Same Ground [ Costa Del Sol Series #2 ]

Kabanata 12

Kabanata 12

"I don't know if you're aware of this but you are so stupid!" Vela groaned before storming out of the car.

Kinagat ko ang labi ko at bumuntong hininga. She looked incredibly pissed at me, at alam ko na dahil 'yon sa desisyon ko.

Who would reject Olivia Ignacio right? Ako lang!

She kept her distance the whole day. Mabuti nalang normal lang si Jacq kaya hindi napansin ni Gale na may problema.

I fight the urge to roll my eyes.

Jacq cleared his throat kaya napabaling ako sa kanya. Nagkatinginan kami at nakita ko ang paghugot niya ng malalim na hininga.

"I...I'm sure you have your reasons," aniya bago tinapik ang balikat ko.

"I just wish that it's a valid one so..." He shrugged and smiled a bit. "Kakausapin ko si Vela and let's just talk tomorrow," dagdag niya.

I smiled apologetically and nodded. Ngumiti si Jacq bago tuluyang lumabas ng sasakyan para habulin si Vela.

I sighed again.

Tama naman si Vela.

I know that it's stupid to turn Olivia's appointment down. She's a walking advertisement for fuck's sake! Alam na alam ni Vela na kapag naging kliyente namin siya, we can easily penetrate her circle.

For one, Via is not just an Ignacio. She's leading the Ignacio Group of Companies! Bukod pa doon, she also has a good reputation in the fashion industry just like her cousin, Trina.

Tapos ngayon, konektado na rin siya sa mga Ayala at Carillo which is old money, reasons why I get Vela's point and excitement.

It's just too bad that her boss couldn't keep her private and professional life untangled.

Hinilot ko ang sentido ko at pumikit nang mariin.

Sige nga Matea, kaya mo ba sabihin sa kanila ang totoong dahilan kung bakit ayaw mo kay Via?

Napailing ako sa naisip.

I started my car's engine again. Sakto naman na tumunog ang cellphone ko kaya agad ko sinagot ang tawag. I clicked my car's loudspeaker button.

"Where are you?" bungad sa akin ni Daniel.

Kumunot ang noo ko. Napatingin ako sa saglit sa relo ko at bahagyang nanlaki ang mata nang nakitang it's already 8 o'clock in the evening.

Napansin ni Daniel ang pananahimik ko, it's too bad that he knows me so well.

"Nakalimutan mo?" may bahid ng pagtatampo sa boses niya.

I swallowed hard. Oo, nakalimutan ko pero hindi ako aamin. Mas binilisan ko ang pagmamaneho.

"Of course not, natagalan lang sa traffic," palusot ko.

Kinagat ko ang labi ko habang nililiko ang sasakyan sa daan patungo sa restaurant kung saan kami magkikita.

I heard him chuckled.

"Really now?"

Ugh, this smart-ass!

"Malapit na ako," bawi ko, slightly confessing my sins.

Muli siyang natawa.

"Alright, babe. Ingat!" aniya bago ibinaba ang tawag.

Umirap ako.

In just less than ten minutes, nakarating na rin ako sa restaurant kung nasaan si Daniel.

He's wearing his usual attire since he became a lawyer. Gone is his suit jacket, marahil iniwan niya na sa kanyang sasakyan.