IN ANOTHER LIFE.

CHAPTER ELEVEN: Changes

Quote for the day:

"Sometimes, we take for granted for the people that was there. But we didn't notice that they're just a human being who gets tired of being hurt and feel worthless."

KINABUKASAN.

Author's POV:

Nagising si Lea na para bang masakit ang kanyang ulo at napansin niya na wala siya sa kuwarto niya. Lumingon lingon siya sa paligid at napansin niyang may picture ni Lea.

Lea: *Gasp* OMG!!! This can't be. Lord, sorry. Bata pa ako. Homayghad talaga!!! *Tinignan ang sarili* Pero, nakadamit pa din naman ako. Pero, shittt!!! Bakit ko ginawa 'yun?! *Pag-pa-panic niya sa kanyang sarili at biglang bumukas ang pinto*

Napayuko lang si Lea.

Aga: Lei, kain ka na. Breakfast in bed. *Nakangiting sabe*

Lea: S-salamat. *Nahihiyang sabe*

Aga: Okay ka lang ba? You want coffee? For sure, masakit ulo mo. Ayan pa naman ang first hang over mo.

Lea: I'm okay. Hindi ko lang kaya ang araw. It seems like I have jetlag.

Aga: *Nilapag ang pagkain* I'll make you some coffee and akyat ko na din dito ang breakfast ko, ah? Okay lang ba? Para, may kasabay kang kumain.

Lea: S-sure no problem. *Awkward smile*

Kinuha niya ang pagkain at pinagtimpla niya na ng kape si Lea.

FIVE MINUTES:

Aga: Tara, kain na tayo. *May dalang pagkain*

Lea: A-Ags, do you remember what happened?

Aga: Yesterday? Yeah. Why?

Lea: Does something happened? *Kabadong tanong*

Aga: Of course, there's none. I will not take for granted of your weakness. *Hinalikan sa noo*

Lea: You sure? Why am I here kung walang nangyari?

Aga: You passed out. According to the doctor, you just need some rest kasi ilang linggo ka na daw walang tulog and kain and also nagpakalasing ka. Bakit?

Lea: Kinabahan lang ako. I just thought there is.

Aga: Kung gusto mo, ngayon natin gawin ang iniisip mo.

Lea: Sira ka talaga! *Tinadyakan niya*

Aga: Joke lang. Ito naman, eh!!!

Lea: Stop. Hindi kaya nakakatuwa. *Roll eyes*

Aga: Uhm. Lei, ako naman ang may question.

Lea: *Tumingin lang at inabangan ang sasabihin ni Aga*

Aga: Totoo ba 'yung sinabe mo kagabe?

Lea: I honestly don't remember anything. *Zip coffee*

Aga: Na m-m-mahal m-mo ako?

Lea: *Natapon ang na-zip niyang coffee* D-did I-I?

Aga: *Nods* and I found this. *May inabot*

Lea: *Tinignan ang inabot niyang letter* A-ahhh. Y-yeah. H-have y-you read this? *Sabay taas sa letter?

Aga: *Nods*

Lea: A-ayo'kong makasira. I-I just want to confess this. Kaya nga nu'ng sinabe mo na may mahal ka ng iba, hindi ko na tinuloy ang pag-amin.

Aga: Bakit?

Lea: I got scared. I got confused. Ang gusto ko lang naman is maging masaya ka. Even if I'm not the reason at all.

Aga: Kaya ka ba umiiwas? Kaya ka ba hugot na hugot nu'ng play? Kaya ba ganyan pakikitungo sa akin?

Lea: W-well. I-I don't know. N-na carried away ako. I don't know h-how to act. S-since th-this is j-just my first time. *Zip coffee*

Aga: *Nakikinig lang*

Lea: I don't want to force you, if you really love that girl, pursue her. Go for her. Don't mind me. I'll be okay. Babalik din sa dati ang lahat. Wala akong galit.

Sasagot na sana si Aga pero biglang nag-ring ang phone ni Lea.

Lea: Hello, Mom?

Mommy Morissette: Where are you?

Lea: Nandito lang po kila Mommy Glenn, Mom. I passed out yesterday night.

Mommy Morissette: I know. I'm just worried kasi up to now, wala ka pa rin sa bahay.

Lea: Sorry, Mom. Kumakain pa rin po ako. Pero, Patapos na. I'll go there na po after ko nito.

Mommy Morissette: Sure! go right ahead.

Lea: Okay, Mom. Bye!

Pinatay na ang call.

Lea: A-ags, I have to go. Mom's calling me na, eh. Mamaya na lang. Bye! *Ngumiti*

Mas better na si Lea ngayon dahil parang ang ginhawa na ng pakiramdam niya.

Lea: Tama nga sila. The truth will set you free. *Ngumiti at sabe sa sarili habang bumbaba sa hagdan*

END OF CHAPTER.