Kabanata 3

12 0 0
                                    

''Come on, Ariana! Sama ka sa akin sa Arena bukas please? I have two VIP tickets for us.'' I sighed at nilagay sa locker ang mga hindi ko kailangan. I looked at her at pinakita niya naman ang dalawang VIP tickets.

Halos isang linggo na niya akong kinukulit at sinasabayan. I asked her to stay away and she just insisted na maging magkaibigan kami. I asked her why and she just told me na she's comfortable with me.

''Nope.''Umiling ako at lumabas nang locker room. Nakita kong nagsilabasan na ang mga students sa mga building dahil halos mag aalas singko na nang hapon.

''Naman! Sige na oh? Wala akong kasama, saka gusto kong makita si David!'' I looked at her and I saw her eyes shined. Sa isang linggo na kakasunod niya sa akin ay marami rin akong natutunan tungkol sa kanya.

She's a talkative one. Halos lahat nang impormasyon tungkol sa kanya, s apamilya niya, even her being a die-hard fan of David Diaz, one of the Warrior Football Team's player.

Lumabas na ako sa school at pumunta sa waiting shed. Kuya's gonna pick me up dahil sa café kami ni Mama didiretso. They have a business meeting and they want me to be there.

Nakasunod pa rin si Evelyn sa akin at umupo ito sa tabi ko. I looked at her.

''Please?'' I sighed at kinuha ang isa sa mga tickets sa kamay niya.

''Fine, I will. ''I smiled at her and she cheered. Napailing nalang ako at nilagay sa wallet ko ang ticket para hindi mawala.

''Saan tayo magkikita bukas?' her eyes are twinkling. May naramdaman akong something sa puso ko. It is actually refreshing.

''Why don't we meet up at a mall? Tomorrow is saturday atsaka tanghali naman ang laro nila. We can have breakfast outside.'' I suggested and she nodded.

Binigay ko naman sa kanya ang cellphone numbre ko at siya din sa akin. SHe started blabbing again about the football match.

Finals na kasi ito at ang makakalaban nang school namin is yung dati kong school sa Pueblo Andalucia.

Bigla naman akong kinabahan. Never akong pumunta sa mga laro nang football dahil minsan may laro din sila kontra sa UFV. Natatakot ako na baka may makakillala sa akin.

Sa UFV kasi, kilala din ako konti, I always participate in quiz bee stuff at yun lang iyon. Pero marami ang nakikilala sa pangalan ko. But they never approached me to know me personally.

''Diba taga Pueblo Andalucia ka? Mabait ba ang mga students sa UFV?'' tanong nito. I just shrugged.

''Wala naman akong masyadong naging kaibigan sa UFV. tahimik din kasi ako dati so, I don't really have friends, let's just say accompanies.'' tumango-tango naman ito.

"Why did you leave?" Napahinto ako sa tanong niya. I was frozen and suddenly became uncomfortable.

Ito pa rin ang problema ko. I am still not comfortable talking about the past, talking about the real reason why we left Pueblo Andalucia.

"I-I'm sorry." She said at alam kong naramdaman niyang hindi ko masasagot ang tanong niya.

I smiled at her and shook my head."it's okay. We left Pueblo Andalucia for a new start." I told her.

Atleast I told her the other reason why. No need to tell the whole thing.

It's better to leave some unsaid. You can't trust others. Hindi mo alam kung itatago ba niya o ipagkakalat ang nalaman niya.

And it's scaring the hell out of me. I am scared to trust someone again.

''Well, I heard gwapo daw ang football team nang Fransisco de Victoria. Well kahit naman dito sa Cornell eh.'' pag-iiba nito nang tema. I just laughed at Tumango naman ulit ako sa kanya.

Pueblo Amore 1: Splintered HeartTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon