What If We Really Fall In Love?

°28°

Madison's POV

Ξύπνησα με έναν τρομερό πονοκέφαλο και ένιωθα λες και με χτυπούσαν με μια βαριοπούλα στο κεφάλι. Μα καλά πόσο ήπια χθες; Ανακάθησα και έπιασα με τα δύο μου χέρια το κεφάλι μου, προσπαθώντας να καταλαγιάσω την ζαλάδα. Όταν κατάφερα επιτέλους να ανοίξω τα μάτια μου, με περίμενε ένας δίσκος με πρωινό στο κομοδίνο δίπλα μου. Κοίταξα γύρω μου αναζητώντας την μορφή του Nick και το κεφάλι του ξεπρόβαλλε από την ανοιχτή πόρτα.

"Καλά ξυπνητούρια", χαμογέλασε και μπήκε στο δωμάτιο κρατώντας ένα μπουκάλι χυμό και δύο ποτήρια. Αφού τα άφησε στον δίσκο, κάθισε δίπλα μου.
"Πώς είσαι;"
"Υποφέρω". Γέλασε και με πήρε αγκαλιά.
"Ας μην έπινες ό,τι ήπιες χθες. Αλλά έλα σου έκανα καφέ, μπας και συνέλθεις.". Μου έδωσε τον ζεστό καφέ και μόλις τον μύρισα, αναγούλιασα.

"Άστο καλύτερα. Θα αρκεστώ στον χυμό", πήρα στα χέρια μου τον χυμό και τον κατέβασα σε δύο γουλιές.
"Ου, κάποια διψάει. Έκανα και τηγανίτες και πετάχτηκα και στον φούρνο εδώ πιο κάτω για να πάρω και κάτι πίτες. Φάε ό,τι τραβάει η όρεξη σου.", γέλασε και ξάπλωσε στο κρεβάτι.

"Μμ ωραία. Αλλά δεν έπρεπε. Θα βολευόμουν και με τις τηγανιτές"
"Τι λες παιδάκι μου; Είχες τόσο άσχημο μεθύσι και θα σου αρκέσουν μόνο κάτι τηγανιτές;". Έγνεψα και άρχισα να τρώω το πρωινό.
"Δεν μου λες, θυμάσαι τίποτα από χθες;". Γούρλωσα τα μάτια μου και κόντεψε να μου μείνει κομματάκι τυρόπιτας στον λαιμό. Άρχισα να βήχω σαν δαιμονισμένη, ενώ ο Nick μου χτυπούσε ανήσυχος την πλάτη.

"Σιγά παιδάκι μου, θα σε χάσουμε στα καλά καθούμενα.". Πήρα μια μεγάλη ανάσα και τον κοίταξα.
"Τι έκανα χθες που θα πρέπει να το θυμάμαι; Πες μου ότι δεν έκανα καμία βλακεία;! Το 'ξερα ότι εγώ δεν πρέπει να πίνω. Αφού μετά σε ξινό μου βγαίνει"
"Οου περίμενε. Πολύ τρέχεις. Δεν έκανες κάτι, απλά λέω αν θυμάσαι ποιος σε έφερε σπίτι και τα λοιπά"

Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου και άφησα κάτω το πιάτο.
"Πες μου μόνο ότι δεν έκανα οτοστόπ για να έρθω. Εάν έκανα, το ορκίζομαι ότι δεν πρόκειται να ακουμπήσω αλκοόλ στην ζωή μου.", τον αγκάλιασα και έκλεισα τα μάτια μου.
"Οχι, όχι μην αγχώνεσαι", γέλασε, "η Hannah σε έφερε.". Άφησα μια ανάσα ανακούφισης.

"Ευτυχώς Παναγία μου", γέλασε με την μορφασμό μου.
"Απλά να-"
"Ωχ τι."
"Ήσουν με το φόρεμα. Και φαντάστηκα ότι θα είναι φοβερά άβολο να κοιμηθείς με αυτό. Οπότε να, πήρα την πρωτοβουλία να σου βάλω τις πιτζάμες. Αλλά πριν προλάβεις να πεις κάτι, προσπαθούσα να μην σε κοιτάω", έβαλε τα χέρια του για να με ηρεμήσει από κάποια αντίδραση. Τον κοίταξα ανέκφραστη.
"Δεν έχω θέμα", ανασήκωσα τους ώμους και αυτός με κοίταξε ανακουφισμένος.