What If We Really Fall In Love?

°17°

Nick's POV

Άκουσα την πόρτα του δωματίου της να ανοίγει και άρπαξα το κινητό μου για να νομίζει ότι την γράφω. Πέρασε από πίσω μου, πήγε στην κουζίνα και άνοιξε το ψυγείο. Εγώ συνέχισα να κοιτάω το κινητό μου και να την σνομπάρω, ώσπου άκουσα βήματα και την μπαλκονόπορτα να ανοίγει. Γύρισα το βλέμμα μου προς τα 'κει και την είδα ξαπλωμένη πάνω στην σεζ λόγκ. Σηκώθηκα σιγά-σιγά, για να μην με καταλάβει και προχώρησα προς το μέρος της.

"Εσύ δεν ήσουν που γκρίνιαζες για την ώρα και θα πήγαινες για ύπνο;", είπα ειρωνικά τρομάζοντας την και στηρίχτηκα στην πόρτα.
"Σιγά άνθρωπε μου, με κατατρόμαξες!", έπιασε την καρδιά της. Έπειτα γύρισε προς το μέρος μου με θυμωμένο βλέμμα. "Πρώτον, δεν γκρίνιαξα αλλά παραπονέθηκα. Και δεύτερον, δεν είπα ποτέ ότι θα πήγαινα για ύπνο. Τώρα αν εσύ βγάζεις σενάρια από το μυαλό σου, να πας να κοιταχτείς πουθενά, δεν είναι παίξε γέλασε αυτά τα πράγματα".

Γέλασα και με κοίταξε περίεργα.
"Θες να σου κάνω παρέα;", της έδειξα με το χέρι μου την σεζ λόγκ. Αυτή αλλά ανασήκωσε τους ώμους και γύρισε το βλέμμα της στην θέα."Ωραία πάνε πιο 'κει".
"Τι εδώ θα κάτσεις; Μαζί μου; ", ψιλογούρλωσε τα μάτια της.
"Ναι, γιατί σε πειράζει;"
"Ναι, με πειράζει. Εξάλλου έχει κι άλλη σεζ λόγκ δίπλα".
"Ναι, αλλά εγώ θέλω να κάτσω μαζί σου", είπα και πριν προλάβει να απαντήσει, έκατσα δίπλα της.

Αυτή μαζεύτηκε στην πλευρά της, κάνοντας την να φαίνεται ακόμα πιο μικροσκοπική από ότι ήδη είναι. Πέρασα το χέρι μου γύρω από τους ώμους της και εκείνη τινάχτηκε.
"Μάζεψ' τα κουλά σου να μη στα κόψω από την ρίζα", είπε επιθετικά κοιτώντας με, με μίσος.
"Ηρέμησε, το' βαλα σε περίπτωση που πας να πέσεις, να σε κρατήσω".
"Αντε καλά", είπε υποχωρώντας.

"Δεν είναι πανέμορφα;", είπα για να διακόψω την σιωπή.
"Ναι, είναι"
Γύρισα το βλέμμα μου σ' αυτήν και την κοίταξα στα μάτια. Έτσι ήρεμη όπως είναι, τα μάτια της φαίνονται ακόμα πιο μπλε και γαλήνια απ' ότι συνήθως.

Madison's POV

"Τρέχει κάτι και με κοιτάς τόση ώρα", είπα γυρίζοντας το βλέμμα μου σ'αυτόν. Μέγα λάθος όμως γιατί πλέον τα πρόσωπα μας απείχαν μερικά εκατοστά.
"Ναι, συνειδητοποίησα πόσο όμορφα ματιά έχεις", είπε συνεχίζοντας να με κοιτάει. Πλησίασε το πρόσωπο του πιο κοντά, ενώ η ανάσα του έπεφτε πάνω στο πρόσωπο μου ζέστη, αντίθετα με την παγωνιά της νύχτας. Πλησίασε κι άλλο και η καρδιά μου έχασε έναν χτύπο. Κι άλλο, κι άλλος χτύπος.