What If We Really Fall In Love?

°24°

Madison's POV

Δεν απάντησα και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα για να βάλω ένα ποτήρι νερό.
"Σου μιλάω", τον είδα να σηκώνεται από τον καναπέ και ήρθε προς το μέρος μου. "Απάντησε μου γαμώτο σου".
Με δύο κινήσεις με ακινητοποιεί, ανάμεσα στον πάγκο και σε αυτόν, ενώ η απόσταση μεταξύ μας ήταν ελάχιστη. Με κοίταξε έντονα στα μάτια και με κράτησε σφιχτά από τους καρπούς.
"Γιατί δεν μου απαντάς;"
"Νομίζω ότι είσαι αρκετά έξυπνος για να καταλάβεις τον λόγο."
"Μμ, όχι δεν καταλαβαίνω, για εξήγησε μου"
"Εμ που να καταλάβεις, άμα έχεις IQ σταφίδας αυτά γίνονται."

"Δεν νομίζεις ότι αν συνεχίσεις να μου μιλάς με αυτόν τον τρόπο, επιβαρύνεις παραπάνω την θέση σου;". Με πλησίασε περισσότερο, στριμώχνοντας με παντελώς στον πάγκο και μείωσε την απόσταση μεταξύ μας ακόμα περισσότερο. Οϊμέ.
"Στο 'χω ξαναπεί. Ανησυχώ για σένα 24/7. Και όχι μόνο για την συμφωνία που έχουμε κάνει. Αλλά και γιατί νοιάζομαι πάρα πολύ για σένα ρε Madison. Πότε θα το καταλάβεις επιτέλους;"
"Και γω σου έχω πει να μην ανυσηχείς. Αμάν πια. Λες και είμαι κανένα παιδ-".
Με διέκοψε ενώνοντας τα χείλη μας σε ένα γλυκό φιλί. Μόλις είδε ότι ανταποκρινόμουν, χαμογέλασε στο φιλί κάνοντας με και μένα να κάνω το ίδιο. Αγκάλιαζε τα μάγουλα μου με τις παλάμες του ενώ οι πεταλούδες είχαν μετατρέψει το στομάχι μου σε πλυντήριο.

Μετά από λίγο έσπασε το φιλί και με κοίταξε με το πιο γλυκό χαμόγελο του κόσμου. Εγώ τον κοιτούσα με γουρλωμένα ματιά και προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί μόλις τώρα. Μόλις είδε τον τρόπο που τον κοιτούσα απομακρύνθηκε από κοντά μου αργά.
"Σ-συγγνώμη. Δ-δεν ήθελα να σε κάνω ν-να νιώσεις άβολα.", είπε τραυλίζοντας και έξυσε τον σβέρκο του με το χέρι του, ενώ κοιτούσε το πάτωμα κατακόκκινος.
"Ό-όχι δεν ένιωσα άβολα. Απλά ήταν απότομο. Και δεν έχω καταλάβει τον λόγο που το έκανες."
Σήκωσε το κεφάλι και με κοίταξε δαγκώνοντας ελαφρά το κάτω χείλος του.
"Απλά να... Ήθελα να το κάνω αυτό από την ώρα που το κατάλαβα"
"Ποιο πράγμα;", τον κοίταξα ερωτηματικά και εκείνος πήρε μια μεγάλη ανάσα. Με πλησίασε ξανά.

"Ότι μου αρέσεις". Τα μάτια μου γούρλωσαν για δεύτερη φορά και τον κοιτούσα με ορθάνοιχτο στόμα. Ένιωθα πως η καρδιά μου θα εκραγεί από λεπτό σε λεπτό από το πόσο γρήγορα χτυπούσε πίσω από το στέρνο μου.
"Ε-είναι εντάξει αν δεν νιώθεις το ίδιο. Δεν απαιτώ να σου αρέσω πίσω", έσκυψε το κεφάλι αλλά εγώ του σήκωσα το πιγούνι, κάνοντας τον να με κοιτάξει.
"Και σε μένα αρέσεις βρε βλακάκο", είπα και ένιωσα τα μάγουλα μου να περνούν μία ελαφριά κόκκινη απόχρωση. Γούρλωσε τα μάτια του και με έκλεισε σε μια σφιχτή αγκαλιά.

Με κοίταξε στα μάτια χαμογελώντας και μου έδωσε ένα απαλό φιλί στο μάγουλο κάνοντας με και μένα να χαμογελάσω.
"Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαρούμενο με κάνεις αυτήν την στιγμή". Μόλις ξεστόμισε αυτά τα λόγια, έκλεισε το πρόσωπο μου με τα χέρια του και ξαναένωσε τα χείλια μας.

"Σε υπερλατρεύω το ξέρεις; Από την μέρα που σε γνώρισα δεν μπορούσα να σκεφτώ κάποια άλλη. Κυριαρχείς το μυαλό μου, καταλαβαίνεις; Θέλω να σπάσω τα μούτρα όλων αυτών που σου την πέφτουν και μετά να σε πνίξω στις αγκαλιές και στα φιλιά. Θέλω να σε αποκαλώ δική μου και να είσαι δική μου ανεξαιρέτως της προσποίησης. Ξέρεις τι θα πει να μένουμε στο ίδιο σπίτι και να μην μπορώ να σου δείξω ότι σε αγαπάω;". Καθώς με κοίταξε στα μάτια, μπόρεσα να παρατηρήσω επιτέλους τα μάτια του. Οι κόρες του είχαν διεσταλθεί τελείως και το πράσινο της ίριδας του είχε γίνει τόσο σκούρο που με το ζόρι διακρινόταν.

Του χαμογέλασα και με ξαναέσφιξε στην αγκαλιά του. Άφησα μια ανάσα ανακούφισης. Τελικά ίσως και να είχε δίκιο ο Eric, σκέφτηκα και γέλασα στην σκέψη.
"Madison ξέρω ότι είναι αρκετά νωρίς να σε ρωτήσω τέτοια πράγματα, αλλά θα σκάσω. Μήπως θα ήθελες να γίνεις το κορίτσι μου;". Τον κοίταξα και χάθηκα στο βλέμμα του. Ίσως να ήταν όντως λίγο νωρίς.
"Θα το σκεφτώ λιγάκι και θα σου πω εντάξει;". Εκείνος έγνεψε θετικά και αφού μου χάρισε ακόμα ένα φιλί στο μάγουλο, κατευθύνθηκε προς το δωμάτιο του, χαμογελώντας. Το βλέμμα μου τον ακολούθησε μέχρι να χαθεί από το πεδίο όρασης μου και χαμογέλασα. Άφησα μια μεγάλη ανάσα που κρατούσα τόση ώρα και ήπια λίγο νερό. Η καρδιά μου ακόμα χτυπούσε σε απερίγραπτο ρυθμό, στην σκέψη αυτών που μόλις είχαν προηγηθεί. Αναρωτιέμαι τι θα συμβεί αργότερα...

To be continued

Quote of the day
Great things never came from comfort zones

Χαιιιι
Έχουμε ερωτικές εξομολογησεις σημεραα
Εσείς τι λέτε; Τους σιπαρετε;
Lots of love,
Κατερίνα

Adios amigos