25. BÖLÜM

144 2 2
                                    

Multimedyada Oğuz.

Hemsireler koridorda kosarak sedyeyi tasiyorlardi. Babam bir hemsireyi durdurdu ve kendine cevirdi. Hemsire ne yapacagini şaşırdı. Babam birden bagirarak

-Neler oluyor? Neden kimse bir şey söylemiyor? Dedi. Hemsire basini onune egdi ve

-Doktor bey gelince ogrenirsiniz. Simdi ameliyata alıyoruz. Durumu kritik. Kendinizi hazırlayın. Gecmis olsun. Dedi ve gitti. Gozlerim kararmaya basladi. Gerisini hatirlamiyorum.

Uyandigimda hastanede bir odada yatiyordum. Oda karanlikti. Koridordan telsiz sesleri geliyordu. Babam ise bagiriyordu. Polisler gelmis olmaliydi. Hemen ayaga kalktim. Elimde bir aci hissettim. Serum olmaliydi. Hemen serumu koparip koridora kostum. Polisler babami goturuyordu.

-Neler oluyor ?! Diye bagirdim fakat kimse takmadi. Bahar koltukta basini ellerinin arasina almis agliyordu. Gaye ise Bahari susturmaya calisiyordu.

-Bahar noluyor? Dedim. Kafasini kaldirdi ve gozlerime bakti. Gercekten uzgun oldugunu gordum.

-Babanin katil oldugunu saniyorlar. Teyzeni baban öldürdü saniyorlar. Dedi ve tekrar aglamaya basladi. Teyzem ölmüşmüydü? Demek ameliyattan cikamadi. Hepsi benim yuzumden. Hic bir sey soylemeden oldugum yere cöktüm. Konusacak , yuruyecek , yiyecek halim kalmamisti. Omrumun geri kalan kismini burada gecirebilirdim.

Bir sure sonra teyzemin odasindan sedyede , ustu kapali bir sekilde teyzemi cikardilar. Ayaga kalktim ve hemsireleri durdurdum.

-Bakabilir miyim? Dedim. Hemsire kafasini salladi. Ellerim titriyordu. Yavasca suratindaki ortuyu kaldirdim. Hala cok guzeldi. Gozlerimden yagmur havasinda bosalan yaslari tutmama imkan kalmamisti artik. "Teyzem" diye fisildadim. Saclarini oksadim. "Sen asla yalniz degilsin. Ben de yanindayim" dedim. Hemsire suratini kapatti ve devam etti.

-Nida. Dedi Bahar. Hic cevap vermedim. Yavasca yerinden kalkti ve yanima oturdu. Ellerimi yavasca tuttu. Fisildayarak

-Bu kotu gunumuzde yanimizda baska kimse yok. Birbirimize destek olalim. Ikimiz de kahroluruz. Dedi ve aglamaya basladi. Sanirim Bahar hakliydi. Bende ayni ses tonuyla

-Haklisin. Dedim. Ellerimi birakti ve gozyaslarimi sildi.

-Simdi silelim goz yaslarini , eve gidip bir seyler yiyelim. Dedi ve ayaga kalkti. Ellerini uzatti. Ben ellerini tutmadim ve kendi kendime ayaga kalktim. Gaye de pesimizdeydi.

-Benim de teyzem öldü. Dedi ve bana bakti. Ben aldiris etmedim ve yurumeye devam ettim. Kimsenin derdini dinleyecek halim yoktu.

Kantine vardigimizda secimi Bahar ve Gayeye biraktim. Ben de bir masaya gectim ve kollarimi baglayip oturdum.

Bahar tostlarla beraber geri döndü. Yanima Gaye karsima da o oturdu. Kimse konusmuyordu. Bende tostumu yemeye koyuldum. Babam hapse mi girecekti? Teyzemin cenazesine kim gelecekti ki? Eger babam giderse ne yapacaktim ? Kimle kalacaktim ? Bu sorulari bir kenara birakip sakinlesmeye calistim.

-Babamlar hangi karakola gittiler ? Dedim.

-Bilmiyorum ama merkezde bir tane karakol var orasi sanirim. Dedi Bahar. Hemen cantami ve montumu alip oldugunca hizlica cikisa dogru ilerledim. Arabamla gelmemistim bu yuzden telefonumu cikardim ve en yakin taksi duraginin numarisini buldum. Bir taksi cagirdim ve beklemeye basladim. Taksi geldiginde hemem bindim ve

-Merkezde bir karakol varmış, oraya gidecegim. Dedim. Adam basini salladi ve surmeye basladi.

Karakola vardigimizda şoföre 50 tl verip hemen indim. Karakol sakindi. Iceriye girdim ve kapinin karsisinda bir resepsiyon vardi. Hemen oraya ilerledim.

AŞK HİKAYESİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin