Chapter 27- Date

537 11 0
  • Dedicated kay Prongs! :3
                                    

Sabi ng bespren ko/boypren(eww)/pakner in crime ko *ehem ehem*: "Ang corny ng story mo! Kailan ka ba magaupdate?" and endleeesss texts.

HAHA ULUL KA. Eto na joshua utut. Labyuberiberimats. (pasalubong ko pagpunta mong Japanzxc HAHA)  xoxo oops haba ng note. Geh. Maiksi lang to exam ko bukas. Happy 3k reads, btw! :)

-Mark-

Spring break. Sobrang boring. Bukod sa internet, wala na akong ginagawa. Si Rain naman di naglalalabas ng bahay niya. Pupunta lang dito pagkakain. Pansin na nga ata ni Nana Alma eh, lagi niya kaming pinaglalapit at iniiwan ni Rain. Parang ngayon lang.

Nasa couch ngayon si Rain, sabi ni Nana Alma, dito muna siya, gagawa siya ng cake pagbalik niya. Wag na daw umalis. Si Rain naman, di makahindi.

Gustong gusto ko na siya kausapin. Gusto ko na magsorry. Kaso pinanghihinaan talaga ako ng loob. Takot na takot ako mareject... pero gusto ko na talaga eh! Pero... natatakot ako... pero kasi... kakausapin ko na! Woo! Eto na! Tsk, mamaya na mamaya. Ay, hindi. Eto na talaga.

"Babalik muna ako sa bahay, pasabi na lang kay Nana Alma," she said.

"Wag!" agad kong sigaw. Natigilan ako. Natigilan din siya. "D-dito ka daw muna diba?"

"Ano namang gagawin ko dito?"

Pause.

"Sige na aalis na ako."

"Sorry."

Lumingon siya bago pihitin 'yung doorknob.

"Are you? O baka naman nagpapakaselfish ka na naman, para hindi kita iwan?"

"I am sorry," I said. Ano pa bang kailangan ko gawin? Nagsorry na ako. Tinanggap ang kasalanan ko. Linunok 'yung pride. Hindi sapat 'yun? Eto na nga ba eh... sabi na... tssk. Rejected.

"Soo, ngayon, basically, wala akong kaibigan. Ethan is keeping his distance from me. 'Yung girl friends ko na nameet ko because of him, lumalayo rin. Sana may magagawa 'yang sorry mo."

"Nandito naman ako ah?"

She scoffed. "Yeah, right." Her voice trembled. Naluluha ba siya?

"Ginagamit mo ko as stepping stone. Para, well, who knows? Para pagselosin si Ice? Para makalimitan siya?" she said.

"Hah. Seriously? Hindi ako babae Rain. Hindi ako kagaya niyo na read between the lines. Walang hidden meaning sa mga sinasabi ko. Sabi ko, sorry. And I mean it. Sabi ko nandito lang ako, and I sure do mean it. Mahirap ba intindihin 'yun?" Hindi ko na napigilan.

She closed her eyes and the tears escaped. "I don't want it this way, Mark. Ayoko ng ibang label. Ayoko ng friends. Ayoko kasi umaasa ako. It's going to be us or nothing, and now, the latter is what it seems. And besides... parang napakaimpossible na nung gusto ko."

"I thought you were gonna make me fall? I was looking forward to that. Nag-gigive up ka na kaagad?" There. I said it. Bahala na.

"What are you..."

May tumulak sa pinto. Nakaharang kasi kami.

"Ano ba naman 'yan, sa pinto pa talaga kayo nagusap hay nako!" si Nana Alma pala.

~•~

She kept on looking around while eating cake. Seriously? Tensyonado masyado? Tsk. Galawang Mark nga naman! Nakakainlove talaga ako. Hahaha.

Tumingin ako sa kanya, and when I caught her looking at me too, umiwas agad siya ng tingin at namla. Cute.

"Ay magtitigan na naman kayo? Masyado nang matagal ang LQ nyo, haha!" biro ni Nana Alma.

"N-Nana!" sabi ni Rain.

"Haha, bati na po kami, Nana Alma," sabi ko.

"Talaga? Hay mabuti naman! Mas gusto ko na mainga kayo at nagbabangayan!"

"Hehe, in fact, may date kami ngayon," Oh yes. Sasamantalahin ko na 'to.

"H-Ha?" sabi niya.

"Oo! Kaya dalian mo kumain, para umalis na tayo!"

Kumain kami nagligpit si Nana Alma.

"Seriously, Mark. Di mo naman kailangan gawin to," bulong niya sa 'kin.

"Gusto ko," I said. She blushed. At ang cute pagnamumula pisngi niya.

"Wag na... naniwala naman na si Nana Alma na ayos na tayo," she said.

"Tsk! Tara na!"

~•~

Pumunta kami dun sa parang tourist attraction dito. Battleship siya noong World War 2. May nine decks, crew's quarters, gun turrets, and etc. Naghagis kami pareho ng coin sa observation deck at nagwish.

"Anong winish mo?" I asked.

"Secret!" I said.

"Tss.. damot!"

Nagikot ikot pa kami. Nung dinner na, dinala ko siya sa Wrightsville Beach. Kumain kami sa Tower 7 Baja Mexican Grill. Ayun. Enjoy. Palibhasa libre ko.

11 pm pa magsasara 'yung resto. Wala sa 'ming dalawa ang gusto pang umuwi. Nakikita ko nagcecellphone pala. Magkasama kami ah?! Tapos baka kausap niya pa si Ethan! Tsk!

Inagaw ko 'yung phone niya. "O-oy!"

And hindi pala siya nagtetext. Nasa gallery siya. Tumitingin ng photos.

Panay stolen ko. Habang nagwiwish. Habang pinaglalaruan ko yung mga baril at flag dun sa battleship. Habang naglalakad. Marami pang iba.

"Hindi ka naman kasi papayag magpapicture," she said.

I smiled. "So bati na tayo?"

"Hindi pa din!" she said.

Lumipat ako sa tabi niya. Inopen ko yung camera at agad nagpicture. Ngumiti naman siya. Nagpicture paulit kami ng isa. Tapos wacky. Tapos isa pa. Isa pa. Isa pa ulit. Hanggang sa marealize namin na nakatingin sa amin 'yung ibang customers.

"Thank you Rain.. for being there," sabi ko.

"May choice pa ba ako?" then she laughed. "I'm always here, waiting."

"That wait is almost over," I said. I held her hands. "Let's go home."

The Coldest IceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon