HER POSSESSIVE LOVER (COMPLETED)

CHAPTER 13

CHAPTER 13

Later what Lucas had shouted to Lucian ay mabilis din itong nagmartsa paalis ng Unit ko, I sighed painlfully before I looked to Lucas na mariing nakapikit at mahigpit ang kuyom sa kamao. His other hand was clutching his chest na tila may masakit roon.

“L-lucas” he opened his eyes and met mine. Bahagya siyang ngumiti atsaka yumuko

“I said that so he will be a man enough Julia” halos malaglag ang panga ko sa sinabi ni Lucas, a-anong ibig sabihin nito?

“You mean?”

“I want to see, I-I want to know, I must know something before I leave, and there and then I saw it, I saw it in his eyes Jules” iyon ang anito at saka muling sinalubong ang kaniyang mga mata at kinuha ang kaliwa niyang kamay atsaka nito pinagdaop ang isat isa.

He smiled weakly, he’s like hes going to cry that his eyes were turning red, marahang tinitigan ako nito bago muling ipinikit ang mata at pinagdikit ang aming noo

“Love makes sacrifices” panimula nito, mabilis na lumukob ang emosyon saakin at mabilis na nagsibagsakan ang mga luha sa aking mata

“Gusto kong akuin Jules” her cries became loud now, it was the only thing that’s making the place deafening.

“No, stop crying Jules” alo nito sa kaniya atsaka pinunasan ang bawat luhang pumatak, mabilis niyang tinapik ang mga kamay nito at mariin itong niyakap atsaka siya sumubsob sa leeg nito. She felt homeless. Bakit ba ganito? Bakit ganitong parusa ang nararanasan ko? Why!

“Gustong gusto kong akuin” anito atsaka nito bahagyang hinaplos haplos ang kaniyang likod as to ease some pain that is evident on her sobs.

“Lucas” aniya sa nanginginig na boses

“Mahal na mahal kita” bulong pa nito, she sobbed more, louder. Until she felt her shoulder being wet of tears. Fuck! Fuck! Fuck!

“I want to be right beside you, I want to fight Jules” dagdag pa nito, she sighed heavily before she tighten her hug more, hindi niya pinakawalan si Lucas kahit pa gusto nitong Makita ang mukha niya ay yumakap lamang siya rito ng napakahigpit

Me too. I want to fight. I know that theres a lot of changes, maraming magbabago, maraming nagbago, I also want to fight but I know, I know that the anger in me will always put me to hell. I know…

“Its unfair” mahina kong naibulong, he looked at me with a smile

“My love doesn’t know whats fair and unfair” iyon ang sinagot ito saakin at hinaplos ang pisngi ko

“I was fighting for you, I know that its not also fair na engage ako while we still are in a relationship. Alam kong naging selfish tayo sa bandang yon. But I was the happiest. I am the happiest, hindi maipaliwanag ng salitang saya yung nararamdaman ko nung mga panahong iyon.” He smiled even more wider

“I’ll let you decide on this Julia” anito, dahan dahan itong lumapit saakin at nagbigay ng magaan na halik sa aking labi.

“Say the word and I’ll stay” iyon ang anito na may ngiti parin sa labi ngunit pighati naman sa mga mata.

Muli niyang pinakatitigan si Lucas at saka niya inabot ang pisngi nito at hinaplos iyon. This will be the last.

“Thank you for all the things you did.” Aniya at hinayaan ang luha na pumatak

“But its too much that I cant breath” sandal itong tumitig saakin, tila tinitimbang ang desisyong ginawa, naghihintay na bawiin ko ang pasya ko sa relasyon naming dalawa. There and then I saw his weakest side, I saw his tear rolled down his cheek and nothing beats the pain I am feeling right now.

“Right time. Kung ikaw parin, k-k-kung…” she cried “ kung tayo parin. then I wont let myself out” muling umangat ang gilid ng labi nito at bahagyang tumang tango. He is in deep pain. He is.

“at kung ako parin, aasahan mong walang magbabago” matagal silang yumakap sa isat isa at walang pakundangan na nagkwentuhan ng lahat ng what ifs nila. Pareho nilang alam sa kanilang sarili na may mga bagay na mananatili at may mga bagay na lumilisan. Change is constant, but she wish that her feelings wont. She wish……

Matiwasay na nagkapaalaman silang dalawa ni Lucas. Tinulungan na rin siya nitong magayos ng gamit at magimpake, uuwi siya sa Cavite to sort things out with her family, kung meron mang taong kailangan niya ngayon iyon ay ang pamilya niya.

“Always be careful.” Ngiti ni Lucas na sinuklian naman niya ng ngiti rin

“This is my goodbye” ani pa nito, she nod with him and smiled.

“But this is not the end. Its just a goodbye, we’ll see each other not-so-soon huh” parehas silang napangiti atsaka nahulolg sa malalim na pagkakatitigan

“Luccerus, my twin, I hope he change” iyon ang huling usapan nila ni Lucas bago ito tuluyan ng umalis. Hapong hapo siyang napaupo sa sofa at doon niya hinilig ang sarili. Pakiramdam niya nabunutan siya ng tinik sa dibdib, it feels good to feel this comfort but she knows theres still a lot of things to come.

“Mariake” it was Lucians baritone voice that caught her attention, she looked at him, namumula ang mukha nito ngunit mas namumula at paga ang mga mata nito. He sure cried or what so ever but his eyes were puffy.

“I’m tired, please lets not talk now” aniya sa pagod na boses at iniwas ang tingin rito. Tumayo siya at papasok n asana sa kaniyang kwarto nang bigla na lamang lumuhod sa kaniyang harapan si Lucian at nakita niya ang mabilis na pagiyak nito dahilan para umawang ang kaniyang labi.

She cant believe that she is seeing him cry, infront of her, kneeling.

“P-patawarin mo ako” anito at mas lalong lumapit sa kaniya gamit ang nakaluhod nitong anyo, napasinghap siya at mabilis na hinila ang mga braso nito patayo ngunit mabilis nitong inikot ang mga braso nito sa kaniyang hita

“I know Im such a beast” he sobbed “ but please let me take care of you and our child, kahit hindi mo ako pansinin” he paused and then he looked at me “ k-kahit ipakulong mo ako, b-basta ako ang ama ng anak natin parang awa mo na, g-gawin ko lahat.” halos hindi humihinga si Julia sa naririnig mula kay Lucian, hindi niya alam kung bakit nagkakaganito ito gayong hinahayaan naman niyang makalapit ito sa kaniya, ngunit hindi naman sa paraang maayos ang turingan nila.

“L-Lucian” hindi makapaniwalang aniya, tumitig ito sa kaniya at patuloy parin ang pagagos ng luha sa mga mata nito,

“P-pagbabayaran ko, magpapakulong ako basta ako ang kikilalaning ama. Parang awa mo na” hindi na niya halos maigalaw pa ang sarili at doon na niya hinayaang tumulo ang kanina pa niyang pinipigilang luha

“A-araw araw kong pagbabayaran, kung tatanungin mo ako kung nagsisisi ako ay hindi ang sagot ko Mariake” napapikit na lamang ako ng mariin at mabilis na pinahid ang aking mga luha

“Bitaw” umiling iling ito at mas mahigpit na niyakap ang kaniyang mga hita

“Mahal kita, mahal na mahal” she gasped out loud that she almost faint dahil sa sinigaw nito, hindi niya alam kung saan pa ilalagay ang samut saring pakiramdam. Sobra sobrang sakit sa ulo naman ata ang bigay ng tadhana sa kaniya ngayong araw.

“I will do everything, gagawin ko lahat Mariake. P-parang awa mo na, kahit A-ako lang ang a-ama”