yollar ve yokuşlar sanki her biri görünmez kötülükler yığıyor ayak uçlarıma
ilerledikçe hissettiğim kıyametin yaklaşımı kaplıyor yakıcı; bilhassa şu garip güneşi son kez veda ediyorum ona ve güneş battıkça karanlık çöküyor omuzlarıma
kafamı kaldırıyorum geceyi görüyorum o her zamanki zifiriyle parıldıyor ne de dingin derinlikler barındırıyor düşündükçe, zihnimi amansız bir yokuş kaplıyor
kim bilir bu yıldızlara fısıldanan incileri ve hissedilmesi zordur incilere saklanan sersefillikleri
şimdilerde ben bu sonuna varamadığım yoğun düşüncelerin eşliğinde ve belki de son umudumun eşiğinde unufak oturmaktayım, ve inciler çatlamış hüzünlerin serzenişiyle tanrım nedeni de budur; incilerin kırgınlığı batıyor avuç içlerime
umursamıyorum tam bu sırada bir yıldız kayıyor veyahut ben bütün olağan vazifemle muhtemel bir yıldızı kaydırmaktayım gözlerimle
ve yüreğimi sonsuz geceye açıp bir dilek tutuyorum; yaşamadan ölmek istemiyorum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
