Saat : 05.33'tür güneş ufuktan yeniden bir umutla doğmaya başlamıştır ve ben odanın bir köşesinde sakince oturmaktayım. İçimde ki bütün savaşlar sanki barış ilan etmiş ve yalnızlığın vermiş olduğu o sessizlikle bir sükûnet sağlanmıştı. Buraya nasıl düşe, kalka geldiğimin o yollarda ayağıma hangi dikenin battığı yada o yokuşları nasıl nefesim kesilerek çıktığımın pek bir önemi kalmamıştı belkide. Sanki yıllardır bir uykudaymışım ve bir anda o kabustan uyanmışım gibi. Yoksa bu fırtınadan önce ki sessizlik miydi ? Bu konu hakkında hiçbir fikrim yoktu.
O ara Neşet Ertaş'ın Gönül Daģı parçası çalmaktadır sanki yıllardır beklediğim o an gelmişti. Ben herşeyi boşvermiş köşeme çekilmiştim sanki tüm yaralarım tamda o an iyileşmişti...
Küllüğümde yer kalmamıştı ama o esnada kalbim susmuş, kan pompalamayı bırakmış ve şarkıya eşlik etmekteydi.
"Gönül dağı yağmur yaģmur boran olunca..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Muhammed Tahir - Kalp Kıyısı
PoesíaKalbinizin kıyısında kalan, boğazınızda düğümlenen anlatamadıklarınızı ben biraz dile getirdim... Güzel günler göreceğiz çiçeğim ve sen içindeki o umudu kaybetme. Sen çok güzelsin ve senin bir kalbin var. Artık başkalarını mutlu etmek için çabalama...
