Good Boys are Bad Boys || Hemmings {vervolg GGABG}

Fifteen

Luke POV

Ik durfde het niet. Ik kon het gewoon niet.

Ik kan het niet aan om haar gebroken stem te horen zodra ik het haar zou vertellen. Zodra de woorden mijn mond zouden verlaten.

En ik weet goed genoeg dat ik het haar moet vertellen. Ashton heeft zelfs geen woord meer tegen me gezegd, en volgens Michael zou hij dat pas doen wanneer ik het tegen zijn zus heb verteld, wat ik heb gedaan.

Zo gaat het nu al dagen : Michael die boodschappen van Ashton tegen me vertelt, terwijl hij gewoon in dezelfde kamer zit en Calum die gewoon neutraal blijft. En zo gaat het nu ook weer. Tot de deur van de kleedkamer opengaat en er iemand voorzichtig binnenkomt.

"Uhm, hi. Sorry to interrupt but, do you guys need anything? Your manager asked me to come ask you." Ze glimlacht klein en kijkt ons allemaal aan.

"I'd just like to have some water." Zegt Michael. "I can't seem to find the bottles in here, so yeah."

"For me too." Zeg ik en glimlach naar het meisje. Ashton knikt en vraagt hetzelfde. Daarna draait ze haar hoofd richting Calum, terwijl haar lange krullende bruine haren haar hoofd volgen. Met vragende blauwe ogen kijkt ze hem aan.

"Cal!" Roept Michael. Calum schrikt en kijkt op van zijn telefoon, naar het meisje in de deuropening. Hij opent zijn mond om iets te zeggen, maar veel zinnigs komt er niet uit.

"Hey, I've never seen you here before." Merkt Michael op, voor Calum zich nog meer belachelijk maakt.

"Uhm, that's right." Lacht ze, waardoor Calum bijna van zijn stoel lijkt te vallen. "I work for you manager since like an hour ago. I'm her personal assistent. My name is Janny by the way."

"Janny." Zegt Calum en kijkt haar verwonderd aan. Ze draait haar hoofd naar zijn richting en kijkt hem vragend aan. "I, uhm - I'll take some water too." Mompelt hij dan. Blijkbaar wou hij haar naam niet luidop zeggen.

"Okay. So four bottles of water. Maybe something to eat?"

"Nah, thanks, we're good." Glimlach ik naar haar. Janny glimlacht en knikt. Ze kijkt nog even naar Calum, die haar nog steeds aanstaart, en loopt met blozende wangen dan weg.

"I think someone here has a crush on Janny." Grinnikt Ashton en we kijken allemaal naar Calum die zich beschaamd achter zijn telefoon verstopt, wat natuurlijk niet lukt.

"I cant blame him." Lacht Michael. "She's pretty hot."

"Dude, you have a girlfriend." Lach ik.

"That didn't stop you." Mompelt Ashton, waardoor er een steek door mijn buik gaat.

"You really think that I don't feel guilty at all huh?" Zeg ik en draai me naar Ashton. "Because the guilt is eating me alive. I can't even fucking remember what I did or didn't do! So how can I be honest with her, when I don't even know the truth? Maybe that girl just made everything up! I don't know, okay!" Ik ben ondertussen recht gaan staan om met hevige handgebaren mijn preek kracht bij te zetten. "I'm going to go for a walk." Mompel ik als er geen reactie komt. Ik stop mijn telefoon in mijn broekzak en loop de kleedkamer uit.

"Luke!" Ik draai me om en zie Solange staan. "You have to be back in like ten minutes, okay?"

"Sure." Mompel ik en loop verder. Ik moet gewoon echt even naar buiten, maar daar staat het vol met fans van One Direction en de meeste kennen ons nu ook al ondertussen. Dus buiten is niet echt een optie.

Dan maar wat dwalen door de gangen.

Ik kan er echt niet tegen dat ik geen zekerheid heb, dat ik een gat lijk te hebben in mijn geheugen. Hoe kan het dat ik me alles herinner tot in de slaapkamer? Ik weet nog dat ik in bed ben gaan liggen, en ik dacht dat ik gewoon in slaap was gevallen. Maar dat meisje vertelde me iets heel anders. Hoe kan ik nu weten wat de waarheid is? Wat zij me vertelde, of wat ik denk dat er is gebeurd? Ik zucht diep en leun tegen een muur aan, plots geen zin meer om te wandelen. Ik neem mijn telefoon en kijk naar mijn achtergrond : een foto van mij en Acacia. Langzaam beginnen de tranen zich in mijn ogen te vormen en algauw zit ik gewoon te huilen.

Damnit, ik mis haar zo.