AŞK HİKAYESİ

2 4.BÖLÜM

    Merakli bakislarin sonunu getirmek için hepsine birer cevap vermem gerektigini dusundum ve etrafima son bir kez baktim. Pis pis siritarak Bahara baktim. Gozleri doluydu. Korkuyordu. Beni cok uzmustu , o da uzulmeliydi. Ondan nefret ediyordum. Gozlerine baktim ve gulmeye basladim.

-Baharcim. Istersen sen soyle. Dedim ve kolundan tutup ayaga kaldirdim. Babam bana bakti

-Yeter artık soyleyin. Dedi. Gayeyle goz goze geldim. Babama baktim.

-Babacim , Bahar seninle paran icin evlendi. Yaklasik 2 hafta once mutfakta konusurlarken dinledim onlari. Sen oldugunde senin mirasina konup beni kapi disari edeceklermis Gayeyle. Beni evden kovmustun. Ben sana soyleyemedim. Dedim ve oturdum. Baharla babam birbirlerine bakiyorlardi. Babam aniden ayaga kalkti ve Baharin kolunu sıkıca tuttu.

-Dogru mu bunlar ? Dedi.  Bahar yere bakiyordu. Babam bagirarak tekrarladi.

-Dogru mu dedim sana?! Dedi. Bahar sessizce

-Hayatım beni biraz dinler misin? Dedi. Babam sustu ve anlamli derin bir sekilde gozlerine bakti. Ben ise koseye cekilmis , zevkle Baharin korkusunu hissederek zevk aliyordum. Bahar babamin ellerini tuttu ve aglamaya basladi.

-Nida yalan söylüyor , ben seni çok seviyorum. Hem kaniti da yok , benim seninle olmami istemiyor. Dedi ve sarildi. Babam bana bakti ve kaslarini catti.

-Baba sen ne yaparsan yap ama günü gelince gerçeği ogreneceksin. Dedim ve hizla sofradan cantami, montumu ve arabanin anahtarlarini alip ciktim. Nereye gideceğimi bilmiyordum. Bende arabaya dogru kostum. Hemen arabaya bindim ve basimi direksiyona yaslayip sakinlesmeye calistim. Bir sure sonra arabanin kapisi acildi ve iceri babam girdi. Kafami hic kaldirmadim. Elini omzuma koydu ve konusmaya basladi.

-Nida. Dedi. Kafami kaldirdim ve babama baktim. Bana sinirli bakmiyordu. Ofkesi geçmişti. Goz goze geldik. Hayatimda gordugum en anlamli bakisiydi bu. Uzulmustu. Sanirim hakli oldugumu anlamisti.

-Efendim ? Dedim.  Kafasini cevirdi ve konusmaya basladi.

- Kim hakli kim haksiz bilmiyorum. Sana kızmiyorum. Sadece kime inanacagimi bilmiyorum. Dedi. Bende aldırış etmeden, ellerini tuttum ve gozlerine baktim.

-Babacim , cok zor seyler yasadik. Ben senin uzulmeni istemiyorum ve bu konunun uzerine gitmeyecegim. Sen zaten zamani gelince gercegi ogreneceksin. Dedim. Basiyla onaylayip arabadan indi ve eve girdi. Onu kirmak istemiyordum. En dogru olan buydu bence. Hic karismadan uzaktan izlemek. Bende arabadan indim ve eve girdim. Teyzemle babam sofrada oturmus konuyla ilgili konusuyorlardi. Baharla Gaye ortalikta yoktu. Bende oraya yurudum ve teyzemin yanina oturdum.

-Tamam ya bosverin , konusmayin. Dedim.

-Bende biliyordum Semih. Dedi teyzem. Babam kafasini aniden teyzeme cevirdi ve

-Hayir benim anlamadigim , neden benim haberim olmuyor ?! Diye bagirmaya basladi. Birden ayaga kalkti ve yukarı kata cikti. Teyzemle goz goze geldik.

-Offf! Dedi. Ve o da yukariya cikti. Bende peslerinden gidecekken teyzemin merdivenden yuvarlandigini gordum. Merdivenin basinda ise babam vardi. Elleri titriyordu. Hemen teyzemin yanina egildim. Basi kaniyordu. Hemen telefonumu cikardim ve 112 yi aradim. Babam kosarak yanima geldi ve oturdu. Agliyordum.

-S-sen ne yaptin ! Dedim bagirarak. Babam basini onune egdi ve teyzemin ellerine yapisti. Bense ellerini ayirdim ve teyzemi zorlukla kendime yaslayarak kapiya cikardim. Ambulans gelmisti. Hemsireler sedye getirdi ve teyzemi binbir zorlukla sedyeye yatirdilar. Ben ambulansa bindim. Babam da hemen arabasina bindi ve arkadan takip etti. Yolda oksijen maskesi taktilar. Kani durdurmaya calistilar.

-Ne olacak ? Ne oldu ?  Yaşayacak mi ? Diyebiliyordum sadece.

