RUGOR

İblis İle Anlaşmak

Eve gitmiştim artık gaipten gelen o sesleri de duymuyordum ve kendimi daha iyi hissediyordum. Her şeyin düzelediğini düşünüyordum ama yanılmışım. Aklımda sürekli bu olanlar vardı. Yani bunların hepsi nasıl olabilirdi ya da gerçekmiydi. Aklım çok karışıktı. Hala üzgün ve öfkeliyidim ama Ahmet beyin yani şovelyenin dediğini dinliyordum elimden geldiğince sakin kalmaya çalışıyordum. Bu olanları düşünmekten gece gözüme uyku girmemişti ama sabaha karşı biraz uyukladım ardından çok tuhaf bi rüya gördüm ve aniden uyandım. Sonra yan odadan sesler geldiğini duydum ve elime bir sopa alıp oraya gittim. İçeride bir adam oturuyordu. Tuhaf bir giyim tarzı vardı ve masanın üzerinde bir şarap şişesi elinde de bir kadeh vardı. O an çok şaşırmıştım. Adama "sende kimsin? evimde ne arıyorsun?" dedim ama adam cevap vermedi. Sürekli elindeki şarap kadehine bakıyordu. Tekrar sordum ama tekrar cevap vermedi. Tam elimdeki sopayla vurmaya kalktığım sıra gözlerini bana dikti. Çok korkunç bakışları vardı. Elimdeki sopayı düşürdüm ve geri çekildim. Sonra  elindeki kadehi havaya kaldırdı.
- Âh uyandın demek. Şarap istermisin Ufuk?
- Ne diyorsun? Sen kimsin? Adımı nereden biliyorsun? Evimde ne işin var?
- Evet şaşırdın tabi. Çok doğru sen beni gerçek halimle görmüştün. Geçen gündü değilmi ama o kadar çok korkmana gerek yoktu yani. Sadece seninle konuşacaktım ama sen koşarsak kaçtın. Bu hiç hoş değildi ama benim hatamdı o şekilde gelmemeliydim. İşte şimdi daha medeni bir halde karşındayım ve konuyu çok uzatmadan seninle konuşmak istiyorum.
- Sen Rugor musun?
- Yani başka kim olabilirim? Âh tabi başka tahminlerin varsa söyleyelebilirsin.
- Bak kim olduğunu biliyorum. Baştan söyleyeyim asla senin oyunlarına dahil olmayacağım.
- Ohh demek kim olduğumu biliyorsun. Noldu şovelye sana bir kaç kitap gösterip bir şeylermi anlattı yoksa. Ben orda değildim ama tahmin etmesi çok kolay. Seninle iletişimim kesildiğinde onun yanına gittiğini anlamıştım. Aslında seni öldürür diye umuyordum. Öldüremediğine göre demek ki şovalye göründüğü kadar aptal değilmiş. Bunu beklemiyordum işte seni öldürür bende anında geri dönerim diye umuyordum ama neyse. Bak şimdi yaptığın hiç dorğu değil Ufuk. Beni dinlemeden şovalyenin dediklerine inanıyorsun.
- Yani onun bana anlattıkları yalanmıydı bunumu diyorsun?
- Ne anlattığını bilmiyorum. Tabi eğer şu krallıkları yok etme olayı falansa baştan söyleyeyim hepsi doğru. Övünmek gibi olmasın ama baya insan öldürdüm ve baya krallık yok ettim yani.
- Sen bu yaptıklarınla övünüyormusun?!
- Yani evet övünüyorum. Amacım doğrultusundaki bütün engelleri kaldırmalıydım.
- Onlar engel değildi. Zaten amacın onları yok etmekti değil mi?
- Kısmen doğru ancak benim amacım senin istedigin ile aynıydı Ufuk. İntikam istiyordum ve sende şuan intikam istiyorsun değil mi?
- Be...Ben intikam istemiyorum.
- Hadi ama niye inkar ediyorsun? Sence ben tesadüfenmi geri dönmek için seni seçtim söylermisin? Ben seni bu içindeki intikam hırsı ve muazzam öfken yüzünden seçtim.
- Ne dersen de. Yine de asla ben senin istediklerini yapmayacağım.
- Asla asla deme Ufuk. Sen bu şekilde yaşamaya devam mı ediceksin yani? Acı çekerek ve içindeki muazzam öfkeyi serbest bırakmayarak yaşamaya devam mı ediceksin yani?! Çok zayıfsın ve Acizsin Ufuk. Sevdiğin kadını koruyamacak kadar, en yakın dostunu kurtaramayacak kadar ve kızının gitmesine izin vericek kadar acizsin! Seni seven bir kaç kişi vardı. Şimdi onlarda yok. Peki artık yaşamak için bir amacın kaldımı sence.Bence kalmadı ama hepsi değişebilir Ufuk. Eğer benimle iş birliği yaparsan artık aciz olmazsın. Tahminlerinin bile ötesinde güçlü olursun.
- Nasıl?
- Nasıl mı? Eğer sen benimle iş birliği yaparsan ben yenilmezim ve senide öyle yapabilirim. Emin ol sözümde dururum ben.
- Benden tam olarak ne yapmamı istiyorsun peki?
- Bu cavabı basit bir soru. Evet artık yaşamak için bir amacın kalmadı ama ben sana yaşamak için yeni ve daha iyi bir amaç verebilirim. Senden tek isteğim öfkeni serbest bırak, bırak intikam ve yok etme arzusu bedenini ele geçirsin. Benim geri dönüş yolumdaki tüm kapıları aç. Bende seni bu acizlikten kurtarayım. Konuyu daha uzatmayacağım o yüzden bana direk ve net bir cevap ver. Şimdi anlaştık mı Ufuk?
- Evet anlaştık Rugor.
- Çok güzel. Mantıklı bir karar vereceğini biliyordum. İstersen şimdi biraz uyu ve dinlen yorgun gibi görünüyorsun.
- Tamam da peki sen ne yapıcaksın.
- Beklicem. Kapıların açılmasını beklicem. Sen bunları boşver sadece git ve dinlen çünkü herşey değişmek üzere.
Kafam çok karışmıştı. Karşımdaki saf felaketti ve çoğu insanı öldürmüştü ama dedikleri yalan değildi. Aciz ve çok zayıftım. Böyle olmaktan da bıkmıştım. Aslı'yı koruyamadım, Kadiri kurtarmak için yanında olamadım ve kızımın göz göre göre gitmesine izin verdim. O zaman onunla iş birliği yapmaktan başka çarem yoktu diye düşündüm ama bu hatayı ikinci kez yapmışım meğer...