CHAPTER 11

1.4K 48 0
                                    


CHAPTER 11

It is now my first month of being pregnant at halos tuwang tuwa ako sa kakatingin sa sonogram ng aking baby, he was so cute and tiny na halos kasing laki lang ata ng buto. How cute. I captured a good candid shot of it atsaka ko pinost sa Instagram ko, I know lots of my friends will be shocked about this, also my sisters and my brother siguradong pupunta ang mga iyon rito sa manila at tatanungin kung sino ang ama. Atleast now I am ready. I’ll face this fucking consequences

Should I let Lucce- Lucian know about it? Of course he’s the father, alam niya dapat. Tsk. Why did I become so good at him, dapat isinusumpa ko siya ngayon eh. But I cant really find the anger that I once had for him. Hayss.

At the end, I decided to send a clear picture of the sonogram on him atsaka ko ibinalik sa bag ang sonogram, I was about to book a grab nang sunod sunod na message ni Lucian ang natanggap ko at halos mag lag ang phone ko dahil doon, He called again this time on my number, sinagot ko iyon at hindi muna umimik

“W-where are you? Nasa Hospital ka paba? Susunduin kita. Please tell me where you are now” anito na nagpangiwi saakin,

I looked around at sasabihin na sana kung nasaan ako but I saw a familiar car stopped infront of me,
“Im here” mabilis siyang lumabas at halos takbuhin ang kinaroroonan ko atsaka siya naglabas ng payong at ng jacket at hinihingal itong tumitig saakin

“Aum halika na maarawan ka” anito atsaka binuksan ang payong at halos ako lamang ang sinilungan nito, he even put the jacket around me bago nito ako tinitigan, I was not moving at mukhang napansin nito iyon

“Masyado kang OA” naisatinig ko nalamang, he bowed his head at mukhang napahiya ito sa ginawa, napakunot ang nook o dahil sa inakto niya. I gave him the two of the sonogram atsaka siya inunahan sa paglalakad, I saw him smiled on my peripheral view at halos mapasuntok ito sa hangin dahil sa tuwa, mabilis itong nakasunod saakin at mabilis akong pinayungan. He even carefully guided me para makasakay na akala mo balbado ako. Napairap na lamang ako sa ginawa nito atsaka ako bahagyang humilig sa upuan

“Cook something, Im starving” bulong ko sa kaniya habang nag d-drive siya na mabilis nitong ikinatango, I let myself calm for a moment bago ako napangiti na lamang rin at napapikit, I felt tired all of a sudden.

Nang makabalik kaming Unit ko ay madali itong nagluto, this time tinola naman, I was happily eating nang mapatigil dahil nakatitig lamang si Lucian saakin, he was half smiling while silently watching me eat. Nagtaas ako sa kaniya ng kilay at tinitigan ito ng nagtatanong.

“What?” saglit itong natigilan bago tumikhim atsaka muling umiwas ng tingin saakin, he continued eating kaya binalewala ko na lamang ito at muling kumain. I’m almost done eating nang Makita ko ang sunod sunod na pag ring ng phone, halos mabulunan pa ako nang makitang kapatid ko iyon.

Shit. Here it comes.

“Shit” agad kong nilunok ang pagkain sa bibig bago ako masamang tumitig kay Lucian. I sighed before walking away from him at patungo sa may veranda

“We’ll talk later” I saw him nod bago ko siya tuluyang tinalikuran at sinagot na ang tawag.

“H-hello” I heard some noise on the other line at mukhang pinagaagawan ang cellphone

“Oh my gosh! Totoo ba to? Damn Buntis ka nga??” sigaw ni Ate

“Ate ako muna, hoy Juana ako susunod” rinig ko pang sigaw ni Kuya na ikinailing iling ko na lamang

“Wait lang ako nga muna kasi” Ate Julianne with her greeted teeth bago ko narinig ang ilan pang ingay saka tumahimik

“Ano nga? Totoo bang buntis ka?” anito na bahagya kong ikinapikit

“Yeah” I was nodding kahit hindi niya nakikita, muli akong napahimas sa aking sinapupunan atsaka ako tumitig roon

“Oh anong plano niyo ni Lucas?” and that make my world stop. Like a bomb released on a battleground, like a fireworks that boombed on the sky, the truth about them knowing Lucas as my boyfriend lets them think na ito ang ama. Muli akong nakaramdam ng panghihina pakiramdam ko anytime soon ay mahihimatay ako.

“Hey still there?” I gasped out loud at napahawak na lamang sa barandilya at mariing napapikit

“Uuwi ako ate” iyon na lamang ang nasabi ko at kinansela na ang tawag at mabilis pa sa alaskwatrong tinahak ang kwarto ko.

Lucas. Lucas. Lucas.

Kamusta na ba siya? Damn. Life really sucks.

Lucian’s

I smiled as I got the pictures posted on my Social Media account na kagagawa ko lamang to stalk whatever Julia was doing. I posted a picture of the sonogram with Julias back, and also a picture of her while eating happily, I only sneaked my phone out to capture that, and also her standing on the window while holding her tummy.

Muli akong napangiti at nakontento na lamang sa pagsunod sa lahat ng kaniyang ginagawa, I always monitor her food intake, vitamins and anything para maging healthy siya lagi.

I also watch everything she does lahat gusto ko alam ko ngunit hindi ko naman hawak lahat.

Again I saw her walk inside her room with a saddened face, I sighed when I followed her gradually. She lye on her bed at doon ko nakita siyang pumikit. Gusto ko mang mangiti, gusto ko mang maging Masaya, gusto ko mang makontento ngunit hindi tama. I saw a single tear escape from her eye, pumikit ito at doon ko mas lalong naramdaman ang paninikip ng dibdib.

Why are you crying Mariake?

Bakit ka malungkot?

I want to comfort her, ask her, pero hindi ko kaya, para lamang akong tanga na nakatayo sa labas ng kaniyang kwarto, nakamasid lamang at doon siya tinitignang lumuha.

‘Lucas’ I bit my lip as I heard her say that, muli ko siiyang tinitigan at mukhang nakatulog na ito, napangiti na lamang ako ng mapait, this is the thing I must always put on my mind.

Ako ang narito pero hindi ako ang mahal. Hindi na ako. Huli na ba? I wiped my tear as it drop smoothly on my cheek.

Pati pala sa pagtulog siya padin.

It’s like an anchor that cant be lift, its like a rock that is to heavy to carry, sobrang bigat.

Marahan akong pumunta sa kaniyang tabi, I carefully sit beside her, I wiped the tears away and kissed her forehead. With my shaking hands ay dahan dahan kong inilapat ang kamay ko sa tiyan nito,

“Oh god, my baby” mahinang naibulong ko na lamang, this is the first time that I’ve touched her like this, this is the first time that I got close to my child. It feels heaven. I bit my lip more to stop my self from sobbing.

“I love you baby, I love you both” mahinang naisatinig ko

“Kahit hindi ako love ni Mommy, ibibigay ko lahat mmm. Gagawin la..hat ni Daddy, I will give you anything mmm” with one last touch, I moved away. I watched her wholly, sobrang lapit, pero ang layo.

Nasa harap ko lang pero pakiramdam ko milya milya ang pagitan naming. Napangiti na lamang muli ako at bumuntong hininga.

Can Lucas make her happy?

“I can give you anything, anything that will make you happy” with a bitter smile, I called him.


HER POSSESSIVE LOVER (COMPLETED)Where stories live. Discover now