HER POSSESSIVE LOVER (COMPLETED)

CHAPTER 39

CHAPTER 39

Napanganga na lamang ako sa narinig kasunod ang pagkawala ng mga boses sa kabilang linya, I don't know what to feel right now because I'm too occupied with many other things too, that is Heidi, I don't know their connections but, should I? should I trust that woman?

"Ghad" naianas ko na lamang at napasabunot sa buhok, I looked at my phone again and tried to dial her number, nag ri-ring lamang ito ngunit hindi ito sinasagot.

I clenched my teeth at napahigpit ang kapit sa sariling buhok dahil sa frustrations. Maya maya lamang ay naramdaman ko ang pag vibrate ng phone ko ulit kaya dali dali ko iyong tiningnan, gusto ko mang puntahan ang lugar dahil may kapiranggot sa utak ko na nagsasabing puntahan ko iyon ngunit nanaig ang hindi ko maipaliwanag na pakiramdam

"He's really going to die bitch, puntahan mo kami sa dati niyang condo"

I sighed out loud at hindi alam ang nararamdamang muling kinontact ang number ni Heidi, I wont go unless she'd answer.

But, she didn't.

Naka receive lamang ako ng isa nanamang text. Saying.

"Joke lang it's a prank, niloloko lang namin si Lucas, btw are you free tomorrow? May bibisitahin lang tayo sa impyerno, want mo?"

And another

"Yes lucas, your ex, the twin, the bastard yes,"

Napapikit na lamang muli ako nang mariin at inilayo na saakin ang phone ko, I knew it. Wala akong mahihita sa babaeng iyon. But she mentioned Luccerus's name, nagaalala na talaga ako sa nangyayari sa kaniya, why would he not show up ba?

Nanganak nat lahat wala paring dalaw? Bisita? Or did he really intend to do this, this way? Ang iwan ako pagkatapos kong manganak? Oh goodness, Im starting to be paranoid.

"Nak, gising na" I felt someones hand tapping my shoulder, dahan dahan kong iminulat ang mga mata ko at halos mapanganga ako dahil hindi ko namalayang nakatulog pala ako, I looked at mamang na inililislis ang habing sa may bintana,

"Si Arcus mang?"

"Nasa labas na pinapaarawan ng lolo" napabuntong hininga na lamang ako at dahan dahang bumangon

"Mang" she looked at me after fixing y curtains, nagtataka nito akong tinitigan at nagtataka sa kinikilos ko

"Hindi po ba talaga dumalaw si Luccerus noong nanganak ako?" mahinang tanong ko, natigilan si mamang at nagbago ang expression sa mukha niya, iyon at ang hinihintay ng pinipigilan kong luha dahil bigla na lamang silang sumuong at nagsilabasan,

Mabilis na lumapit sa akin si mamang at agad na tinapik ang likod ko,

"Nak" aniya ngunit hindi ko mapigilan ang sarili sa pagiyak, ito ata ang matagal ko ng gusting gawin, ang iiyak ang bigat ng nararamdaman ko, ang iiyak lahat ng hinanakit, ang iiyak lahat ng tampo, galit, lungkot.

"Bakit ba ako iniwan ni Luccerus Mang? Bakit hindi na siya nagpapakita?" atungal ko, nakatitig lamang si mamang sa akin bago siya bumuntong hiningang yumakap sa akin, hindi kalayuan sa kwarto ko ay narinig ko agad ang atungal ng anak ko kaya dali dali akong humiwalay kay mamang

I knew it, he can feel me whenever Im sad.

"Ay por diyos! Kaya naman pala bigla nalang umatungal ang bata" hinihele ni papang si Arcus na pilit pinapatahan ngunit malakas at tila nasasaktan ang batang umiyak, mabilis kong pinunasan ang pisngi ko at agad na tumayo at kinuha si Arcus kay papang, his cute little hands reached for my face kaya agad ko iyong hinalikan.

"I'm sorry baby, Mama's been too sad lately" dahan dahan ko itong isinayaw, parang magic words ang salita at boses ko na bigla na lamang tumigil sa kaiiyak si baby Arcus, he even smiled and giggled na dahilan para mapangiti rin ako

I looked at mamang na nakatitig sa akin nang maabutan ko, she smiled sadly at lumapit saakin,

"Ay ang apo may paborito" ani ni Papang na nailing na lamang na tinititigan ang bata na naglalaro sa smitten niya

"Sige na maaga pa, paghilamusin mo nga iyang anak mo bago mo ipahawak sa apo mo, jusko naman itong matandang ito!" ani ni mamang kay papang kaya natawa na lamang ako, inasikaso nila saglit ang anak ko bago ako nag ayos at bumaba na rin.

I looked at myself at the mirror at napagtatanto ko na ang pagiging malungkot ko, bags of circles on my under eye were evidently showing. Pumayat rin ako at tila namumutla, then and there I decided to not think about Luccerus anymore at mag focus na lamang sa anak naming- ko. Kung hindi siya magpapakita sa hindi ko alam na rason ay hindi ko na lamang siya iintindihin. Mas kailangan ako ng anak ko ngayon at siya dapat ang inuuna ko.

"Julia, antagal mo sa banyo, natatae na ako" napabalik ako sa reyalidad at napangiti na lamang sa inani ni ate, sa huling pagkakataon ay sinipat ko ang sarili ko at ngumiti.

Kaya ko to magisa. Kaya naming ni Baby Arcus.

(meanwhile)
[MANILA CITY JAIL]

"Yutengco, may dalaw ka" napabuntong hininga na lamang si Lucian at dahan dahang inangat ang mukha sa nagbubukas ng rehas, hinampas pa ito ng ilang ulit dahil sa hindi niya kaagad na paglabas, inalalayan siya ng mga gwardya na naglabas sa kaniya sa kulungan papunta sa may iilang lamesa para sa mga bumibisita

"Tangina talagang buhay to, sa kamalas malasang putangina hindi man lang pumunta iyon babaeng iyon, sinabi ko nat lahat na mamamatay na sig ago pero di parin naniwala amputa"

"Tanginang yan, bibig mo nga, kababaeng tao anlakas mag mura"

"Aba gago ka ba? Etong mga tanginang to nga walang pakielam ikaw pa kayang nakiki friendship lang samin? Tangina neto, hoy bastardo—"

"Heidi. Please, ang ingay mo!"

"Eh etong ex ni Julia Mariake eh, bida bida"

Napapailing na lamang si Lucian na tinititgan ang limang taong bumungad sa kaniya, napatingin ang mga ito sa kaniya at bigla na lamang nanahimik, kung kanina ay maingay sila at rinig sa may hallway ngayon naman ay naging tahimik na parang mga ungas. Napangisi siya sa mga ito at umupo sa isang upuan

"What? Ang ingay niyo kanina, tapos ngayon.." umirap si Heidi sa kaniya na ikinatawa lamang ni Lucian, Lucas on the other hand was looking at him coldly

"Kumain ka na ba?" tanong ni Hugo, tumango lamang si Lucian kahit ang totoo ay hindi pa siya kumakain, hindi naman sa maarte siya, talagang hindi lang makatao para sa kaniya ang pagkain sa loob ng selda. Oo maarte pala talaga siya.

Nakarinig siya ng buntong hininga at mula iyon kay Casper na prenteng nakatitig sa kaniya.

"You eat" anito, ngumisi lamang siya at nagkibit balikat

"Mukha ka kamong gagong tagtuyot" ani ni Heidi na ikinangisi niya lamang ng maluwag, his friends are too caring, lagi silang bumibisita sa kaniya at nagdadala ng pagkain

"Heidi, can you like, can you shut up?" naiinis na ani ni Luther, umirap lamang sa kaniya si Heidi at ito na ang nagayos ng mga Tupperware sa lamesa, Lucas was looking at him—no it's a glare pala.

"What are you doing Luccerus?" ani ni Lucas dahilan para mapatigil ang lahat ng ginagawa ng magkakaibigan, ito kasi ang unang dalaw ni Lucas kaya hindi nila ito masisisi kung hindi nito alam ang rason ni Lucian

Lucian smiled on him, kita sa mukha ni Lucian ang puyat, pagod at hirap sa kalagayan.

"I am just paying for my sins, I need this so I can be at least, somewhat man enough for Mariake." And with that, Heidi broke in. She wiped her tears fast, bago nagiwas ng tingin. Inaayos lang ni Heidi ang pagkain ni Lucian ngunit kuyom na ang kaniyang kamao sa sinasabi ni Lucas.

"Sins? ANo to gaguhan? Ciandler? Ngayon pat may anak ka na? Ngayon mo naisipan ang ganyan?" Lucian just smiled, a sad one.

"Not here lucas" ani ni Casper bago tinampal ang braso nito, kumalma si Lucas at napapikit na lamang ng mariin

"Arcus Hudence" ani ni Hugo sa kaniyang tabi, sandaling napatigil si Lucian at ang iba pa nang ilagay ni Hugo ang isang litrato sa lamesa

His baby.

And for the very first time, magmula ng ikulong siya, he cried.