Crazy • Nohyuck

6.

Donghyuck ne, neyi yapması gerektiğini, ne de nasıl hissetmesi gerektiğini biliyordu. Yaşlı olan şansızlığı ve mutluluğu arasında harap olduğu için, kendisini darmadağın hissediyordu. Çünkü ona karşı olan hisleri yavaş yavaş geri dönüyordu birebir, ama Jeno'nun dedikleri tamamen doğruydu, mutsuzluğu da yükselmeye başlamış ve tüm gücüyle boğazını sararak oraya takılmıştı.

Jeno: Bu çok farklı değil mi?

Dah genç olan yüzündeki üzüntüyle ona bakıp gülümsemişti.

Donghyuck: öyle sayılır.

Jeno esmerin cevabıyla şaşkına dönmüştü. Yaşlı olanın tek şaşırdığı bu değildi, genç adam yavaş yavaş ona yaklaşmaya başlamıştı, normalde ilk adım atan hiç o olmamıştı.

Donghyuck: Nasıl gerçek olabilirsin? Nasıl tüm dokunuşlarını sanki gerçekten buradaymışsın gibi hissedebiliyorum...

Jeno gülümseyerek genç adamın titreyen bedenine sarılmıştı, söyledikleri yüzünden mutlu olduğu için gülümsememişti, aslında Donghyuck'un bir bataklığa saplandığını, çöktüğünü bildiği içindi.

Jeno: Donghyuck sen delirmişsin.

Sonra gitti, bir damla gözyaşı yanaklarından süzülen kollarındaki adamı, ne tatlı bir iz ne de karşı konulmaz bir sıcaklık bırakmadan gitmişti.

Donghyuck: Senin için delirdim. ~Fou de toi...~