OPOWIEŚĆ OPARTA NA FAKTACH
W obliczu pojawienia się zagrożenia epidemią koronawirusa dyrekcja elitarnego Liceum Ogólnokształcącego nr 3 zamyka drzwi i okna na klucz tym samym izolując uczniów oraz personel od świata zewnętrznego. Jak poradzą sobie...
Po kłótni z Adamem poczułem się okropnie, że tak go potraktowaliśmy. Ten pewny siebie skurwiel miał numery do nas wszystkich, więc bez problemu mógł wysłać wiadomość o dowolnej treści do każdego z naszej piątki. Padło akurat na Adama, a my daliśmy się wciągnąć w jakąś żałosną gierkę i przez chwilę podejrzewaliśmy go, mimo że naszym jedynym "dowodem", a w zasadzie wątpliwością był fakt, że ostatnio rzadziej bywał w szkole, choć sam często się spóźniam lub w ogóle się w niej nie zjawiam... Kurwa, jesteśmy beznadziejnymi przyjaciółmi.
- Zjebaliśmy sprawę, chłopaki. Adam nie mógłby nas zdradzić, przecież dobrze go znamy - odezwałem się przerywając trwającą od dłuższej chwili ciszę.
-Tym razem przesadziłeś Aleks i dobrze o tym wiesz - powiedział z wyrzutem w głosie Xavier.
- Nie powiem, chujowo wyszło. Adam tyle razy nadstawiał dla nas karku, a my odwdzięczamy mu się w taki sposób - dodał Dawid.
- Wiem, jak największy frajer nie uwierzyłem własnemu bratu, a dałem się nabrać na tak nieczystą zagrywkę. Nie dosyć, że to do mnie pierwszy napisał ten kutasiarz. Nie do Adama, a gdyby razem coś planowali, to byłby to dość oczywisty ruch - powiedział Aleks, który miał straszne wyrzuty sumienia, bo to on najwięcej najeżdżał na Adama.
- Wszyscy zjebaliśmy sprawę, bo nikt też tak naprawdę nie stanął w jego obronie - tu popatrzyłem na Xaviera, który chciał już coś odpowiedzieć, ale w tym momencie drzwi do sali gwałtownie się otworzyły i weszły przez nie moja siostra z Alaską, a tuż za nimi Adam. Cała trójka wyglądała na mocno zdenerwowaną.
- Musimy wam coś powiedzieć - zaczęła Venice - Widziałyśmy jak wczoraj delikatnie mówiąc, spierdalaliście przed jakąś bandą debili. Normalnie pewnie nic byśmy nie powiedziały, jednak ropoznałyśmy wśród nich naszego znajomego.
- Czekaj, czekaj.. Wszystko widziałyście?! - spytałem nie ukrywając zdziwienia.
- Tak, akurat przechodziłyśmy wtedy koło okna. Wracając do kolesia, którego rozpoznałyśmy: ma na imię Filip i jest chłopakiem naszej przyjaciółki Niny. Generalnie nie byłybyśmy zdziwione, że kręci się w takim towarzystwie, gdyby nie jeden mały szczegół...
- Poprosiłyśmy go żeby zamówił u Was towar, bo chciałyśmy się przekonać czy nasze podejrzenia co do was są słuszne i czy naprawdę handlujecie narkotykami. Filip miał tylko zadzwonić do Aleksa, złożyć zamówienie, a potem przynieść dowód, żebyśmy na własne oczy mogły się upewnić. Jednak bez konsultacji z nami zmienił swoje plany i nie do końca wiemy dlaczego razem z tym zwierzyńcem na was napadli. Wiemy tylko, że już wam zapłacił, ale jeszcze nie otrzymał towaru - wytłumaczyła Alaska.
- Pokazałyśmy Adamowi jego zdjęcie, ale go nie rozpoznał. Może któryś z was go kojarzy- dodała Venice, po czym wyciągnęła z kieszeni swój telefon, aby po chwili pokazać nam zdjęcie mordy, która zdecydowanie powinna zostać umieszczona tuż obok tej definicji:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
