destiny*'˘'*♡ jikook

[kız?]•5

Köpek saldırısından sonra Jimin ile birlikte eve gelmiştik. Ona artık burada kalabileceğini söylemiştim. Ne kadar istemese de başka çaresi olmadığı için kabul etmişti.

Eve geldikten sonra onu koltuğa oturtmuştum. İkimiz için sıcak çikolata ve atıştırmalık hazırlamak için mutfaktaydım şimdi. O iyi biriydi. Artık onu tanıyordum ve arkadaştık da. Bana ailesinden ve okulundan bahsetmişti.

Elimdeki fincanlarla birlikte salona giriş yaptım. Jimin de koltukta yayılmış televizyon izliyordu. Beni henüz fark etmediği için biraz durup onu izledim.

Bir süre sonra kafasını bana çevirip toparlandı. Utanmıştı.

"İstediğin gibi oturabilirsin Jimin. Benden utanmana gerek yok"

Fincanı önündeki sehpaya koydum ve tekli koltuğa oturdum.

"Burası artık senin de evin. Rahat ol"

"Teşekkürler Jungkook"

Cidden utanıyordu. Çekine çekine konuşuyordu ve bu şekilde sevimli görünüyordu.

"Jimin. Arkadaşından çekiniyor musun?"

"Hayır yanlış anlama. Sadece arkadaşı olan biri değilim. Yani alışık değilim böyle. Daha önce hiç bir arkadaşımın evinde kalmamıştım."

"Anlıyorum"

Önümdeki kupadan bir yudum aldım ve aklımdaki soruyu sormak üzere Jimin'e döndüm.

"Sevgilin var mı?"

Jimin

Bu soruyu sormasını hiç beklemiyordum. Neden merak ediyordu ki? Aslında o benim arkadaşımdı, merak edebilirdi ama tuhaf gelmişti işte.

"Yok"

"Neden?"

Niye böyle soru soruyordu ki?

"Bir nedeni olması gerekmiyor? Yok işte"

"Peki"

Acaba onun var mıydı? Vardır yaa yakışıklı çocuk sonuçta diye düşünmeden edemedim. Yakışıklı olduğu bir gerçekti.

"Senin var mı?"

Biraz duraksadı.

"Var...-dı"

Nasıl biri olduğunu çok merak etsemde sormadım. Bütün arkadaşlarım çok meraklı olduğumu söyleyip benden uzaklaşmışlardı. Jungkook'u da kendimden uzaklaştıramazdım.

Ama merak ediyordum.

"Nasıl ayrıldınız ki?"

"...Biraz özel bir konu aslında"

"Ah...özür dilerim."

"Özür dilemene gerek yok. Üzülmedim. Aslına bakarsan iyi ki ayrılmışız diyordum."

Kafamı salladım ve sıcak çikolatadan içtim. Meraklılığınla insanları kendinden bırktırmaya devam et Park Jimin.

"İstersen kanalı değiştirebilirsin"
Elimdeki kumandayı ona uzattım.

O kanalları gezerken ben de ne var ne yok bakıyordum.

"Bu kalsın mı?"

"Kalsın"

Aslında hiç sevmezdim dizi izlemeyi.
Sırf Jungkook açtı diye izliyordum. Sonuçta o ev sahibiydi, ben de misafirdim.

Bir süre daha diziyi izledik. Her ne kadar olaylardan haberdar olmasam da boş boş izledim. Jungkook'a baktığımda uyuya kaldığını fark etmiştim. Kafası koltuğa doğru düşmüştü. Böyle kalırsa boynu ağrıyabilirdi.