yokluğunda sana benziyorum gittikçe acıya dönüşüyorum
bir zamanlar karanlıktan korkarken şimdi karanlığın ta kendisi oluyorum ve aydınlığı ruhuma yakıştıramıyorum soluklaşıyorum; en sonunda güneşi ütopyamdan uzaklaştırıyorum
artık çok utanıyorum, seni sevdiğimden hemen hemen herkes senin yüzüne tükürürken derince sorguluyorum nasıl olur hâlâ acizlikle sana tutuklu kalır bu hisler
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
