Yıldız Takımı

YT-17

Zil çaldığında heyecanla çantamı toplamaya başladım. Sonunda bir gün daha bitmişti. Dışarıda çok fazla yağmur yağdığı için Bora çıkmama izin vermemişti o yüzden tüm gün sıkıntıdan ölmüştüm. Telefonumun ekranı yanımda gözlerimi o tarafa yönlendirdim.

Annem arıyor...

"Efendim canım?"

"Napıyorsun kızım çıktınız mı okuldan?"

"Hayır anne eşyalarımı topluyorum şimdi çıkacağız. Bir şey mi oldu?"

"Yok bir şey olmadı. Emoşum yanında mı?"

Emoşu kim ya.

"Emoş kim anne"

"Kızım Emir işte ya"

"Ha. Yanımda da napıcaksın sen onu"

"Adal uzatma da emoşuma ver"

Gözlerimi devirip telefonu yanımda duran Emir'e uzattım.

"Efendim asoşum"

Cidden mi?

"Evet biliyorum... Yaa çok güzel olur... Gelmez miyim hememu geliyoruz... Bende öptüm" sonra da telefonumu kapatıp bana geri uzattı.

"Ne olmuş?" Sınıfta sadece ikimiz kalmıştık. Yıldız Takımı kolidorun başında bekliyor olmalıydı.

"Kanka annemler şehir dışına çıkmış da annem eşyalarımı bir çantaya koyup size bırakmış sizde kalıcakmışım"

Omg. Süper haber.

"Hee iyi iyi hadi gidelim."

"Görüyor musun Adal?" Bora'ya neyi? Dercesine baktım.

"Köklerimizi. Sizi beklerken saldık da!"

Gözlerimi devirip merdivenlerden indim.

"Bizim antrenmanımız var geç geleceğim haberin olsun"

Kafamı sallamakla yetindim.

"Kanka ben size gidiyorum. Sizde kalacağım bugün. Beraber yatarız" Emir Bora'ya göz kırpınca kahkahalar attım. 

"Yürü git işine. Yedekte değil misin sen. Yürü antrenmana" yakasından tutunca araya Kağan girdi.

"Yok aga bırak. Biz gelmiyoruz. Konuştuk merveyle bizi takıma almayacak ya hani antrenman yapmanıza gerek yok dedi"

Emir sinsice sırıtıp kendini Bora'dan kurtarıp elini omzuma attı.

"Hadi gidelim Adal aşkım"

"Kağan yarın sınav yok bize gelsenizeeee" dedim kızları da gösterirken.

"Yok kanka biz antrenmanı izleyeceğiz. Sonra bakarız artık" kafamla onları onaylayıp yanlarından ayrıldık.

"Yürüyerek gidelim" dedim omzundaki elini düzeltip ana yola yürürken.

"Gidelim canım."

"Siz neden çıktınız ki takımdan?" Meraklı günümdeydim.

"Kankacım şöyle. Antrenmanlarda çok yoruluyorduk. Bide yıllardır takımda aynı kişiler var haksızlık olur diye düşündük. Biz çıktık" elimi uzatıp yanağını sıktım.

"Yaa sizi yerim" omzuyla yönümü değiştirince önüme baktım. Az kalsın direğe çarpıyormuşum.

"Senin de başın boktan kurtulmuyor" dediği şeye ikimizde gülerken kendimi savunmaya geçtim.

"Bugün başıma bir şey gelmedi kii." O da yanağımı sıktı.

"Sizin Alarayla ne iş" şu tek kaşımı da kaldırabilsem çok güzel olacaktı.