AŞK HİKAYESİ

14. BÖLÜM

Multimedyada Nida. Iyi okumalar :)

M E R T C A N

Nidayi kurtarmaya baslamak uzereydik. 2 polis binanin arka tarafina gecip arka taraftaki merdivenden yukari catiya tirmanmaya basladilar. Ben de bir polisle arabanin on tarafından iceriyi izliyorduk. Borayi gordum. Camdan disariya bakiyordu. Polis tam tepesindeydi. Bizi görmüyordu çünkü hava karanlikti ve araba ağaçların dibindeydi. Catidaki polise telsizden "simdi" komutunu verdike ve polis birden cami kirdi ve Boranin kafasina yumruk yapip silahla vurdu ve Bora yere dustu. Onlar cabalarken ben giris kapisini kirip iceriye girmeyi basardim. Polis arkamdaydi. Birden karsima bir adam cikti. Elinde sopa vardi. Tam beni yakaliyordu ki adamin arkasindaki polis plastik mermiyle ates etti. Adam yere yigildi. Bende firsattan istifade iceriye dogru kostum. Bir oda vardi. Acmaya calistim ama kilitliydi. Anlasilan anahtar Boradaydi. Hemen ust kata dogru yol aldim. Borayi polisle bogusurken buldum. Hemen kostum ve bende Boraya daldim. Yumruklarimi yuzune gecirirken oyle sinirliydim ve hirsliydim ki, Borayi bayiltmayi basardim. Ceplerini aramaya basladigimda yerde yatan polis bana dondu

-Sagol genc. Dedi ve ekledi.

Ne ariyorsun ? Dedi.

-Oda anahtari. Kizi kurtarmam gerek. Dedigimde anahtari buldum ve kosa kosa asagiya indim. Kapinin onune geldigimde kilidi tam 6 kez dondurdum. Kapi acildiginda Nidayi karsimda berbat bir halde buldum. Yirtik bir t-shirt ve mahfolmus bir sortla karsimdaydi. Aglamaktan gozleri kipkirmizi olmustu. Bacaklari , gobegi ve boynu yaniklar icindeydi. Beni gorunce kostu ve boynuma atladi. Sımsıkı sarildim ve

-Geldim, buradayim. Seni kurtardim simdi iyi olacak hersey. Dedigimde daha sıkı sarıldı.

-Sen olmasan ben ne yaparim bilmiyorum. Dedi.

-Hicbirsey yapmayacaksin cunku oyle bir sey olmayacak. Ben her zaman yaninda olacagim. Dedigimde sarilmayi birakti ve gozlerime bakip

-Seni seviyorum. Dedi.

-Bende seni çok seviyorum. Dedim. Usuyordu. Farkindaydim. Hemen odadan battaniyeyi aldim ve omuzlarına sardim. Disari ciktik. Arabaya kosmaya basladik. Cok yagmur yagiyordu. Kotu gorundugunu hic belli etmeden kapiyi actim ve arabaya bindirdim ve kapiyi kapattim. Bende kostum ve surucu koltuguna yerlestim. Arabayi calistirdim.

-Hastaneye gitmeyelim. Dedi. Ona baktim.

-Ne halde oldugunun farkinda degilsin herhalde. Simdi eve gidiyoruz. Yarin erkenden hastaneye gidecegiz. Konu kapanmistir. Dedim bagirarak.

-Tamam. Haklisin. dedi tebessum etti. Bende arabayi hizlica eve surmeye basladim. Onlara gidiyorduk. Umarim evde babasi falan yoktur diye icimden geciriyordum.

N İ D A

Mertcan beni kurtarmisti. Cok mutluydum. Beni ona baglayacak hersey vardi. Onu seviyordum. O da beni seviyordu. Eve vardigimizda camdan babami gordum. O beni görmüyordu. Onu ozlemistim. Beni bu halde gormesini istemiyordum. Mertcan arabanin el frenini cekti ve tam inecekken kolunu tuttum.

-Mertcan oraya bu halde gidemem. Babam telaslanir. O bana cok duskun. Beni bu halde gorurse bisey olur. Simdi gitmeyelim. Yarin gideriz olurmu ? Dedim. Bana bakti ve gulumsedi.

-Tamam. Haklisin. Yarin hastaneye gittikten sonra hallederiz. Dedi ve arabayi calistirdi.

-Nereye? Dedim.

-Bize. Dedi. Bu gece onlarda kalacaktim anlasilan. Heyecanliydim. Hic sesimi cikarmadan sadece onu izledim. Cok tatli gorunuyordu. Korkuyordu. Endiseliydi. Yagmur yagiyordu cok hizli. Kaza yapmaktan korkuyordu. Beni incitmekten korkuyordu.