Good Boys are Bad Boys || Hemmings {vervolg GGABG}

Fourty-one

Luke POV

"Okay, now I need to get to Acacia." Zeg ik, zodra we het podium afgaan. Ik zet mijn gitaar weg, en ren zowat de backstage uit, naar de VIP-ruimte. Als ik daar kom, kijk ik heftig om me heen, op zoek naar Acacia, maar ze is nergens te bekennen. "Tay!" Roep ik en loop naar haar toe. "Where is she?" Vraag ik verward. Waarom is ze weggegaan?

"She went to the toilet." Glimlach Taylor. "She'll be back in a sec, no worries." Stelt ze me lachend gerust.

"Okay." Glimlach ik klein en ga maar even zitten.

"Michael!" Hoor ik Taylor enthousiast roepen en ze rent zowat op Michael af waarna ze hem innig kust. Die twee trekken zichzelf echt niets aan van wat mensen om hun heen denken, en ze lijken altijd in hun eigen wereldje te zitten. Zo wil ik ook weer met Acacia zijn. De herinnering eraan, brengt een glimlach op mijn gezicht.

"Uhm, Luke." Ik kijk op en zie Janny staan.

"Yeah?"

"I don't think Acacia's coming back." Zegt ze voorzichtig.

"Wait, what? Why?"

"She seemed pretty upset." Janny bijt op haar onderlip en kijkt me nerveus aan. "I think she's backstage. You should go look for her." Ik knik en mompel een bedankje, waarna ik weer naar de backstage loop. Ik weet eigenlijk niet goed waar ik moet beginnen met zoeken naar Acacia, maar ik besluit om maar eerst voor onze kleedkamers te gaan. Ik bedoel, dat is de enige plek die Acacia backstage weet zijn, denk ik. Ik duw voorzichtig de kleedkamer deur open, en ja hoor, daar zit ze. Opgekruld in het hoekje van de zetel, haar armen om haar benen geslagen en haar hoofd tussen haar armen verstopt. Zodra ze de deur hoort opengaan, schiet haar hoofd omhoog en haar ogen ontmoeten de mijne.

"Luke." Fluistert ze zacht, een gebroken ondertoon in haar stem. "Wh ... How did you find me?"

"I just thought about the obvious." Zeg ik op even zachte toon terug en sluit de deur achter me. "What's wrong?"

"I ..." Maar verder komt ze niet.

"You can tell me."

"I don't think I can."

"You can tell me anything."

"No, Luke, I can't tell you this. It is about you."

"You can still tell me." Glimlach ik klein en neem naast haar in de zetel plaats. Ik zorg dat er nog wat ruimte tussen ons is, zodat ze zich misschien comfortabeler voelt. Hoewel ik zo graag vlak naast haar wil gaan zitten, maar ik weet dat ik dat nu niet moet doen.

"Fine." Geeft ze dan uiteindelijk zuchtend toe. "I ... I said I forgive you, and I do, but I can never forget it."

"I understand that." Glimlach ik naar haar en kijk haar voorzichtig aan. "I already thought about that. And I'm just really glad you forgive me, because that's more than I deserve after what I've done to you. You can't imagine how much I hate myself for losing you."

"That song was amazing." Zegt Acacia met een kleine glimlach. "And I'm happy you finally sang for me. It was worth the waiting." Zegt ze zacht lachend.
"And I'm happy you liked it." Besluit ik glimlachend. "And I'm also very happy you are now talking to me without calling me an asshole."

"Well, ..." Acacia kijkt me grijnzend aan.

"Please don't." Lach ik nu ook.

"So, uhm, please don't think we're back together?" Vraagt Acacia voorzichtig, alsof ik kwaad zou worden. "I just ... Need some time. I'm not ready to be, I don't know, back together." Zucht ze.

"But there's hope for us?" Vraag ik glimlachend.

"I think so." Lacht Acacia. "Just have a bit of patience, young grasshopper." Grinnikt ze.

"What?"

"Just ignore that last part."

"Okay." Lach ik met haar mee. "Can I have a hug?"

"You can have a hug." Acacia buigt naar me toe en ik sluit mijn armen om haar heen.