırada tae ile göz göze geldik gözlerini pörtletmiş bana bakıyordu. Ben ise hızlıca oradan ayrıldım duvarın üstünden atlayarak yeontanı bıraktığım yerden aldım koşuyordum sadece koşuyordum tüm dertlerimi biriktirdiğim yere han nehrinin üstündeki köprüye. Koşarkene gözlerimden akan yaşlar geriye doğru gidiyordu oraya vardığımda ne bir araba bede bir insan vardı yapayanlızdım, dertlerimle, üzüntülerimle yapayanlız. Sadece bağrıp ağlıyordum başka be yapabilirdimki yeontan'da benim için üzülüyordu bunu fark ettmiştim yeontanı alıp yakınlardaki bir veterinere bıraktım ve ona son defa sarılıp öptüm.
-elveda ufaklık
O bana gitme dermişcesine baktı ama gitmeliydim. Arkama bakmadan ilerledim, taehyung ile kaldığımız eve gelmiştim eve gelmiştim. Elimdeki kalın ipi tavandaki kancaya bağlayarak ipe kafamın sığacağı bir yuvarlak yaptım kafamı içinden geçirerek ayaklarımın altındaki sandalyeyi ittim.
Kim taehyung'dan
Düğünün ortasında koşarak bora ile kaldığımız eve gittim içeri girdiğimde kalbime öyle bir ok girmiştiki nefes alamıyordum kendime gelemedim.
2 yıl sonra
Park bora öldükten sonra isimsiz bir mezara defn edildi, evlenmemiştim 2 yıldır kimseyle konuşmuyordum bir tek boranın mezarına gidip onunla konuşuyordum, delirmiştim artık alkol içmiyordum, kumarda oynamıyordum ama yemekde yemiyordum, en yakın arkadaşlarım bana açıyorlardı jungkook ise beni her gün yemek yemeye zorluyordu her gece ağlıyordum durmaksızın. Artık son noktaya gelmiştim her gün yaptığım gibi boranın mezarına geldim karşısına geçtim ona seni seviyorum, ve sözümü tutacağım şimdi asla ayrılmayacağız diyerek elimdeki bıcağı iyicene kavrayarak bıçaktaki yansımama baktım gözlerim şişmişti ağlamaktan. Bıcağı karnımın hizasına alıp gözlerimi kapattım ve sonrasında derin bir nefes alarak bıçağı karnıma sapladım karnımda oluşan tarifsiz açı beni mutlu etmişti yavaşca boranın mezarının yanına yattım ve gözlerimi kapattım. Sonsuzluğa. Ama mutluydum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İntihar/K.T.H.
Fanfictionkorede 17 yaşında ailesi olmayan bir kız, Park Bora yetimhaneye gitmez ve hiç bir akrabası yoktur. Kız bu sırrını en az 18 yaşına kadar saklamaya çalışır ama bu işi zorlaştıran şey gittiği lisenin müdürü olan kim do-jin'in oğlu kim taehyung'dur taeh...
