Kim, 01

chapter sixty-three:

unknown's

"Boss? hindi 'pa 'ba natin s'ya gigisingin? sabi nila parating nadaw sila."

"Let's wait."

nakatingin ako sa babaeng mukhang mahimbing na natutulog sa harapan 'ko habang nakatali ang dalawang kamay sa upuan, nakablind-fold at naka-tape ang bibig n'ya.

"Happy birthday." ngumiti ako bago umalis at umakyat. i hope na maging maayos na ang lahat after this.. magiging masaya na kami ng parents 'ko kapag nawala s'ya sa paningin nila.

pumasok ako isang kwarto at humiga muna habang wala pa sila nakakapagod mag hintay.

[ after three hours ; 7:09 PM ]

"Boss, gising nas'ya."

tumayo ako at dumeretso sa baba, nakita ko naman na nandun narin sila, ngumiti ako habang pababa ng hagdanan. Namimiss ko sila.

"Mabilis mo lang 'ba s'ya nakuha?" tanong n'ya sa'kin, "Aba ewan 'ko, tanong mo dun sa kumuha hindi ako." sabi 'ko at napahalak halak naman s'ya. nakawhispher lang kaming lahat.

"H-hello?" napatingin kami kay Venice na onting onting nagkaka-malay sa nangyayari.
wala nang tape 'yong bibig n'ya at nakakapagsalita

unti-unting bumubuhos ang luha n'ya, "Sabi 'ko na masasaktan ka kapag umiyak s'ya eh." sabi 'ko sakanya, naiiyak s'ya kasi nakita n'ya yong mahal n'ya na umiiyak, eh sino bang may plano ne'to? hindi 'ba silang magtro-tropa? tss.

"Hi venice." lumapit ako sakanya.

"Who are you? pakawalan mo na'ko! a-ano 'bang kasalanan 'ko sa'yo?! akala 'ko ba okau natayo! bakit nandito ako! ano 'ba!" - venice

"Isa lang, inagaw mo sa'kin si taehyung at ang bangtan. hindi 'pa 'ba sapat 'yon?"

halos humalaklak na lahat ng tao na nakapaligid samin at halos magsuka na'ko sa sinasabi 'kong nonsense. kagaguhan nga naman.

"Pakawalan mo na'ko! naghihintay yong mga yon saakin! lalo na ang boyfriend 'ko!" - venice

"Eh paano kung ayoko?"

"Edi pilitin mo ang sarili mo!" - venice