Good Boys are Bad Boys || Hemmings {vervolg GGABG}

Ten

Acacia POV

Gefrustreerd laat ik mijn pen tussen mijn handboek vallen.

"I'll never get this." Zucht ik.

"Hey, no you will get it." Bemoedigd Taylor me. "It is easy if you understand. Now, let me explain it again..." Taylor begint een hele uitleg over atomen en splitsingen, maar mijn gedachten dwalen af naar een jongen ergens aan de andere kant van de wereld. Zou hij me ook zo hard missen? Of misschien wel helemaal niet. Misschien, begint hij me stilletjes aan te vergeten, iets waar ik zo bang voor ben. "Uhm, Acacia?" Taylor zwaait met haar hand voor mijn gezicht, waardoor ik opschrik uit mijn gedachten.

"Yeah, uhm sorry." Zucht ik. "I can't concentrate."

"Really?" Lacht ze sarcastisch, waarna ze medelevend glimlacht. "C'mon. We're getting out of this house."

"Where are we going?" Vraag ik fronsend en sluit mijn natuurkunde boek.

"We're going to get that tattoo of you." Glimlacht Taylor. "You could use a distraction."

"But, -"

"No, we're going. C'mon put on your coat." Taylor glimlacht en staat op van haar stoel. Een kleine glimlach breekt dan uiteindelijk ook door op mijn gezicht. Ik sta ook op en neem mijn jas van mijn bed. "Some fresh air will do you good." Besluit Taylor.

"Thanks Tay." Glimlach ik.

We lopen in stilte naast elkaar op straat.

"Aren't you worried?" Vraag ik dan uiteindelijk.

"About what?" Taylor kijkt me verward aan.

"Michael."

"Why should I?" Taylor glimlacht. "I love him, he loves me and we trust each other. Nothing is going to happen."

"So you clearly know they're going out like, right now probably."

"Acacia, don't worry about Luke. He loves you." Verzekerd Taylor me. "And you have to trust him. He trusts you, with Brandon still walking around here." Ik kijk naar de grond en knik.

"I do trust him. I'm just worried." Zucht ik. "And I miss him."

"Before you know it, you'll be in his arms again." Zegt Taylor glimlachend, alsof ze zelf al fantaseert over haar vereniging met Michael.

"I never thought I'd be missing him this much." Ik bijt op mijn onderlip. "This is so cliché, but I feel like a part of me is missing."

"That's normal, love." Glimlacht Taylor. "But just a month. One month. We can do that. We're going to have so much fun and we're going to do so many things, that the month will be over before you know it. No more science for you this month." Lacht Taylor.

"I have to pass that class." Lach ik ook.

"Well, a little science than."

Glimlachend bewonder ik de nieuwe tatoeage, de omtrek van een hartje op mijn vinger.

"That's a nice one." Glimlacht Taylor en kijkt ook naar de tatoeage.

"Are you getting one?" Vraag ik aan Taylor. Taylor schud haar hoofd en glimlacht.

"I think my mom would kill me. She still doesn't know about this one." Lacht ze en wijst naar haar meest recente tatoeage. "Especially when she knows who has the other part of it." Zucht ze.

"Is your mom still not okay with your relationship with Michael?" Vraag ik fronsend. Zelfs mijn ouders zijn al over het feit dat ik een tatoeage heb.
Taylor zucht en schud haar hoofd.

"My mom is horrible."

"Maybe she's just concerned?" Probeer ik terwijl we naar de balie van de tatoeageshop lopen zodat ik kan betalen.

"Nah, she's just worried about the image I give to the family name." Taylor rolt overdreven met haar ogen.

"She'll come around."

"Let's hope so." Taylor zucht diep. Ik overhandig de man het geld en daarna lopen we naar buiten. "But I don't actually really give a shit about what my mom thinks." Lacht Taylor. "And I'll be very happy when I'll be with him again."

"You guys are so cute." Glimlach ik. "You're like soulmates, it's awesome."

"You and Luke are very cute too." Glimlacht ze.

"I just hope he won't forget about me." Eindelijk spreek ik mijn grootste angst luidop uit.

"He will never forget you, I can garuantee you that." Lacht Taylor. "But now, we're going to stop thinking about our boyfriends. We're going to have some fun!"