-SON-

36 3 0
                                    

Kasvetli kasvetli esen rüzgar suratıma bir tokat gibi çarpıyordu. Kendimle yüzleşiyor gibiydim. Uçsuz uçurumun tam tepesindeydim. Kollarımı açtım karşımda duran denize karşı. Deniz kızıydım ya hani denize sarılırım sandım. Beni çok seven deniz birazdan beni öldürecekti. Zaten herkes öldürürdü sevdiğini. Ölmek için yalnızca ruhun bedenden çıkması gerekmezdi, hissiz kalan insan zaten bedenin içindeki ruhla ölüydü. Atmıştım kendimi sonsuzluğa rotam güneşti gün deniz mavisi. Çakılmıştım denizin en dibine bir çapa gibi. Ölmüştüm. O kadar da zor değildi ölüm. Acıtmamıştı. Ruh bedenden çıkarken gözlerimin önüne gelen hayat şeridi... İşte o şerit... ölümün tek acı gerçeğiydi. Ardımda iki adam... Biri bırakıldığım, biri bıraktığım.


"Sonsuzluğa bir adım attım aptal deniz..."

"Burası son aptal deniz kızı..."

GECEYE TUTSAK DENİZ KIZIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin