ARİNES

C'

Herkese merhaba. Çok uzun bir süreden sonra yeni bölüm yazmak istedim. Aslında kitabımın okunmadığını düşünüyordum. Fakat gerçekten okuyup seven ve devamını getirmemi isteyen bir çok kişi olduğunu fark ettim. Bu bölümü seversiniz umarım. Sağ üst köşedeki yıldızı parlatırsanız ve fikirlerinizi benimle paylaşırsanız çok mutlu olurum. Sizleri seviyorum 😌💛💛

Multimedya; Savaş

~Akşam 23:42

Savaş eve gelip pizzayı yedikten sonra halime acıyıp bir pizza da benim için sipariş etmişti. Kapı çaldığında pizzayı almak için kapıya doğru gidiyordum ki kolumdan tutup beni koltuğa attı. Aptal, aklı sıra pizzacıya "ben kaçırıldım, yardım et" bakışları atacağımdan korktu. Sonra pizzamı verdi ve odasına gidip kapısını kilitledi. Ben tüm gün koltukta oturup başıma gelen olayları düşündüm. Abim için o kadar üzgündüm ki... Hem ona bu yaptığı şey için çok kızgındım hem de şuan iyi mi değil mi, Savaş'ın adamlarının elinde canlı kalabilir mi diye endişe duyuyordum.

Anneme ayrı kırgındım. O hep bana bir karmayla yaklaşmıştı. Çocukluğumdan beri dengesiz haline alışamamıştım. Her seferinde abimi ve ablamı benden daha çok sevdiğini belirtecek tavırlarda bulunurdu. Yine de alttan almaya çalışırdım. Onu karşılıksız severdim. Ama dün söylediği şeylerden sonra artık sevgimi de sorgulamaya başladım.

Ablam.. Her zaman ona özenmişimdir. O çok güçlü ve soğukkanlı yaklaşır tüm zorluklara. Ne zaman bir şeye canım sıkılsa, ona alatmasam bile, tüm gece benim yatağımda yanıma uzanıp saçlarımı okşardı. Onu daha şimdiden çok özledim.

Ne yapacağım şimdi? Sevdiklerime zarar vermesin diye Savaş'ın emirlerini yerine getiren bir köle mi olacağım? Ayrıca abimin itiraf etmesi gereken şey ne olabilir ki? Off Allah'ım. Bu evde daha ne kadar kalacağım? Bir günde hayatım mahvoldu.

Elimdeki pizza dilimine uzun uzun baktım. İki gündür hiçbir şey yememiş olmama rağmen tüm bu olanları düşündüğümde iştahımın kaçtığını fark ettim. Pizza dilimini sehpanın üzerine bırakıp kanepeye uzandım. Ben yavaş yavaş uykuya dalarken Savaş'ın sesi geliyordu. Birisiyle konuşuyordu. Ama sesler o kadar bulanıktı ki, kelimeleri ayırt edemiyordum. Sonra yine her şeyden kaçış yolum olan uykunun kollarına bıraktım kendimi.

Gözlerimi açtığımda sabah çoktan olmuştu. Mutfaktan tıkırtı sesleri geliyordu. Üzerimdeki uyuşukluğu atıp ayağa kalktım. Lavaboya gitmek için mutfağın önünden geçiyordum ve mutfaktaki sesleri Kaan'ın çıkardığını gördüm. O ne zaman gelmişti?
"Günaydın Efsa Hanım."
"Günaydın,"
"Kahvaltı hazırlıyorum. Elini yüzünü yıka gel istersen"
"Tamam." diye mırıldanarak lavaboya gittim. Aynaya baktığımda rengimin tamamen solduğunu gördüm. Karnımdan ses geldiğinde 3 gündür yemek yemediğimi bir kez daha hatırlayarak mutfağa gittim.
"Berbat görünüyorsun be kızım, bugün karnını güzelce doyur. Eğer sana bir şey olursa Savaş beni öldürür." diyerek göz kırptı Kaan.
"Olayın ciddiyetini yeni idrak ediyorum Kaan." dedim masanın üzerindeki krepe elimi uzatırken.