Gozumden bosalan yaslarla beraber kafami onume egdim ve hastaneye varmayi bekledim.

    Hastaneye vardigimizda buyuk bir aceleyle teyzemi sedyeyle iceriye soktular. Sedyeyi aceleyle ilerleten bir hemsireyi durdurdum ve digerleri gitti. Hemsire bana bakti. Bende zorlukla

-Ne yapacaklar ? Diyebildim.

-Acil bir ameliyat. Beyin kanamasi var sanirim. Beyin sapini baskidan kurtarabilirlerse hayata devam edecek. Dedi ve uzaklasti. Bende ameliyathanenin onune gittim ve oldugum yere cöktüm. Agliyordum. Hayatimda sahip oldugum , annem olarak gordugum insandi o. Oylece olemezdi. Bunlar hep benim yuzumdendi. Eger konuyu acmasaydim bunlar olmayacakti. Teyzemsiz bir yıla girmek istemiyordum. Bir sure sonra kosarak babam geldi. Ona kin dolu bakislarimi sergiledim.

-Teyzen nerede? Dedi bagirarak.

-Ameliyata aldilar. Beyin kanamasi geciriyormus. Dedim. Ellerini ensesine koydu ve oldugu yerde kaldi. Halimiz ne olacakti bilmiyordum.

-Benim yuzumden teyzem ölecek. Dedim ve aglamaya basladim. Babam birden ayaga kalkti ve benim yanima gelip dizlerinin uzerine oturdu.

- Hayir. Sen hicbir sey yapmadin birtanem. Hersey benim yuzumden oldu. Ama teyzene hicbirsey olmayacak. Ne gerekiyorsa,  yurtdisina goturulecekse , ilac lazimsa vesaire herseyi yapacagim. Dedi ve sarildi. Hic kipirdamadan aglamaya devam ettim. Babamin telefonu calmaya basladi. Arayan Bahardi. Hemen telefonunu acti ve konusmaya basladi. Anlasilan o da buraya geliyordu. Babama hicbirsey demeden ayaga kalktim ve koltuga gectim. Bacaklarimi kol koyma yerine uzatarak uzandim. Susadigimi hissettim. Ayni zamanda çok actim. Anlasilan agladigim zaman acikiyordum. Hicbir sey yemek gelmiyordu icimden. Doktor cikti. Hemen ayaga kalktim ve doktorun yanina gittim.

- Doktor bey , ne oldu ? Dedim. Doktor bana bakti.

-Su anlik umitlenmeyin. Ameliyat bitti , su anda hanimefendi olumle yasam arasinda. Yogun bakimda tutacagiz. Kendinizi hazırlayın. Gecmis olsun. Dedi ve gitti. Oldugum yerde cöktüm. O sidada bahar ve Gaye geldi. Ofkeyle baktim Bahara ve ayaga kalktim.

-Ne bok vardi da geldin ? Diye bagirdim. Babam karisamadi. Bahar ise tek kasini kaldirdi ve uzerime yurudu.

-Burasi benim de yerim. Benimle duzgun konus. Yalanci. Dedi. Ellerimi bogazina dayadim ve ofkeyle gozlerine baktim.

-Servet avcisi Bahar. Teyzem senin yuzunden ölecek. Diye bagirdim.

-Ben bir sey yapmadim. Katil sensin. Eminim annen de bu yüzden seninle yasamak istemedi. Dedi ve biraktim. Babama baktim. Hicbir sey yapmadan oylece Bahara bakiyordu.

-Aileye bak. Defolun gidin hayatimdan. Baba, sende aptal gibi paralarini yedir bunlara. Gorgusuz ayilar. Dedim ve oradan ayrildim. Nasil bu kadar yuzsuz olabiliyorlardi. Hayatimda gordugum en gorgusuz , en kotu insanlardan bir tanesi Bahardi.

     Disariya ciktim ve banklardan birine oturdum. Sakinlesmeye calistikca daha da agliyordum. Kendimi o kadin yüzünden ne hallere dusurmustum. Teyzem olmazsa ben ne yapardim ?

  Biraz sonra Baharin yanima dogru geldigini gordum. Kafami cevirdim. Yavasca yurudu ve banka oturdu.

-Nida ? Senden ozur dilerim. Ben oyle demek istemedim. Dedi ve bende elimi sacina yapistirdim.

-Hasta misin lan sen ?  Uzak dur benden gorgusuz. Dedim ve aceleyle ayaga kalkip iceriye girdim. Yogun bakimin oldugu kata cikip teyzemin odasinin onundeki sandalyeye oturdum. Bir sure sonra koridordaki kosusturmalari fark ettim. Ayaga kalktim ve kosusturmanin oldugu yere dogru ilerledim. Buyuk bir sedyeyi yogun bakima goturuyorlardi.

Kusura bakmayın arkadaslar bu bolumde kisa oldu. Ama hepinize cok tesekkur ederim , okudugunuz icin.